PLUS
Μας τον «σύστησε» στην ποδοσφαιρική κοινωνία ο Απόλλων Σμύρνης. Συμπαθέστατη ομάδα που τότε είχε φτάσει στο πικ της (Ευρώπη) και την θαύμαζαν άπαντες για το ποδόσφαιρο που έπαιζε επί του αείμνηστου Παθιακάκη. Ένα από εκείνα τα παιδιά που ξεχώριζαν σε εκείνη την ομάδα, είχε το μυαλό του όμως αλλού. Κάτι δεκάδες μέτρα πιο εκεί από την Ριζούπολη. Στην Νέα Φιλαδέλφεια, στο «Νίκος Γκούμας», στην ΑΕΚ… Με αυτό το όνειρο κατέβηκε από την Αλεξανδρούπολη τον χειμώνα του 1993 και τρία χρόνια μετά έμελλε να το κάνει πραγματικότητα. Το καλοκαίρι του 1996 ο ΟΣΦΠ νόμιζε ότι τον είχε αποκτήσει, ο Απόλλων και ο Αλαμάνος νόμιζαν ότι τον είχαν πουλήσει στο λιμάνι. Μάταια νόμιζαν αμφότεροι… Ο ίδιος ο Ντέμης ένα πράγμα ξεστόμιζε με εκνευριστική μονοτονία τότε «Ή στην ΑΕΚ ή μένω εδώ και φεύγω ελεύθερος σε 2 χρόνια». Ο Κόκκαλης με τον Μπάγεβιτς του έταζαν λαγούς με πετραχήλια για την «κόκκινη δυναστεία» (σε όλα τα επίπεδα) που ετοίμαζαν τότε στον ΟΣΦΠ. Ο Αλαμάνος έως και τον… εκβίαζε. Ο ίδιος πιστός στην μονοτονία. ΑΕΚ, ΑΕΚ, ΑΕΚ…
Εν τέλει και μπροστά στο κίνδυνο ο Αλαμάνος να μην πάρει ούτε δραχμή και με την πίεση της Original («παιδί της» ο Ντέμης τότε) ο Τροχανάς έκανε το deal και κέρδισε «πόντους» στον κόσμο της ΑΕΚ. Ο Ντέμης Νικολαΐδης ήταν στην ΑΕΚ. Σαν σήμερα μια ηλιόλουστη μέρα του 1996. Το πιο «γλυκό» καλοκαίρι της ζωής του. Το παιδικό όνειρο γινόταν πραγματικότητα στα 23 του και έμπαινε στην Νέα Φιλαδέλφεια με την «κιτρινόμαυρη» φανέλα που του είχε δώσει ο φροντιστής Νίκος Κορομηλάς και με εκείνο το περίεργο μαλλί (όλα πίσω!).
Πέρασαν 17 χρόνια. Άλλαξαν πολλά. Έγινε ποδοσφαιρικός ήρωας, ίνδαλμα για τον κόσμο, είδωλο για εκατομμύρια παιδάκια (ακόμη και άλλων ομάδων). Κρατούσε μια ομάδα σε δύσκολα χρόνια μόνος του. Με μαγκιά και τσαμπουκά. Διότι ποδοσφαιρικά δεν είχε βγάλει ακόμη όσα μπορούσε. Και μπορούσε πολλά. Το απέδειξε επί Σάντος το 2001, «τον προπονητή που μου έμαθε τακτική στο ποδόσφαιρο στα 28» όπως έλεγε. Ο Ψωμιάδης «έφαγε» τον Σάντος, έφερε τον Μπάγεβιτς και ο Ντέμης έβαλε τα στήθια του μπροστά για να μην γίνει η Νέα Φιλαδέλφεια… κρανίου τόπος για τον Βόσνιο. Για το καλό της ΑΕΚ.
Εν τέλει ήταν ο Ντέμης και ο άνθρωπος που είχε τα κότσια να «ξεσκεπάσει» τότε τον Ψωμιάδη, τον πήγε μέχρι τα δικαστήρια και τον «τελείωσε» από την ΑΕΚ. Ο ίδιος έφυγε για να «λυτρωθεί» από μια «άρρωστη» σχέση που του έκανε ποδοσφαιρικά κακό (αναλωνόταν σε πολλά περισσότερα από όσα έπρεπε να κάνει ένας παίκτη). Πήγε στην Ισπανία, έπαιξε στην Ατλέτικο Μαδρίτης, σκόραρε μέσα στο «Καμπ Νου», το καλοκαίρι του 2004 έγινε Πρωταθλητής Ευρώπης με την εθνική στην Πορτογαλία (έκανε 10 ενέσεις πριν κάθε ματς για να μπει αποστολή λόγω μέσης) και εκεί που ένιωθε πάλι ποδοσφαιριστής στα 30 του είχε αποφασίσει να τα… παρατήσει όλα. Για την ΑΕΚ ξανά και αυτό.
Έγινε πρόεδρος της, μπήκε μπροστά για να σωθεί η ομάδα, «παρέσυρε» και δυνατούς επιχειρηματίες και ο κόσμος ενώθηκε για χάρη του. Ένα χρόνο στα… μέλια. Η ΑΕΚ «άγγιξε» τον τίτλο και από την επόμενη σεζόν άρχισαν να αλλάζουν όλα. Ξεκίνησε η κόντρα με τους οργανωμένους με διάφορες αφορμές και εκατέρωθεν λάθη (επεισόδια σε Περιστέρι, Λιβαδειά, εισιτήρια…), αλλά η ομάδα έδειχνε να αναπτύσσεται. Από το καλό στο καλύτερο. Τσάμπιονς Λιγκ το 2006 και το 2007, μεγάλες νίκες και ένας πανάξιος τίτλος που κερδήθηκε στα γήπεδα και χάθηκε στα δικαστήρια το 2008. Του «χρεώθηκε» ότι δεν έγινε μπροστάρης σε μια… επανάσταση τότε που περίμενε όλος ο κόσμος. Αποδέχθηκε την απόφαση του «συστήματος» ο Ντέμης και ο κόσμος δεν του το συγχώρεσε. Η αρχή ενός τέλους. Τον Νοέμβριο του 2008 μετά το ματς με τον Αστέρα ανακοινώνει ότι φεύγει. Οριστικά και αμετάκλητα. Είχε «σπάσει» και το γυαλί και με τους μετόχους και όλα τελείωναν για τον Ντέμη σε εκείνο το ματς του ΟΑΚΑ. Δεν ξαναγύρισε ποτέ από τότε και κάθε μέρα δεχόταν «πόλεμο», απειλές, κατηγορίες, τα πάντα… Σπάνια απαντούσε, και όποτε μπορούσε βοηθούσε εξωθεσμικά σε δύσκολες στιγμές την ΑΕΚ και τώρα στέκεται στο πλάι του Μελισσανίδη για την αναγέννηση. Μπορούν να του χρεωθούν πολλά και να του πιστωθούν επίσης (δικαίως ή αδίκως). Ένα όμως είναι σίγουρο. Ήταν η πιο ξεχωριστή ιστορία ΑΕΚτζή τα τελευταία 20 χρόνια αυτή του Ντέμη.
