PLUS
Ουρλιαχτά, σκιές και βήματα σε ένα σκοτεινό εγκαταλελειμμένο κτήριο με μεγάλη και μακάβρια ιστορία που έχει σχέση με τον θάνατο. Μοιάζει σαν σκηνικό από θρίλερ, μόνο που στα παρακάτω μέρη τα γεγονότα συμβαίνουν στην πραγματικότητα.
Ναι σωστά μαντέψατε πρόκειται για φαντάσματα που στοιχειώνουν σπίτια, νοσοκομεία, φυλακές και γενικά πνεύματα που έμειναν πίσω στην προσπάθεια τους να μεταβούν στην μετά θάνατον ζωή, που πίστευαν και πιστεύουν πολλοί πως υπάρχει. Ο λόγος; Ο φρικτός θάνατος με κάθε τρόπο, είτε από δολοφονία, είτε από βασανιστήρια, είτε από αυτοκτονία.
Οι θρύλοι λένε ότι οι ψυχές τους ήταν βασανισμένες και φυλακίστηκαν στη Γη, στα μέρη όπου άφησαν την τελευταία τους πνοή. Και μπορεί στις περισσότερες περιπτώσεις η παρουσία τους να είναι αισθητή σε όσους πατήσουν στα «χωράφια» τους, αλλά οι περισσότεροι είναι παλαίμαχοι των πνευμάτων και γενικά του μυστικισμού και κατηγορούν τους πρώτους για χαζομάρα.
Υπάρχουν δεν υπάρχουν πνεύματα και φαντάσματα-το θέμα δεν θα το εξετάσουμε εδώ, ας ελπίσουμε να γίνει και άλλη εκπομπή «Πύλες του Ανεξήγητου» για να τσακώνονται οι μεν με τους δε-τα παρακάτω δέκα μέρη κουβαλούν μακάβριες ιστορίες και οι περισσότεροι που τα έχουν επισκεφτεί έχουν ζήσει μεταφυσικές εμπειρίες.
Σανατόριο Σουέβερλι Χιλς στο Κεντακι-ΗΠΑ: Ήταν το 1900 όταν οι Αρχές αποφάσισαν την ανέγερση του λόγω της έξαρσης του ιού της φυματίωσης στην περιοχή. Οι πόρτες του άνοιξαν για πρώτη φορά το 1910 αλλά η φυματίωση πήρε διαστάσεις επιδημίας με αποτέλεσμα να μετατραπεί σε σανατόριο.
Χιλιάδες άνθρωποι έχασαν την ζωή του εντός των τειχών με 6.000 από αυτούς να ζουν την φρίκη μέχρι τον θάνατο καθώς οι γιατροί τους χρησιμοποιούσαν ως πειραματόζωα. Όσοι πέθαιναν, μεταφέρονταν μέσω ενός τούνελ στον λόφο που βρίσκεται δίπλα από το νοσοκομείο και θάβονταν επειδή οι γιατροί δεν ήθελαν να βλέπουν οι ασθενείς τους νεκρούς.
Μετά από χιλιάδες νεκρούς, το 1961 το σανατόριο έκλεισε και πλέον είναι ένα εγκαταλελειμμένο κτήριο. Λίγοι είναι εκείνοι που το επισκέπτονται ενώ στην πλειοψηφία τους είναι ξένοι καθώς οι Αμερικανοί το αποφεύγουν. Θεωρείται ένα από τα πιο στοιχειωμένα μέρη στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Όσοι τολμηροί έχουν πάει στο εγκαταλελειμμένο σανατόριο, κάνουν λόγο για πόρτες που ανοιγοκλείνουν μόνες τους συνεχώς ενώ όλοι ισχυρίζονται πως έχουν ακούσει ένα παιδί να κλαίει. Επίσης, αναφέρουν στην πλειοψηφία τους πως έχουν δει μία νεκροφόρα στο πίσω μέρος του νοσοκομείου και άσπρες φιγούρες στα παράθυρα, οι οποίες είναι λουσμένες στο φως.
