PLUS
Της Νατάσας Γκότση
O Γιάνης Βαρουφάκης και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης φάνηκαν να ενώνονται με μια σχέση πάθους, με τον πρώτο ανήμπορο να τους αντισταθεί και αυτά να τον ακολουθούν πάντα και παντού. Μόνο που σε τέτοιου είδους σχέσεις, το αρχικό μεθύσι ευδαιμονίας έχει σαν συνέπεια τα έντονα συμπτώματα της επόμενης μέρας. Ο Τύπος, σαν αχάριστος εραστής, πήρε όσα μπορούσε από τον Βαρουφάκη, καταλήγοντας να του καταλογίζει όλες τις ευθύνες της κακής έκβασης.
Ο Romaric Godin όμως, ο δημοσιογράφος της γαλλικής La Tribune, δεν αφηγείται την ιστορία μονομερώς. Διερωτώμενος «γιατί οι Ευρωπαίοι βρίσκουν τον Βαρουφάκη ανυπόφορο», δημοσιεύει σήμερα ένα άρθρο, με το οποίο στηλιτεύει την οξύτατη και απαξιωτική κριτική, που ασκείται στον ΥΠΟΙΚ.
Κανένα άρθρο δεν έχει σταθεί ικανό να αμφισβητήσει το ακαδημαϊκό και γνωστικό υπόβαθρο του Βαρουφάκη. Παρόλα αυτά, τα δημοσιεύματα καταλήγουν να κάνουν λόγο για έναν εκνευριστικό οικονομολόγο, ανίκανο να διαπραγματευτεί, καθώς διακατέχεται από την έπαρση και τον ναρκισσισμό ενός αλαζόνα και επιφανειακού «ροκ σταρ». Η ιστορία μοιάζει πολύ καλά στημένη, με κορυφαία στιγμή τη συνάντηση των Υπουργών Οικονομικών στη Ρίγα, όπου ο Βαρουφάκης συνιστά πλέον την ενσάρκωση όλων των εμποδίων, εξαιτίας των οποίων δεν προχωρούν οι διαπραγματεύσεις.
Ο Romaric Godin όμως, παρατηρεί πως ακόμη και μετά την υποβάθμιση του ρόλου του Βαρουφάκη, οι διαπραγματεύσεις βρίσκονται στο ίδιο ακριβώς σημείο που ήταν και πριν τις 20 Φεβρουαρίου. Το επιτηδευμένο κλίμα αισιοδοξίας στο προχθεσινό δελτίο τύπου του Γιούρογκρουπ φαίνεται πως αποσκοπεί αποκλειστικά στο να τονιστεί η ανικανότητα του Βαρουφάκη, εφόσον τα όσα εκφράζει δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα.
Ο δημοσιογράφος δε διστάζει να μιλήσει ανοιχτά και υποστηρίζει πως το Γιούρογκρουπ και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή σκιαγραφούν μεθοδικά το πορτραίτο του ΥΠΟΙΚ από τις πρώτες μέρες που ανέλαβε τα καθήκοντά του. Ο προκάτοχος του Βαρουφάκη, ο Ε.Βενιζέλος, που ακολούθησε στο τέλος την πεπατημένη, χάραξε έναν δρόμο, τον οποίο ο ΥΠΟΙΚ της νέας κυβέρνησης αρνήθηκε να ακολουθήσει. Αυτό είναι και το «αδίκημα» που τον βαραίνει. Ήδη από το 2010, ο Βαρουφάκης τάχθηκε ανοιχτά κατά της λιτότητας και υπέρ της κοινωνικής δικαιοσύνης και οι μελέτες που ακολούθησαν τον δικαίωσαν. Οπαδός μιας ιδεολογίας παντελώς ξένης στις επικρατούσες στην Ευρώπη, έθεσε τους ομόλογούς του και τους αξιωματούχους των Βρυξελλών προ των ευθυνών τους. Και σα να μην έφτανε αυτό, παρέμεινε και συνεπής και σταθερός στην ιδεολογία αυτή.
Επί της ουσίας δεν έχουμε να κάνουμε με την απόρριψη ενός προσώπου αλλά με αυτήν της πολιτικής της νέας ελληνικής κυβέρνησης. Η Ευρώπη θεωρεί πως έχει να κάνει με εξτρεμιστές και όταν ο Βαρουφάκης κρούει τον κώδωνα του κινδύνου, προειδοποιώντας την πως, εάν δεν συνδιαλλαγεί με το ΣΥΡΙΖΑ θα βρεθεί αντιμέτωπη με ακραίες πεποιθήσεις, όπως εκείνες της Χρυσής Αυγής, εκείνη δε βλέπει παρά κούφιες απειλές προκειμένου να κάνει υποχωρήσεις.
H αλήθεια έχει αποκαλυφθεί και στέκεται γυμνή. Από τη στιγμή που η Ευρώπη δεν επιζητά έναν εύλογο συμβιβασμό, βάζει στο στόχαστρο τον Βαρουφάκη ώστε να «εκλογικευτεί» μια κυβέρνηση που δεν είναι του γούστου της.
