PLUS
Την ανάγκη επιδίωξης ευρύτερης συναίνεσης με την επίλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας υπογράμμισε ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, μιλώντας ενώπιον των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ στη Βουλή. Χρειαζόμαστε υψηλό αίσθημα εθνικής συνείδησης και ευρύτερης αποδοχής στην κοινωνία και στην Βουλή, συνέχισε ο πρωθυπουργός και τόνισε: «Με αυτό το σκεπτικό προτείνω και σε συνεννόηση με το κόμμα των Ανεξάρτητων Ελλήνων τον Προκόπη Παυλόπουλο».
Επί της ουσίας, όμως δίνεται «συγχωροχάρτι» στην κυβερνητική θητεία του Κώστα Καραμανλή, στηρίζοντας έναν από τους πιο ένθερμους υποστηριχτές του πρώην πρωθυπουργού και στενούς συνεργάτες του καθόλη τη θητεία της ΝΔ στην εξουσία.
Η σημερινή επιλογή του Προκόπη Παυλόπουλο για την Προεδρία της Δημοκρατίας, δείχνει πως ο Κώστας Καραμανλής παραμένει ο βασικότερος καταλύτης των πολιτικών εξελίξεων στην Ελλάδα και θα έλεγε κανείς ο κυρίαρχος του πολιτικού παιχνιδιού στην χώρα.
Η πρόταση του Παυλόπουλου που ανήκει στον πρώην πρωθυπουργό, ενισχύει στην πολιτική σκακιέρα τον Κώστα Καραμανλή και τον “αναβαθμίζει” ακόμα περισσότερο για τις πολιτικές εξελίξεις το αμέσως επόμενο διάστημα.
Δεν είναι μόνο το γεγονός ότι ο κύριος Παυλόπουλος, ανήκει στον σκληρό καραμανλικό πυρήνα. Η τοποθέτηση του στο Προεδρικό Μέγαρο, αποτελεί πραγματική κίνηση ματ σε ολόκληρη την πολιτική σκακιέρα.
Τα βασικά σημεία που έδωσαν «πόντους» στην υποψηφιότητα Παυλόπουλου ήταν ότι θήτευσε ως επικεφαλής στην επιτροπή διεκδίκησης των γερμανικών αποζημιώσεων κι αυτό έχει ιδιαίτερα συμβολισμό. Ο Προκόπης Παυλόπουλος όμως έχει δεχτεί στο παρελθόν ιδιαίτερη κριτική από τον ΣΥΡΙΖΑ, τόσο για τη θητεία του ως υπουργός Εσωτερικών και Δημόσιας Τάξης, όσο και ως βουλευτής.
Η κλεψύδρα για την επιλογή του ονόματος του Προκόπη Παυλόπουλου ως νέου Προέδρου της Δημοκρατίας άρχισε να μετρά αντίστροφα τον χρόνο με ταχύς ρυθμούς λίγα λεπτά πριν την ανακοίνωση της επιλογής του Αλέξη Τσίπρα.
Σε σύσκεψη στα γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ, στην Βουλή, πριν αρχίσει η συνεδρίαση της κοινοβουλευτικής ομάδας του κόμματος υπήρξαν «καραμπόλες» της τελευταίας στιγμής, και μόλις μία ώρα πριν ξεκινήσει η ομιλία του Αλέξη Τσίπρα, «κλείδωσε» η επιλογή του Προκόπη Παυλόπουλου με γενική ομοφωνία.
Πως έφτασε στην επιλογή ο Πρωθυπουργός
Ποιοι λένε όχι στην επιλογή Παυλόπουλου
Οι πρώτες αντιδράσεις για την επιλογή του πρωθυπουργού, Αλέξη Τσίπρα, να προτείνει τον κ. Προκόπη Παυλόπουλο για Πρόεδρο της Δημοκρατίας, έρχονται από το Ποτάμι και τη Χρυσή Αυγή, που λένε «όχι» στην πρόταση της κυβέρνησης.