Το πλέον στοιχειωμένο μέρος του σανατόριου είναι το δωμάτιο 502 στον πέμπτο όροφο. Εκεί ακούγονται άνθρωποι να κλαίνε με λυγμούς ενώ συνεχώς ακούγονται και ανεξήγητα βήματα. Το ίδιο σκηνικό με κλάματα και βήματα συμβαίνει και στον τέταρτο όροφο όπου παλιά γίνονταν θανατηφόρα πειράματα στους ασθενείς και εκεί έχουν αφήσει την τελευταία τους πνοή οι άνθρωποι που υπέστησαν φρικτά βασανιστήρια.
Επίσης, ένα από τα πιο γνωστά φαντάσματα του χώρου είναι ο Τίμι, ένα αγόρι που έχασε την ζωή του από φυματίωση και πολλοί ισχυρίζονται πως το βλέπουν συχνά να τρέχει στο προαύλιο και να κάνει κύκλους γύρω από το σανατόριο. Πολλοί επισκέπτες ισχυρίζονται πως έπαιξαν μπάλα με τον Τίμι μέσα στο σανατόριο στον τέταρτο όροφο. Μόλις κατέβηκαν στον τρίτο, η μπάλα ξαναεμφανίστηκε μπροστά τους και πετάχτηκε στα πόδια τους, παρόλο που την είχαν αφήσει πίσω.
Aκόμα ένα γνωστό φάντασμα του σανατόριου είναι η Μαίρη Λι που πήγε στο σανατόριο υγιής αλλά νόσησε από φυματίωση και πέθανε. Έκτοτε, μία λεπτή μικροκαμωμένη φιγούρα περιφέρεται στους διαδρόμους ενώ πολλοί λένε ότι κοιτάζει συνεχώς έξω από το παράθυρο.
Φυλακές της ανατολικής πολιτείας της Πενσυλβανία-ΗΠΑ: Το κτήριο ήταν ένα από τα πιο ακριβά για την εποχή του. Άνοιξε τις πόρτες του το 1829 και εκεί φιλοξενούνταν κάποιοι από τους σκληρότερους και πιο επικίνδυνους εγκληματίες. Μάλιστα, οι εν λόγω φυλακές φιλοξένησαν και τον Αλ Καπόνε.
Οι κρατούμενοι έμεναν σε μικροσκοπικά κελιά ενώ κάθε φορά που έβγαιναν, οι σωφρονιστικοί υπάλληλοι τους έβαζαν μία μαύρη κουκούλα για να μην βλέπουν κανέναν. Δεν μιλούσαν ποτέ, δεν έβγαιναν στο προαύλιο και τους άφηναν να διαβάζουν μόνο την βίβλο. Τελικά η συγκεκριμένη πολιτική οδήγησε πολλούς στην παράνοια.
Οι κρατούμενοι είχαν ανάγκη για επικοινωνία με άλλους ανθρώπους και ψιθύριζαν στους τοίχους. Όταν οι δεσμοφύλακες το καταλάβαιναν, τους τιμωρούσαν με τρεις σκληρούς τρόπους:
Το μπάνιο: Οι κρατούμενοι οδηγούνταν σε μία μπανιέρα με νερό και παγάκια, κάθονταν για αρκετή ώρα και στη συνέχεια τους κρεμούσαν ανάποδα σε εξωτερικό χώρο για όλο το βράδυ. Η τιμωρία ήταν διαδεδομένη τους χειμερινούς μήνες και έτσι πολλοί πάγωσαν και πέθαναν.
Η καρέκλα της παράνοιας: Οι κρατούμενοι δένονταν σε μία καρέκλα με δερμάτινα λουριά πολύ σφιχτά σε σημείο να μην μπορούν να κάνουν την παραμικρή κίνηση. Κάθονταν εκεί για μέρες χωρίς φαγητό και νερό μέχρι που σταματούσε η κυκλοφορία του αίματος και πριν αφήσουν την τελευταία τους πνοή, οι δεσμοφύλακες τους απελευθέρωναν.
