Έρχεται το ευρωμόλογο μετά τις γερμανικές εκλογές

Δύσκολα μπήκε η Γερμανία στη συζήτηση. Αλλά επιτέλους μπήκε και, μάλιστα, σε θεσμικό επίπεδο, που ανάλογό του είναι το Euroworking Group. Παρά τις περί του αντιθέτου δηλώσεις, η γερμανική κυβέρνηση συμμετέχει πλέον έμπρακτα στη συζήτηση για την αμοιβαιοποίηση του χρέους, λέγοντας το μεγάλο «ναι» στη σύσταση της ειδικής δεκαμελούς ομάδα κορυφαίων Ευρωπαίων εμπειρογνωμόνων με αποκλειστικό σκοπό την πρακτική προετοιμασία και τη γνωμοδότηση για την ίδρυση Ευρωπαϊκού Ταμείου Εξόφλησης του Χρέους (Εuropean Depdation Fund – ΕDF) και την έκδοση βραχυπρόθεσμων ευρωομολόγων (eurobills).

Αυτό το Ταμείο θα αναλάβει την αναχρηματοδότηση του κρατικού χρέους των μελών της Ευρωζώνης, εκδίδοντας χαμηλότοκα ευρωομόλογα. Ωστόσο, υπάρχουν δύο γραμμές στο εσωτερικό της Ευρωζώνης σε σχέση μ’ αυτό.

Από τη μια μεριά, οι Βορειοευρωπαίοι με επικεφαλής τους Γερμανούς, που ζητούν –μεταξύ άλλων– το 20% των συναλλαγματικών διαθεσίμων ως εγγύηση για την έκδοση ευρωομολόγου από τις χώρες-μέλη, και από την άλλη, οι υπερχρεωμένες χώρες του Νότου που απορρίπτουν την απαίτηση της εθνικής συμμετοχής με την εγγύηση των συναλλαγματικών διαθεσίμων (μεταξύ των οποίων και τα διαθέσιμα σε χρυσό ή άλλα κρατικά assets).

Σύμφωνα με πληροφορίες του «Κ» από υπηρεσιακά στελέχη της Κομισιόν, ο κατ’ αρχάς ορίζοντας λειτουργίας της ομάδας αυτής τοποθετείται γύρω στον Απρίλιο-Μάιο του 2014, οπότε και θα πρέπει να ανοίξει σε πολιτικό επίπεδο αυτή η συζήτηση.

Τη συζήτηση σε «τεχνικό» επίπεδο επιβλέπει θεσμικά, αλλά και ουσιαστικά, ο ίδιος ο κοινοτικός επίτροπος Οικονομικών Νομισματικών Υποθέσεων, κ. Όλι Ρεν, αλλά θα συντονίζεται από την Αυστριακή κυρία Γέρτρουντ Τούμπελ-Γκουγκερέλ, η οποία έχει τελέσει γενική διευθύντρια του Εκτελεστικού Συμβουλίου της ΕΚΤ.

H γερμανική εκδοχή

Η Γερμανία είχε «γενικά» συμφωνήσει ήδη από τον Νοέμβριο του 2012 στην ίδρυση του εν λόγω Ταμείου, αλλά έκτοτε είχε λίγο-πολύ παγώσει τη συζήτηση, καθώς ήταν ακόμη νωπό το πολιτικό κόστος που υπέστη η γερμανική κυβέρνηση από το γ΄ πακέτο διάσωσης της Ελλάδας. Η απόφαση, μάλιστα, για την έναρξη της συζήτησης για το Ευρωπαϊκό Ταμείο Εξόφλησης Χρέους ελήφθη από μεριάς Κομισιόν, Eurogroup και ΕΚΤ μια διόλου τυχαία μέρα για την Ελλάδα – και όχι μόνο. Στις 28 Νοεμβρίου του 2012, την ημέρα, δηλαδή, που το γερμανικό Κοινοβούλιο ψήφισε, όχι χωρίς δυσκολία, το τελευταίο πακέτο στήριξης της Ελλάδας.

• Toυς τελευταίους όμως δυο-τρεις μήνες η συζήτηση ζεστάθηκε υπό την πίεση των πολιτικών κρίσεων σε Ελλάδα, Πορτογαλία και Ισπανία. Σε τέτοιο σημείο, μάλιστα, που το γερμανικό «συμβούλιο των σοφών» της καγκελαρίου, κυρίας Άνγκελα Μέρκελ, έδωσε στο εθνικό τηλεοπτικό δίκτυο ένα… βιντεοκλίπ σε εκδοχή κινουμένων σχεδίων ειδικά αφιερωμένο στο Ευρωπαϊκό Ταμείο Εξόφλησης Χρέους.

Με μία μόνη διαφορά: το Ταμείο αυτό… μετονομάστηκε σε Ευρωπαϊκό Σύμφωνο –αντί για Ταμείο– Εξόφλησης του Χρέους (Εuropean Depdation Pact).

• Για να προχωρήσει αυτό το Ταμείο (κατά την Κομισιόν) ή Σύμφωνο (κατά τους Γερμανούς), το Βερολίνο ζητά να μην απαλειφθεί η εθνική ευθύνη κάθε κράτους-μέλους της Ευρωζώνης στο δημοσιονομικό επίπεδο. Το γερμανικό «συμβούλιο των σοφών» έχει καταθέσει, ήδη από το 2011, εμπεριστατωμένη μελέτη για το πώς θέλει αυτό το Σύμφωνο (Pact). Συγκεκριμένα, για να εγγυηθεί η Ευρωζώνη την αναχρηματοδότηση του χρέους όλων των κρατών-μελών τους μέσω της έκδοσης χαμηλότοκων ευρωομολόγων διάρκειας ενός ή δύο χρόνων, θα πρέπει πρώτα κάθε χώρα να βάλει με συνταγματικούς –μάλιστα– όρους… ενέχυρο το 20% των διεθνών διαθεσίμων της (χρυσό και διεθνή συναλλαγματικά διαθέσιμα), αλλά και να δεσμευτεί να νομοθετήσει ειδικές φορολογικές διατάξεις που να εξασφαλίζουν την εξυπηρέτηση του δημοσίου χρέους της.

• Στόχος κατά τους Γερμανούς «σοφούς», αλλά και τους επικεφαλής της Ε.Ε. είναι η μείωση του κρατικού χρέους κάθε χώρας-μέλους στο 60% έως το… 2025. Σ’ αυτό το Ευρωπαϊκό Σύμφωνο (Pact) αντιδρούν οι χώρες του ευρωπαϊκού Νότου και προπαντός η Ιταλία, της οποίας το κρατικό χρέος ξεπερνά το 120% του ΑΕΠ.

Τώρα, η Επιτροπή που συστάθηκε με τη συμμετοχή της Γερμανίας αναλαμβάνει να λύσει αυτήν τη διένεξη και να βρει τρόπο –κατά τη συνήθη ευρωπρακτική– να είναι στο τέλος ευχαριστημένοι όλοι, αλλά στην ουσία να έχει περάσει εκείνο που ζητούν αυτοί που θα βάλουν τα λεφτά… Δηλαδή οι Γερμανοί.