Αναλυτικότερα, αντίθετο με την επιλογή του κ. Τσίπρα εμφανίζεται το Ποτάμι, χαρακτηρίζοντάς την «παρωχημένη και παλαιοκομματικού τύπου», ενώ βουλευτές του κόμματος ανέφεραν χαρακτηριστικά αμέσως μετά την ανακοίνωση του ονόματος ότι δεν μπορούν να ψηφίσουν έναν «απόμαχο της πολιτικής».
Το κόμμα του Σταύρου Θεοδωράκη θα υποβάλει δική του υποψηφιότητα με τον καθηγητή του Συνταγματικού Δικαίου, Νίκο Αλιβιζάτο, επιμένοντας στη θέση του ο επόμενος Ανώτατος Άρχων να είναι προσωπικότητα «εκτός της πολιτικής».
Διαβάστε τη σχετική δήλωση του Σταύρου Θεοδωράκη:
«Το Ποτάμι, πιστό στις αρχές του, προτείνει για Πρόεδρο της Δημοκρατίας τον καθηγητή του Συνταγματικού Δικαίου στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, κ. Νίκο Αλιβιζάτο.
Έναν ανυποχώρητο υπερασπιστή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Έναν πανεπιστημιακό δάσκαλο καθολικής αποδοχής που έχει διαπλάσει γενιές νέων Ελλήνων νομικών. Έναν επιστήμονα με ευρωπαϊκή ακτινοβολία, ήδη από τα πρώτα βήματα της σταδιοδρομίας του. Τέλος, έναν ενεργό πολίτη, που ποτέ δεν εγκλωβίστηκε στα στενά όρια των κομματικών σχηματισμών, αλλά με θάρρος και γνώση άφηνε πάντα το διακριτό του στίγμα στη δημόσια ζωή.
Έναν Έλληνα που η παρουσία του στο ύπατο πολιτειακό αξίωμα θα ανοίξει μία νέα εποχή για την πατρίδα».
Από τη πλευρά της η Χρυσή Αυγή λέει επίσης «όχι» στην υποψηφιότητα Παυλόπουλου, σημειώνοντας σε σχετικό σχόλιο:
«Η Χρυσή Αυγή λέει όχι στην υποψηφιότητα Παυλόπουλου, γιατί πρόκειται για εξέχον στέλεχος του παλαιοκομματικού, αμαρτωλού, μνημονιακού κατεστημένου».
Πήρε φωτιά το twitter
Ο Αλέξης Τσίπρας μιλώντας στην κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ ανακοίνωσε το όνομα του υποψηφίου για την προεδρία της Δημοκρατίας.
Ο πρωθυπουργός ζήτησε από την ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ να στηρίξει για τη θέση του Προέδρου της Δημοκρατίας τον Προκόπη Παυλόπουλο και σχεδόν άμεσα αρκετοί πολιτικοί σχολίασαν μέσω twitter την επιλογή του.
Ο Χρήστος Ζώης γράφει στο Twitter: «Προκόπης Παυλόπουλος. Δάσκαλε συγχαρητήρια, Φίλε μου καλή επιτυχία, Κύριε Πρόεδρε θα είμαστε δίπλα σου στην πιο δύσκολη περίοδο για την Ελλάδα!».
Ο πρώην υπουργός του ΠΑΣΟΚ, Γιάννης Ραγκούσης, γράφει: «Ντρέπομαι για λογαριασμό του κ. Τσίπρα… “πες μου την επιλογή σου για ΠτΔ, να σου πω ποιος είσαι”».
Ο αντιπρόεδρος της Βουλής, Νικήτας Κακλαμάνης, γράφει: «Φίλε Προκόπη, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής χαμογελάει από ψηλά. Θεός και λαός μαζί σου. Καλή εκλογή. Γράψε ιστορία!».