Το μαρτύριο του σιδήρου: Η σκληρότερη από όλες τις τιμωρίες και η πιο διαδεδομένη. Οι δεσμοφύλακες έβαζαν ένα σιδερένιο κολάρο στην γλώσσα των κρατούμενων, έδεναν τα χέρια τους με αυτό και στη συνέχεια τα έδεναν και πάλι στον σβέρκο. Η παραμικρή κίνηση προκαλούσε ακατάσχετη αιμορραγία στη γλώσσα και πολλοί κρατούμενοι δεν άντεξαν και άφησαν την τελευταία τους πνοή.
Γενικά στις φυλακές επικρατούσαν μεσαιωνικές συνθήκες και χιλιάδες τρόφιμοι εξέπνευσαν από τα βασανιστήρια. Συνολικά, χωρούσαν στις φυλακές 250 κρατούμενοι αλλά το 1913 οι τρόφιμοι ήταν 1.700. Τελικά η πολιτεία αποφάσισε λόγω των βασανιστηρίων και των συνθηκών να κλείσει τις φυλακές το 1971.
Oι φυλακές έχουν γίνει τουριστικό αξιοθέατο και η συντριπτική πλειοψηφία των επισκεπτών και των υπαλλήλων ισχυρίζεται πως άκουσε γέλια και κλάματα να βγαίνουν μέσα από τους τοίχους της φυλακής. Πολλοί είναι οι υπάλληλοι που έχουν παραιτηθεί από φόβο επειδή έχουν ακούσει ουρλιαχτά ενώ ξεχωρίζει η περίπτωση ενός σεκιούριτι.
Πριν από μερικά χρόνια, ο σεκιούριτι μπήκε σε ένα κελί που ήταν κλειδωμένο για 150 χρόνια. Μόλις ξεκλείδωσε την κλειδαριά, ένας κρύος αέρας τον διαπέρασε και εκείνος πάγωσε. Τότε έμεινε ακίνητος για πάρα πολύ ώρα και δεν μπορούσε να κουνηθεί με τίποτα, στέκονταν και κοιτούσε το κελί. Τότε είδε εκατοντάδες πρόσωπα που τον παρακαλούσαν να ανοίξει τα κελιά τους για να απελευθερωθούν. Κάποιες σκιές έφυγαν από το κελί ενώ τον κοίταξε στα μάτια και ένα πνεύμα που έμοιαζε σαν άνθρωπος. Ο σεκιούριτι παραιτήθηκε ενώ κάθε φορά που λέει την ιστορία του κλαίει. Ο ίδιος ισχυρίζεται ότι ελευθέρωσε τα πνεύματα των κρατουμένων που είχαν περάσει από το συγκεκριμένο κελί.
Κάστρο του Εδιμβούργου-Σκωτία: Οι ιστορικοί λιθόστρωτοι δρόμοι και γκρι πέτρινα κτίρια του Εδιμβούργου προκαλούν τόσο έντονα ενθυμητικά καθώς περνάνε τα χρόνια, που δεν αποτελεί έκπληξη που το ηλικίας 900 χρόνων κάστρο της πρωτεύουσας της Σκωτίας, που στέκεται επιβλητικά πάνω από την πόλη στην κορυφή ενός άγριου πέτρινου τοπίου, είναι διάσημο για τα φαντάσματα του.
Υπάρχουν μάλιστα και εκείνοι που θεωρούν το Εδιμβούργο σαν την πιο στοιχειωμένη πόλη της Ευρώπης. Το κάστρο του Εδιμβούργου φιλοξενεί ακέφαλους τυμπανιστές, πνεύματα αυλητών και έναν σκύλο που περιφέρεται στο νεκροταφείο ζώων του κάστρου. Το 2001 όλες οι κάμαρες του έγιναν αντικείμενο εξονυχιστικής επιστημονικής έρευνας, με εξοπλισμό νυχτερινής όρασης, ψηφιακές κάμερες και 240 εθελοντές. Οι μισοί από αυτούς ανέφεραν ότι είδαν φαντάσματα, ένιωσαν απότομη πτώση θερμοκρασία και κάποιος αόρατος τους τραβούσε τα ρούχα.
Δάσος Αοκιγκαχάρα-Ιαπωνία: Το πυκνό δάσος που βρίσκεται στην σκιά του βουνού Φούτζι είναι μία από τις πιο ανατριχιαστικές τοποθεσίες του κόσμου. Εκτός από την ομίχλη που καλύπτει την πυκνή βλάστηση δημιουργώντας ένα σκηνικό βγαλμένο από θρίλερ, το δάσος είναι γνωστό για έναν μακάβριο λόγο.
