“Οι κύριοι ή κυρίες Τίποτα….”

Με σκληρές εκφράσεις περιγράφει σήμερα ο Αλέξης Παπαχελάς, σε πρωτοσέλιδο άρθρο του στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ τα όσα διαδραματίστηκαν τις τελευταίες ημέρες και όχι μόνον.  Συγκεκριμένα γράφει:

«Οποιος θέλει να καταλάβει τον θυμό του Ελληνα πολίτη με το πολιτικό σύστημα δεν έχει παρά να μπει στα «παπούτσια» ενός άνεργου ή υπερφορολογημένου ανθρώπου το βράδυ της περασμένης Δευτέρας. Μέσα στα δικά του άγχη και τις αγωνίες του συνειδητοποίησε ότι υπάρχουν μεγαλύτερες αγωνίες, που κάνουν τις δικές του να μοιάζουν ταπεινές, τιποτένιες. Οι τηλεοπτικοί ρεπόρτερ μετέδιδαν πως «έξαλλος ο κ. Π αρνείται να μετακινηθεί και ζητά καλό υπουργείο», «ο κ. Χ κατέληξε στο τάδε υπουργείο, λόγω της καραμπόλας που σημειώθηκε» κλπ. κλπ. Ολοι οι Ελληνες, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, ζουν πλέον με τον φόβο της απόλυσης, της χρεοκοπίας και της συρρίκνωσης των δυνατοτήτων τους.

Και ξαφνικά βλέπουν κάτι τύπους να παίζουν ένα δικό τους παιχνίδι, που δεν έχει καμιά σχέση με την πραγματικότητα και τα προβλήματα της χώρας. Βλέπουν, π.χ., τον κ. Π που δεν συνεισέφερε ένα λιθαράκι στο νοικοκύρεμα του Δημοσίου να… πουλάει τσαμπουκά και να εξασφαλίζει μια άλλη υπουργική θέση, από την οποία είναι μαθηματικώς βέβαιον ότι δεν θα κάνει απολύτως τίποτα, πέραν μερικών ρουσφετιών. Ετσι είναι η πολιτική θα μου πουν κάποιοι.

Συμφωνώ και προσθέτω πως οι διάφοροι κύριοι ή κυρίες Τίποτα έγιναν κύριοι ή κυρίες Καμπόσοι με τις δικές μας ψήφους. Και όχι μία και δύο φορές, ώστε να μπορούμε να ισχυρισθούμε ότι κάναμε κάποιο λάθος μια φορά. Αυτά για να καταλαβαίνουμε λίγο τον θυμό του κόσμου, που απορρίπτει και το πολιτικό σύστημα και όλους όσους μοιάζουμε να συμμετέχουμε σε ένα παιχνίδι που δεν τον αφορά. Καλές οι ισορροπίες, αλλά είναι λογικό να απαιτούμε να τοποθετείται σε μια θέση ο ικανότερος, όχι αυτός που εκβιάζει πολιτικά και κάνει τον μεγαλύτερο «σαματά». Κατά τ’ άλλα, ο ανασχηματισμός δημιουργεί την ελπίδα πως οι 2-3 «κομάντος» ή «καμικάζι», όπως το πάρει κανείς, που ανέλαβαν τα δύσκολα πόστα θα τα βγάλουν πέρα. Δεν έχει πολλές εφεδρείες το ενεργό κομματικό, πολιτικό σύστημα και κάθε μια που καίγεται είναι απώλεια σε μια τόσο ρηχή χώρα. Γι’ αυτό πρέπει να ελπίζουμε, για μία ακόμη φορά, ότι τουλάχιστον τώρα θα γίνει μια ειλικρινής, γενναία προσπάθεια να μπει τάξη στο Δημόσιο, στην Υγεία και στο επενδυτικό περιβάλλον. Αν ο κ. Σαμαράς καταφέρει να δημιουργήσει μία σφικτή ομάδα αποφασισμένων υπουργών, αυτή η κυβέρνηση μπορεί να αποδειχθεί καλύτερη. Περιθώρια αποτυχίας, ως γνωστόν άλλωστε, δεν υπάρχουν.»