PLUS
Την Δευτέρα η Άννα Διαμαντοπούλου μίλησε στις «Πρωινές Διαδρομές» και στους Βασίλη Αδαμόπουλο και Σωτήρη Ξενάκη για την οικονομία, τις πολιτικές εξελίξεις, την Κεντροαριστερά και τη διαθεσιμότητα στο χώρο της Παιδεία.
Για τις οικονομικές εξελίξεις
«Τα πράγματα είναι πάρα πολύ δύσκολα και όλοι το γνωρίζουμε. Δεν είναι καθόλου εύκολο το έργο που είχαμε ή έχουμε μπροστά μας. Σχεδόν με απόλυτο τρόπο θα ήθελα να πω ότι η κατάσταση δεν βελτιώνεται με τον τρόπο που παρουσιάζει η κυβέρνηση και μετά την εμπειρία της διαχείρισης κρίσης και πολλών χρόνων πολιτικής (εμπειρίας) μετά τη μεταπολίτευση, το να μη λέμε την αλήθεια και να μην παρουσιάζουμε τα πράγματα όπως είναι, είναι κάτι που το έχει πληρώσει το πολιτικό σύστημα. Μετά την άνοιξη και το success story, καταλαβαίνουμε όλοι την ανάγκη να υπάρξουν θετικές ειδήσεις, αλλά όχι με αυτόν τον τρόπο που θα οδηγήσει στα αντίθετα αποτελέσματα. Ότι πιστεύει ο κόσμος πως κάτι γίνεται και μετά ο κόσμος αισθάνεται ότι πηγαίνει στα Τάρταρα.»
Για το πρωτογενές πλεόνασμα
«Είναι γνωστό ότι για να επιτευχθούν τα νούμερα που έχουν παρουσιαστεί έχουν κοπεί δημόσιες δαπάνες που η ίδια η κυβέρνηση έχει προϋπολογίσει, όπως το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων που αφορούσε τη λειτουργία δημόσιων χώρων. Κόπηκαν οι δαπάνες αυτές από παρεμβάσεις που θα έκαναν τη μηχανή να λειτουργήσει και όχι από μεταρρυθμίσεις. Επίσης, κόπηκαν χρήματα από τις οφειλές προς τον ιδιωτικό τομέα.»
Για το «Δίκτυο» που έχει δημιουργήσει και την πορεία των πολιτικών πραγμάτων στην Ελλάδα
«Το «Δίκτυο» δεν έχει σχέση με κόμματα ούτε έγινε για να σώσει την Ελλάδα. Είναι κάτι που έχει να κάνει με τις μεγάλες αλλαγές που πρέπει να γίνουν στην Ευρώπη, για να περάσουν στην Ελλάδα και τις έκανα μέσω κάποιων πανευρωπαϊκών επαφών που ξέρετε ότι διαθέτω.
Συμμετείχα ως βουλευτής και υπουργός σε πάρα πολλά πράγματα, και θετικά και αρνητικά. Αλλά θεωρώ ότι καθένας πρέπει να κρίνεται όχι με βάση τη συλλογική ευθύνη, αλλά την προσωπική του παρουσία και από αυτά που έκανε όταν του δόθηκε η ευκαιρία. Οι αλλαγές στο πολιτικό σύστημα πρέπει να γίνουν με τη συμμετοχή νέων ανθρώπων που τους ψάχνουμε όλοι, αλλά στην πολιτική δεν υπάρχουν παρθενογενέσεις και γι’ αυτό πρέπει να χρησιμοποιηθεί η εμπειρία όλων.
Το 2014 τελειώνει το Μνημόνιο και το μεγάλο ερώτημα είναι τι θα γίνει μετά. Θα πάμε σε νέο Μνημόνιο; Θα έχουμε τότε μια ιστορία που θα έλθουν πάλι οι Ευρωπαίοι και θα ζητούν μαζί με την κυβέρνηση να υπογράψει και η αντιπολίτευση, γιατί αλλιώς δεν θα μας το δίνουν; Θα πρέπει να ενσωματωθεί όλο το σύστημα πάλι σε μια υπογραφή; Θα πρέπει, λοιπόν, να παρουσιάσουν τώρα την πρότασή τους όλα τα κόμματα για το δημοσιονομικό κενό και η πρόταση αυτή δεν μπορεί να είναι του κ. Σόιμπλε, ο οποίος πάλι υπερέβη εαυτόν με αυτά που είπε. Αυτό το σχέδιο θα πρέπει να είναι ελληνικό. Το 2010 δεν ξέραμε. Ήταν μια ιστορία τρομερή που έγινε με τους όρους που όλοι ξέραμε και το 2011 και 2012 ήμασταν με την απειλή της εξόδου από το ευρώ. Το 2014, λοιπόν, πρέπει να προτείνουμε εμείς τρόπους εξόδου. Και δεν βλέπω να το προτείνει κανείς αυτό. Δεν είναι σχέδιο οι μεταρρυθμίσεις του Μνημονίου, αλλά η νέα παρουσία της χώρας στην Ευρώπη.