Το δάσος Αοκιγκαχάρα είναι το δεύτερο πιο διάσημο μέρος αυτοκτονιών στον κόσμο. Κατά μέσο όρο 30 άνθρωποι κάθε χρόνο επιλέγουν το σημείο για να αυτοκτονήσουν ενώ το πιο πρόσφατο ετήσιο ρεκόρ είναι τα 100 άτομα το 2010. Οι ντόπιοι παίρνουν μέρος σε μία οδυνηρή ετήσια «αναζήτηση πτωμάτων» για να βρουν πτώματα και οι αρχές μάλιστα έχουν καταφύγει στην τοποθέτηση πινακίδων σε μία προσπάθεια να κάνουν τα άτομα με τάσεις αυτοκτονίας να αναθεωρήσουν τις πράξεις τους.
Η φήμη του τέλειου μέρους για να αυτοκτονήσει κανείς, λέγεται πως οφείλεται στο μυθιστόρημα του 1960, ‘Nami no Tō’ του Seichō Matsumoto, που τελειώνει με τους δύο εραστές να αφαιρούν τις ζωές τους στο δάσος. Ωστόσο, πριν από αυτό πιστεύεται πως υπήρξε το κέντρο όπου εφαρμόζονταν η αρχαία παράδοση του Ουμπασάτε, που ήθελε τις οικογένειες να αφήνουν τους άρρωστους συγγενείς σε απομακρυσμένες τοποθεσίες να πεθάνουν της πείνας.
Τα πνεύματα των θυμάτων αυτής της πρακτικής πιστεύεται πως έχουν στοιχειώσει το δάσος και επηρεάζουν όλους όσους το επισκέπτονται οδηγώντας τους στην αυτοκτονία. Οπότε η συντριπτική πλειοψηφία-εκτός από τους ντόπιους που πάνε προετοιμασμένοι με τα κατάλληλα φυλακτά-δεν το επισκέπτεται ποτέ.
Φυλακές Τουόλ Σλενγκ-Καμπότζη: Αρχικά ήταν σχολείο και ακούγονταν παιδικές φωνές και γέλια, αλλά τελικά στο σημείο επικράτησαν οι κραυγές από τα φριχτά βασανιστήρια. Κατά την διάρκεια της παντοκρατορίας των Ερυθρών Χμερ, το σημείο έγινε φυλακή και πήγαιναν όλοι οι εχθροί του καθεστώτος.
20.000 άνθρωποι φυλακίστηκαν, βασανίστηκαν και δολοφονήθηκαν μέσα σε τέσσερα χρόνια, από το 1975 έως το 1979. Οι φυλακές ήταν ένα πραγματικό κολαστήριο και η κυβέρνηση αποφάσισε να τις κάνει μουσείο με φωτογραφίες και κρανία κρατουμένων, ενώ υπάρχουν και όργανα βασανιστηρίων, για να θυμούνται όλοι το καθεστώς των Ερυθρών Χμερ. Σήμερα, πολλοί επισκέπτες και φύλακες ισχυρίζονται ότι ακούν τις κραυγές των κρατουμένων, πόρτες να ανοιγοκλείνουν ενώ βλέπουν και σκιές στο χώρο.
Gettysburg Battlefield στην Πενσιλβάνια-ΗΠΑ: Ως ένα μέρος όπου συνέβη μία από τις πιο αιματηρές μάχες του Αμερικανικού εμφύλιου πολέμου, δεν αποτελεί έκπληξη που αυτό το κομμάτι γης στην Πενσιλβάνια, πιστεύεται πως είναι από τα πιο στοιχειωμένα μέρη στην Αμερική.
Πολλοί είναι εκείνοι που υποστηρίζουν ότι βλέπουν συνεχώς φαντάσματα να περπατούν στον αγρό και ακούν απόκοσμους ήχους μάχης στον αέρα. Οι κάτοικοι δεν πλησιάζουν στο συγκεκριμένο μέρος και όσοι έχουν πάει διηγούνται και από ένα παραφυσικό φαινόμενο που έχουν δει.