Η σκληρή κρητική Παυλόπουλου στον Σόιμπλε για τις γερμανικές αποζημιώσεις
Το πρωί της Δευτέρας (12/1/2015) ο εκπρόσωπος του Γερμανού υπουργού Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, απαντώντας σε ερώτηση σχετικά με δημοσιεύματα στον ελληνικό Τύπο περί έκθεσης του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους, σύμφωνα με την οποία η Γερμανία οφείλει 11 δισεκατομμύρια ευρώ από το αναγκαστικό κατοχικό δάνειο του 1942, είχε διεμηνύσει στην Αθήνα πως «η γερμανική κυβέρνηση δεν βλέπει να υπάρχει καμία βάση για τη διεκδίκηση επανορθώσεων από την πλευρά της Ελλάδας».
Είχε πει μάλιστα πως οι ελληνικές απαιτήσεις έχουν στο σύνολό τους ρυθμιστεί και ότι από την πλευρά της Αθήνας δεν έχει υποβληθεί κάποιο αίτημα.
Την ώρα λοιπόν που η σιωπή του τότε υπουργείου Εξωτερικών (επί κυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας) ήταν εκκωφαντική και τα πάντα λειτουργούνταν από τον κ. Βενιζέλο στον αυτόματο πιλότο, ο Προκόπης Παυλόπουλος έστειλε το δικό του ηχηρό μήνυμα στους προκλητικούς Γερμανούς.
Ο κ. Προκόπης Παυλόπουλος, κατέθεσε ευθαρσώς την άποψή του, δίνοντας εμμέσως απάντηση στον κ. Σόιμπλε.
Διαβάστε το άρθρο του κ. Παυλόπουλου:
Οι σημερινοί ισχυρισμοί του Υπουργού Οικονομικών της Γερμανίας κ. Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, αναφορικά με τις απαιτήσεις της Ελλάδας ως προς το κατοχικό δάνειο και τις αποζημιώσεις, είναι προδήλως –αλλά και προκλητικώς- εσφαλμένοι. Όχι μόνον δεν υφίσταται ζήτημα παραγραφής ή προηγούμενης ρύθμισης, όπως ισχυρίζεται ο κ. Σόιμπλε, αλλά όλως αντιθέτως οι ως άνω ελληνικές απαιτήσεις είναι πλήρως ενεργές από νομική άποψη, όπως άλλωστε είχα επισημάνει ήδη από το 2013 (π.χ. συνέντευξη στη ΝΕΤ και στην εκπομπή «Συμβαίνει τώρα», στις 15.4.2013). Τότε είχα τονίσει:
«Διευκρινίζω ότι έχουμε να κάνουμε με δύο εντελώς διαφορετικά, από νομική άποψη, θέματα. Ήτοι:
Ι. Πρώτον, με το κατοχικό δάνειο προς τη Γερμανία, το οποίο συνήφθη υποχρεωτικώς –ορθότερα με καταναγκαστικό και εκβιαστικό τρόπο- μεταξύ της κατοχικής Ελληνικής Κυβέρνησης και της Γερμανίας, προς συντήρηση των στρατευμάτων κατοχής. Εδώ πρόκειται, λοιπόν, από νομική σκοπιά για ενοχή εκ συμβάσεως. Άρα η αντίστοιχη εκ της συμβάσεως απαίτηση της Ελλάδας είναι ενδοσυμβατικής και όχι αδικοπρακτικής προέλευσης.
Α. Σ’ αυτήν την απαίτηση προστίθενται ποσά τα οποία προκύπτουν από συναφείς προς τη δανειακή σύμβαση αιτίες, όπως είναι ιδίως οι τόκοι υπερημερίας λόγω μη έγκαιρης εξόφλησης.
Β. Για την απαίτηση αυτή δεν τίθεται ούτε θέμα παραγραφής ούτε θέμα παραίτησης. Τίθεται μόνο ζήτημα συνολικού υπολογισμού της ως σήμερα. Ας σημειωθεί ότι η ελληνική θέση γίνεται νομικώς τόσο περισσότερο ισχυρότερη, όσο ήδη από την κατοχική περίοδο είχε αρχίσει η αποπληρωμή του δανείου, σύμφωνα με όσα έχουν γίνει γνωστά κατά καιρούς.