Ως υπουργός, δεν δέχθηκε ποτέ να συνομιλήσω απευθείας με την τρόικα. Δεν λέω ότι δεν χρειάζεται, αλλά ποια είναι η δημοκρατική διαδικασία; Να αποφασίζει ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση και να κρίνονται οι υπουργοί από το Κοινοβούλιο και οι εκπρόσωποι της τρόικα απλώς να κρίνουν με βάση τα νούμερα και τα αποτελέσματα. Γι’ αυτό δεν έκανα ποτέ απευθείας διαπραγμάτευση. Ήμουν όμως εντάξει στους στόχους μου και το έκανα με τις κοινοβουλευτικές επιτροπές που είχαν συνεδριάσει πάνω από 20 φορές και δεν υπέγραψα Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου, διότι δεν συμφωνώ μ’ αυτή τη λογική. Είχα συζητήσει με τον κ. Παπαδήμο και του είχα πει ότι διαφωνώ μ’ αυτό. Δεν θα έφερνα δυσκολία, αλλά διαφωνούσα. Και αν ήθελε να παραιτηθώ ακόμα…»
Για τις συζητήσεις στο χώρο της Κεντροαριστεράς και τις ζυμώσεις στο πολιτικό σκηνικό
«Να κάνω μια απόλυτη δήλωση: δεν έχω και δεν πρόκειται να έχω καμία σχέση με τη Ν.Δ. του κ. Σαμαρά. Και μια φορά που γράφτηκε αυτό, απάντησα αμέσως και δεν άφησα κανένα περιθώριο.
Επίσης έχω κάνει σαφές ότι δεν θα κάνω κόμμα και όσα ειπώθηκαν είναι πραγματικά ανοησίες, διότι πιστεύω ότι δεν μπορεί καθένας να κάνει κόμμα και να γίνει μια πανσπερμία, να τεμαχιστούν οι δυνάμεις και έτσι να μην οδηγήσει στο αποτέλεσμα που θέλουμε.
Αυτό όμως που θα κάνω είναι να συνεισφέρω με όποιες δυνάμεις μπορώ και κυρίως στην πρόταση – γιατί αυτό θέλουμε – για την Κεντροαριστερά. Είναι πολύ σημαντικό να ανασυντεθεί, διότι η γεωγραφία του πολιτικού μας συστήματος τον χρειάζεται και επ’ ουδενί δεν μπορεί να αντικατασταθεί από τον κομμουνιστογενή ΣΥΡΙΖΑ αυτή τη στιγμή. Χρειάζεται αυτός ο χώρος για να πει κάτι. Όχι για να είναι ένωση προσώπων και να καλύπτει φιλοδοξίες. Να παλέψει και με τους ανθρώπους που έχει να έχει μια συγκεκριμένη πορεία. Κινητικότητα υπάρχει και είναι μεγάλη, αλλά έτσι όπως γίνεται, εξαντλείται στη συνεργασία προσώπων και κομμάτων.»
Για την κινητικότητα των εκπαιδευτικών και τις αλλαγές στο χώρο της Παιδείας
«Έχω ζήσει τις απειλές και πολλές φορές τις υπερβολικές αντιδράσεις της ΟΛΜΕ. Υπήρξε ιστορικά ένα συνδικάτο που δεν μπορεί να συνδιαλλαγεί αποτελεσματικά και να συνεισφέρει στην όσμωση των χώρων.
Το πρώτο Μνημόνιο – και είχα συνεισφέρει σ’ αυτό – έλεγε ότι δεν θα υπάρξουν παρεμβάσεις στο χώρο της Παιδείας. Ο οργανισμός του υπουργείου Παιδείας ήταν έτοιμος από τον Οκτώβριο του 2007 και με συμφωνία της Ν.Δ. και άλλων κομμάτων τότε είχαν συμφωνήσει σε όλα. Τότε ο κ. Σαμαράς αρνήθηκε να περάσει όλα αυτά, λέγοντας ότι θα πάει μόνον στο PSI στην κυβέρνηση Παπαδήμου.
Χάσαμε ενάμιση χρόνο. Δεν έγιναν μεταρρυθμίσεις και ήρθε πάλι η τρόικα για να πει «θα φύγουν τόσοι». Χάσαμε και τα χρήματα που ήταν το ΕΣΠΑ και θα υποστήριζαν τις μεταρρυθμίσεις στην Παιδεία. Βλέπουμε καθαρά στο χώρο της Παιδείας πόσο κοστίζει ότι χάνουμε χρόνο με τα νομοσχέδια. Υπάρχουν καθηγητές που είχαν βραβευτεί και τίθενται τώρα σε διαθεσιμότητα…».
Πηγή: tovima.gr