Μάλιστα, το συγκεκριμένο μέρος είναι ιδιαίτερο καθώς καταγράφθηκε ένα από τα πιο επιβλητικά βίντεο με φαντάσματα. Το 2001, ο Τομ Άντεργουντ τράβηξε υλικό από, όπως υποστηρίζει, 13 φαντάσματα καθώς περπατούν ανάμεσα από δέντρα στο Triangular Field.
Κολοσσαίο στην Ρώμη-Ιταλία: Το Κολοσσαίο της Ρώμης δεν είναι μόνο ένα από τα πιο μυθικά αρχαία κτίσματα στον κόσμο, αλλά πιστεύεται πως είναι ένα και από τα πιο στοιχειωμένα. Η δίψα για αίμα του Ιούλιου Καίσαρα σήμαινε πως οι πολιτικοί κρατούμενοι ήταν αναγκασμένοι να πολεμούν μέχρι θανάτου με τρομερά θηρία στην βαθυκόκκινη άμμο της αρένας.
Στις κοιλότητες κάτω από το Κολοσσαίο, που πλέον είναι επισκέψιμες, οι τουρίστες και οι σεκιούριτι έχουν να λένε για κρύα ρεύματα αέρα, για χέρια που τους έχουν αγγίξει, για ήχους σπαθιών που χτυπούν μεταξύ τους και για απόκοσμους βρυχηθμούς λιονταριών. Μάλιστα, πολλοί είναι εκείνοι που υποστηρίζουν ότι έχουν δει σε ένα συγκεκριμένο σημείο, έναν Ρωμαίο στρατιώτη να φυλάει σκοπιά όπως επίσης και πνεύματα να κάθονται στην αρένα και να κοιτάζουν. Άλλοι μιλούν για σκιές στις σκάλες ενώ υπάρχουν πολλοί που υποστηρίζουν ότι έχουν ακούσει το πλήθος να ζητωκραυγάζει.
Το τούνελ των κραυγών στους Καταρράκτες του Νιαγάρα-Καναδάς: Εκ πρώτης όψεως κανείς δεν θα περίμενε αυτός ο μαγικός τουριστικός παράδεισος, με τους εκκωφαντινούς ήχους του νερού είναι το σπίτι φαντασμάτων. Όμως, εάν πρόκειται να ψάξετε λίγο πιο βαθιά στο περιβάλλον του Νιαγάρα, μπορεί και να συναντήσετε το αποκαλούμενο Τούνελ των Κραυγών, που βρίσκεται στο βορειοδυτικό σημείο του αξιοθέατου του Οντάριο.
Το τούνελ χτίστηκε από την Grand Trunk Railroad στις αρχές του 1900 ως το μέρος ενός μεγαλύτερου σιδηροδρομικού πρότζεκτ που δεν ολοκληρώθηκε ποτέ. Υπάρχουν πολλές παραλλαγές στο τραπέζι για το τι οδήγησε στην διαμόρφωση του μύθου, αλλά όλες τους καταλήγουν σ’ ένα τρομαγμένο νεαρό κορίτσι που κάηκε μέχρι θανάτου μέσα στο τούνελ. Η ιστορία λέει πως εάν ανάψεις ένα σπίρτο τη νύχτα, ο ήχος ενός κοριτσιού που ουρλιάζει θα σε περιβάλλει και η φλόγα σου θα σβήσει ξαφνικά.
Τούνελ Σενσαμπάου στο Μισισίπι-ΗΠΑ: Το συγκεκριμένο τούνελ θεωρείται ως ένα από τα πιο τρομακτικά μέρη του κόσμου ενώ το συνοδεύουν πολλοί μακάβριοι θρύλοι. Δολοφονίες, φαντάσματα και σατανιστικές τελετές συνδέονται με την ιστορία του συγκεκριμένου σημείου, κάνοντας τους ντόπιους να το αποφεύγουν με όποιο κόστος.