ΙΙ. Και, δεύτερον, με τις αποζημιώσεις λόγω ανθρώπινων θυμάτων και υλικών καταστροφών στην Ελλάδα από τις δυνάμεις κατοχής.
Α. Επισημαίνω πριν απ’ όλα ότι το 1946, στη Διάσκεψη των Παρισίων, είχε προσδιορισθεί ένα –κατά προσέγγιση- ποσό τέτοιων αποζημιώσεων προς την Ελλάδα ύψους 7,5 δισ. δολαρίων.
Β. Κυρίως δε τονίζω με έμφαση ότι το 1953, με τη Συμφωνία του Λονδίνου, δεν «χαρίσθηκαν» στη Γερμανία οι οφειλές της λόγω πολεμικών αποζημιώσεων, όπως η γερμανική πλευρά «τεχνηέντως» φαίνεται να διατείνεται. Η Συμφωνία αυτή απλώς έθεσε «σε αδράνεια» τις οφειλές της Γερμανίας ως την υπογραφή, κατά το Διεθνές Δίκαιο (Δίκαιο του Πολέμου) «Συμφώνου Ειρήνης» μεταξύ της τελευταίας και των Δυνάμεων που νίκησαν στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Πρόκειται νομικώς για ένα είδος «αναβλητικής αίρεσης» (lato sensu) σχετικά με την εξόφληση των υποχρεώσεων της Γερμανίας, επειδή τότε θεωρήθηκε ότι αυτή δεν διέθετε –πρωτίστως λόγω της διαίρεσής της σε Δυτική και Ανατολική- την κατά το διεθνές δίκαιο απαιτούμενη πολιτειακή υπόσταση για ανάληψη και εκπλήρωση συναφών υποχρεώσεων.
1. Τούτο –ήτοι η ικανότητα σύναψης «Συμφώνου Ειρήνης»- επήλθε το 1990. Όταν μετά την επανένωση της Γερμανίας η τελευταία απέκτησε ενιαία νομικώς πολιτειακή υπόσταση και κυριαρχία. Ειδικότερα το 1990 υπογράφηκε το λεγόμενο «Σύμφωνο 2 + 4» μεταξύ της ενωμένης πλέον Γερμανίας και ΗΠΑ, ΕΣΣΔ, Γαλλίας και Αγγλίας.
2. Γίνεται δε σήμερα γενικώς και επισήμως δεκτό –και de facto το έχει αποδεχθεί και η Γερμανία, αφού στη βάση αυτή στηρίζει την εν γένει κυριαρχία της- ότι το ως άνω Σύμφωνο επέχει τη θέση του «Συμφώνου Ειρήνης» που περιγράφει, κατά το Διεθνές Δίκαιο, η προαναφερόμενη Συμφωνία του Λονδίνου του 1953. Και τούτο διότι μόνον έκτοτε η Γερμανία μπορούσε να υπογράψει ένα τέτοιο «Σύμφωνο», δεδομένου ότι μόνο τότε, όπως ήδη τόνισα, απέκτησε την ενότητά της και την ενιαία κυριαρχία της μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Γ. Το «Σύμφωνο 2 + 4» καλύπτει, λόγω της νομικής φύσης του αλλά και γενικότητάς του, και τα μη συμβαλλόμενα πλην όμως παθόντα από την γερμανική κατοχή κράτη, όπως η Ελλάδα. Είναι δηλαδή νομικό κείμενο γενικής εφαρμογής.
