PLUS
«Το καλοκαίρι που ξεχωρίζω δεν είναι μόνο ένα, είναι αρκετά. Ωστόσο, εκείνο που μου έρχεται πρώτο απ’ όλα στο μυαλό είναι εκείνο που ήμουν 7-8 χρόνων. Θυμάμαι οι γονείς μου με είχαν αφήσει να κάνω διακοπές στο χωριό της γιαγιάς μου, στην Κεφαλονιά. Κάθε μέρα, λοιπόν, περνούσε η κυρία που πουλούσε το ψωμί πόρτα-πόρτα. Πρέπει να ήταν γύρω στις 7 το πρωί, όταν η γιαγιά μας φώναζε “παιδιά, τρέξτε, έρχεται η ψωμού!”. Κι από τότε την φωνάζαμε όλοι “η ψωμού!”. Το πρωινό ήταν η τελετουργία μας: αρπάζαμε το καυτό ψωμί, που μας τσουρούφλιζε τις παλάμες και το τρώγαμε με μέλι και μαρμελάδα. Μετά πηγαίναμε στη θάλασσα, όλη την ημέρα σε πλατείες και αλάνες…Επίσης, είχαμε και ένα άλλο τελετουργικό: το μπάνιο. Όταν επιστρέφαμε από τη θάλασσα, η γιαγιά μου μας έβγαζε στην αυλή λεκάνες με νερό για να πλυθούμε, τις οποίες τις άφηνε στον ήλιο για να ζεσταθούν λίγο. Αλλά επειδή ήμασταν πολλά ξαδέρφια, τρέχαμε πάντα για να πιάσουμε ή την πρώτη θέση ή την τελευταία. Ο πρώτος είχε τη χαρά της πρωτιάς, αλλά και της διαχείρισης του νερού και ο τελευταίος είχε την ευχαρίστηση να κάνει μπάνιο και μετά οι υπόλοιποι τον μπουγέλωναν με το υπόλοιπο νερό. Κάθε μέρα τρέχαμε να προλάβουμε την σειρά. Επίσης, άλλο ένα ωραίο καλοκαίρι, αλλά περιπετειώδες, ήταν εκείνο πριν από μερικά χρόνια όταν πήγα με τον αδελφό μου, τον Αποστόλη, να κάνουμε κάμπινγκ στην Σκιάθο. Ευτυχώς, ήταν οργανωμένο και υποτίθεται θα ήμασταν άνετοι. Έλα όμως που όταν φτάσαμε και στήσαμε τις σκηνές, έπιασε μία καταρρακτώδης βροχή και έγινε χαμός. Η σκηνή άρχισε να μπάζει νερά, να βρέχονται τα πράγματα, οι λάσπες να τρέχουν…Θυμάμαι ότι ήμασταν με ένα βετέξ στο χέρι, σε κάθε γωνία στης σκηνής, για να σταματήσουμε το νερό. Μόλις σταμάτησε η βροχή, έβγαλα και τραγούδι, που δεν το θυμάμαι ακριβώς, αλλά σε ένα σημείο έλεγε: “τι κι αν βρέχει, εγώ έχω και βετέξ!”. Κάπως έτσι. Αυτό ήταν επίσης ένα πολύ όμορφό μου καλοκαίρι!»
Αυτά είπε η όμορφη Νάντια Μπουλέ στο Down Town Κύπρου!