Σύμφωνα με τους κατοίκους της περιοχής, τη νύχτα στο τούνελ εμφανίζονται δαιμονικές φιγούρες, ακούγονται ουρλιαχτά μωρών και η μηχανή των αυτοκινήτων σβήνει μόνη της. H ιστορία που κρύβει το τούνελ είναι εξίσου ανατριχιαστική. Το τούνελ Σένσαμπάου που βρίσκεται έξω από τον αυτοκινητόδρομο Μπιγκ Ελμ, στο Κινγκστον, κοντά στην έπαυλη Σένσαμπαου, κατασκευάστηκε το 1920 και συνδέεται με έναν τρομακτικό φόνο.
Ο θρύλος λέει ότι πριν από πολλά χρόνια, στην έπαυλη ζούσε η οικογένεια Σένσαμπάου. Ο ιδιοκτήτης της έπαυλης, μία μέρα τρελάθηκε, δολοφόνησε όλη την οικογένεια και τους πέταξε στο ρέμα που περνούσε μέσα από το τούνελ, ενώ έπνιξε εκεί και το νεογέννητο μωρό τους.
Το μωρό που πέθανε εκεί λέγεται ότι στοιχειώνει τη σήραγγα και τα ουρλιαχτά του ακούγονται μέσα από το τούνελ, ενώ πολλοί άνθρωποι ισχυρίζονται ότι μπορείτε να ακούσετε τα βήματα του Σένσαμπάου, να αντηχούν στη σήραγγα, και να δείτε μία σκοτεινή φιγούρα να πλησιάζει το αυτοκίνητο στον πίσω καθρέφτη σας. Η φύση αυτή του τούνελ, αποτέλεσε ιδανικό μέρος για σατανιστικές τελετές την δεκαετία του ’90 με αποτέλεσμα να ενισχύσει τις θεωρίες περί δαιμονικής φύσης του σημείου.
Σπίτι Γουίντσεστερ στο Σαν Φρανσίσκο-ΗΠΑ: Πρόκειται για ένα από τα πιο περίεργα-αν όχι το πιο περίεργο-οικοδομήματα του κόσμου. Η συγκεκριμένη βίλα κρύβει μία μεγάλη και μακάβρια ιστορία ενώ έχει και μία ιδιαίτερη διαρρύθμιση.
Για την ιστορία, πρόκειται για την κατοικία της Σάρα Γουίντσεστερ, γυναίκας του Γουίλιαμ Γουίντσεστερ που ήταν ο κληρονόμος της εταιρείας Winchester Repeating Arms Company (Εταιρία πολεμικών όπλων Γουϊντσεστερ), που δημιούργησε το πρώτο τουφέκι. Το ζευγάρι είχε παντρευτεί κατά την διάρκεια του εμφυλίου και στις 15 Ιουλίου του 1866 απέκτησε μία κόρη, την Άννι.
Λίγο αργότερα, η πρώτη καταστροφή έπληξε την Σάρα, η κόρη της έπασχε από μία ασθένεια που είναι γνωστή ως «marasmus», μια παιδική ασθένεια κατά την οποία το σώμα χάνει απότομα βάρος και στεγνώνει. Το βρέφος πέθανε στις 24 Ιουλίου. Η Σάρα ένιωσε πως γκρεμίστηκε ο κόσμος γύρω της και από αυτό το γεγονός για κάποιο χρονικό διάστημα είχε φτάσει στα όρια της τρέλας. Στο τέλος, σχεδόν μετά από μια δεκαετία μπόρεσε και επέστρεψε στον κανονικό εαυτό της, αλλά αυτή και ο Γουίλιαμ δεν θα έκαναν άλλο παιδί.
Δυστυχώς ακόμα μία τραγωδία χτύπησε την Σάρα και ο Γουίλιαμ χτυπήθηκε από την πνευματική φυματίωση με αποτέλεσμα να πεθάνει στις 7 Μαρτίου του 1881. Ως αποτέλεσμα του θανάτου του, η Σάρα κληρονόμησε πάνω από 20 εκατομμύρια δολάρια , ένα απίστευτο ποσό, ειδικά σε εκείνες τις ημέρες. Έλαβε επίσης το 48,9 τοις εκατό την εταιρία Winchester Repeating Arms και ένα εισόδημα περίπου 1.000 δολάρια την ημέρα, δηλαδή 300.000 δολάρια σε σημερινά χρήματα!