Δ. Η από ελληνικής πλευράς νομική βάση των αποζημιωτικών απαιτήσεων κατά της Γερμανίας βρίσκει σταθερό έρεισμα κυρίως στις διατάξεις του άρθρου 3 της Δ΄ Σύμβασης της Χάγης του 1907, οι οποίες κωδικοποίησαν και τις ως τότε διατάξεις του Δικαίου του Πολέμου. Κατά τις διατάξεις αυτές «ο εμπόλεμος όστις ήθελε παραβιάσει τας διατάξεις του Κανονισμού θα υποχρεούται, αν συντρέχει λόγος, εις αποζημίωσιν, θα είναι δε υπεύθυνος δια πάσας τα πράξεις τας διαπραχθείσας υπό των προσώπων των μετεχόντων της στρατιωτικής του δυνάμεως». Επέκεινα οι διατάξεις των άρθρων 46 και 47 του «Κανονισμού Νόμων και Εθίμων του Πολέμου στην ξηρά», ο οποίος είναι προσαρτημένος στη Δ΄ Σύμβαση της Χάγης του 1907, καθιερώνουν και τις δύο θεμελιώδεις αρχές του Δικαίου του Πολέμου, ήτοι τις αρχές της προστασίας του σεβασμού του Ανθρώπου και της ατομικής ιδιοκτησίας. Όλες αυτές τις αρχές επικαιροποίησε η απόφαση του Διεθνούς Στρατιωτικού Δικαστηρίου της Νυρεμβέργης του 1946.
1. Αυτό είχε αποδεχθεί, έναντι της ελληνικής Κυβέρνησης, επισήμως το 1965 ο τότε Καγκελάριος Λούτβιχ Έρχαρτ.
2. Ο ίδιος δε είχε τότε μιλήσει για επανορθώσεις ύψους 500 εκ. γερμανικών μάρκων.
ΙΙΙ. Η σχετικώς πρόσφατη απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης, με την οποία απορρίφθηκε ιταλικό αίτημα –υπήρχε και παρέμβαση Ελλήνων διαδίκων- για πολεμικές αποζημιώσεις έναντι της Γερμανίας, ουδόλως αλλάζει τα προαναφερόμενα νομικά δεδομένα και επιχειρήματα υπέρ της Ελλάδας. Και τούτο διότι η ως άνω απόφαση εκδόθηκε ύστερα από προσφυγή ιδιωτών. Τώρα γίνεται λόγος για απαιτήσεις του Ελληνικού Κράτους, κατά το Διεθνές Δίκαιο, τόσο για εξόφληση του κατοχικού δανείου όσο και για την καταβολή αποζημιώσεων λόγω των «πεπραγμένων» των γερμανικών στρατευμάτων κατοχής.
Α. Σύμφωνα με πρόχειρους υπολογισμούς, το ελάχιστο των κατά τα προαμνημονευόμενα ελληνικών απαιτήσεων έναντι της Γερμανίας είναι σήμερα, περίπου, 60 δισ. ευρώ από το κατοχικό δάνειο και 110 δισ. ευρώ λόγω αποζημιώσεων. Ήτοι σύνολο, περίπου, 170 δισ. ευρώ. Αλλ’ αυτό είναι θέμα ειδικότερου υπολογισμού, ο οποίος θα γίνει με την επιμέλεια των αρμόδιων ελληνικών κρατικών αρχών.
Β. Και κάτι τελευταίο: Η σημερινή ευρωπαϊκή συγκυρία, η οποία χαρακτηρίζεται και από την ανάγκη οριοθέτησης των υποχρεώσεων των χωρών της ευρωζώνης ως προς την επίτευξη βασικών δημοσιονομικών στόχων –μεταξύ των οποίων προέχουσα θέση κατέχει το δημόσιο χρέος κάθε χώρας-μέλους- επιβάλλει και την επίλυση των μεταξύ των χωρών αυτών κάθε είδους συναφών διαφορών, με βάση το ευρωπαϊκό και το διεθνές δίκαιο.»
Διαβάστε επίσης: «Φωτιά» στο twitter μετά την ανακοίνωση της υποψηφιότητας Παυλόπουλου για ΠτΔ (φωτό)