Η Σάρα υπέφερε από κατάθλιψη και ένας φίλος της, της πρότεινε να πάει σε έναν πνευματιστή για να μιλήσει για τα αγαπημένα της πρόσωπα. «Ο σύζυγός σας είναι εδώ», της είπε το μέντιουμ και στη συνέχεια προχώρησε σε μια περιγραφή του Γουίλιαμ. «Λέει σε μένα να σας πω ότι υπάρχει μια κατάρα στην οικογένεια σας, που πήρε τη ζωή του ίδιου και του παιδιού σας. Πολύ σύντομα θα σας πάρει και εσάς στον άλλο κόσμο . Πρόκειται για μια κατάρα που προέκυψε από το τρομερό όπλο που δημιουργήθηκε από την οικογένεια Γουίντσεστερ . Χιλιάδες άτομα έχουν πεθάνει εξαιτίας αυτών των όπλων και τώρα τα πνεύματα αυτά ζητούν εκδίκηση».
«Πρέπει να ξεκινήσεις μια νέα ζωή», της είπε το μέντιουμ, «και να οικοδομήσεις ένα σπίτι για τον εαυτό σου και για τα πνεύματα που έχουν σκοτωθεί από αυτό το τρομερό όπλο. Ποτέ δεν θα πρέπει να σταματήσει η οικοδόμηση του σπιτιού. Αν συνεχίσετε να οικοδομείτε το σπίτι, θα ζήσετε. Αν σταματήσετε θα πεθάνετε».
Η Σάρα πήγε στην Καλιφόρνια και το 1884 αγόρασε ένα σπίτι που ήταν υπό κατασκευή και είχε έξι δωμάτια. Απομάκρυνε οποιαδήποτε προηγούμενα σχέδια υπήρχαν για το σπίτι, έφερε εργάτες και άρχισαν να χτίζουν όπως είχε επιλέξει η ίδια. Η περιοχή εκεί γνώρισε μεγάλη ανάκαμψη πολλοί εργάτες και βιοτεχνίες για τα επόμενα 36 χρόνια, έχτιζαν και ξαναέκτιζαν, αλλάζοντας και κατασκευάζοντας ένα σπίτι δίπλα στο άλλο. Κρατούσε 22 ξυλουργούς στο χώρο εργασίας, όλο το χρόνο, 24 ώρες το εικοσιτετράωρο. Οι ήχοι από τα σφυριά και τα πριόνια ακουγόταν όλη την ημέρα και όλη την νύχτα.
Καθώς το σπίτι αυξανόταν περιελάμβανε 26 δωμάτια, τα βαγονάκια πάνω σε μια σιδηροδρομική γραμμή γύρω από το σπίτι μετέφεραν τα οικοδομικά υλικά και τα έπιπλα. Το σπίτι αναπτυσσόταν ραγδαία και τα οικοδομικά σχέδια είχαν τελειώσει. Κάθε πρωί συζητούσε η Σάρα με τους εργοδηγούς για τα νέα σχέδια του σπιτιού. Πάνω στο χέρι της σκιαγραφούσε κάθε μέρα το νέο σχέδιο, το έργο της ημέρας. Τα σχέδια ήταν πολύ συχνά χαοτικά, αλλά προέκυψε μια πρωτότυπη αρχιτεκτονική. Μερικές φορές όμως, δεν λειτουργούσε με τον σωστό τρόπο στα αρχιτεκτονικά σχέδια και σπάνια δεχόταν συμβουλές, αλλά η Σάρα είχε πάντα μια γρήγορη λύση. Εάν αυτό συνέβαινε και είχαν κτίσει ένα δωμάτιο λάθος βάσει όμως των σχεδίων της Σάρας τότε έκτιζαν πάλι ένα δωμάτιο γύρω από το ήδη υπάρχον.
Καθώς οι ημέρες, οι εβδομάδες και μήνες περνούσαν, το σπίτι συνέχισε να αυξάνεται. Δωμάτια προστέθηκαν στις αίθουσες και στη συνέχεια μετατράπηκε ολόκληρο, πόρτες ενώθηκαν με τα παράθυρα, τα πάνω επίπεδα μετατράπηκαν σε πύργους με κορυφές και τελικά αυξήθηκε σε ύψος επτά ορόφων. Υπήρχαν αμέτρητες σκάλες που οδηγούσαν στο πουθενά! Μια τυφλή καμινάδα που σταματάει πολύ πάνω από το ανώτατο όριο, ώστε να είναι εκτός σπιτιού. Ντουλάπες που άνοιγες και βρισκόσουν σε κενούς τοίχους, πόρτες παγίδες που οδηγούσαν στο κενό, διπλοί διάδρομοι, φεγγίτες που βρίσκονταν ο ένας πάνω από τον άλλον.
Μερικές πόρτες άνοιγαν και δεν υπήρχε πάτωμα και όποιος δεν πρόσεχε έπεφτε. Ακόμα και τα κάγκελα από τις σκάλες εγκαταστάθηκαν ανάποδα από την μέσα πλευρά και πολλά από τα μπάνια είχαν γυάλινες πόρτες. Επίσης η Σάρα άρχισε από περιέργεια να παίζει με τον αριθμό «13». Σχεδόν όλα τα παράθυρα περιείχαν 13 υαλοπίνακες από γυαλί, σχεδόν κάθε δωμάτιο είχε 13 τοίχους ενώ το θερμοκήπιο είχε 13 τρούλους. Πολλά από τα ξύλινα δάπεδα από 13 τμήματα. Κάποια από τα δωμάτια είχαν 13 παράθυρα και κάθε σκάλα είχε 13 σκαλιά.
Ενώ όλα αυτά φαίνονται τρελά σε εμάς, στην Σάρα έκανε μεγάλη αίσθηση. Με αυτόν τον τρόπο, πίστευε πως θα μπορούσε να ελέγχει τα πνεύματα που ήρθαν στο σπίτι για κακό σκοπό, η για τους εκδικητικούς ανθρώπους που στην προηγούμενη ζωή τους είχαν σκοτωθεί από τα όπλα. Το σπίτι είχε σχεδιαστεί σαν ένας λαβύρινθος που θα προκαλούσε σύγχυση και θα αποθάρρυνε τα κακά πνεύματα. Το σπίτι συνέχισε να αυξάνεται και το 1906, είχε φθάσει όλο, στο επιβλητικό ύψος των επτά ορόφων για την εποχή εκείνη.
Η Σάρα συνέχισε την κατασκευή, και την επέκταση, του σπιτιού, ένιωθε μεγάλη μοναξιά και είχε πέσει σε μελαγχολία, η μοναδική επικοινωνία και παρέα που είχε ήταν οι εργάτες και όσοι δούλευαν για το σπίτι και φυσικά τα πνεύματα.. Ειπώθηκε πως τις άγρυπνες νύχτες, όταν δεν επικοινωνούσε με τον κόσμο των πνευμάτων για τα σχέδια του σπιτιού, η Σάρα καθόταν και έπαιζε πιάνο μέχρι τα ξημερώματα . Σύμφωνα με το μύθο, οι περαστικοί που άκουγαν την Σάρα να παίζει πιάνο κάθονταν απέξω και θαύμαζαν τις μελωδίες που έπαιζε παρά το γεγονός πως το πιάνο είχε 2 χαλασμένα κλειδιά και δεν έβγαζε τους καταλλήλους τόνους.
Το σπίτι είναι χτισμένο πάνω σε μία πλωτή σχεδία και μετακινείται. Σήμερα είναι τουριστικό αξιοθέατο και θεωρείται ένα από τα πιο στοιχειωμένα μέρη της Γης. Πολλοί είναι εκείνοι που ισχυρίζονται ότι βλέπουν πνεύματα να περιφέρονται και κάθε βράδυ ακούν την Σάρα να παίζει πιάνο. Ο θρύλος λέει ότι παρά τις προσπάθειες της να κρατήσει μακριά τα πνεύματα, εκείνα έκαναν κατάληψη στο σπίτι και υπάρχουν στο σπίτι μέχρι και σήμερα ενώ η Σάρα βρίσκεται μαζί τους, φυλακισμένη.
πηγή: Koolnews
