PLUS
Κόρη στρατιωτικού με πτυχίο Θεολογίας κι όμως η Κωνσταντίνα Μιχαήλ έκανε πάντα την επανάστασή της κόντρα σε μια οικογένεια συντηρητική και αυστηρή… Το κορίτσι του επιτυχημένου σίριαλ «Λαβ Σόρρυ», που γνωρίσαμε ως «Λίλη», ωρίμασε πια και μιλάει στο YOU για πράγματα που δεν θα κάνει ποτέ στη ζωή της!
Ψηλή, ξανθιά και με τέλειες αναλογίες… Η Κωνσταντίνα Μιχαήλ είναι κορίτσι από σπίτι αλλά με τίποτα για… σπίτι και οικογένεια. Στη συνέντευξή μας -παρόλο που την ξέρω χρόνια- πρώτη φορά μιλάει για φόβους και φοβίες, για πρόσωπα που την πλήγωσαν αλλά και για τα απωθημένα που της δημιουργήθηκαν μέσα από κατεστημένα που θέλει να πετάξει μακριά… Στο ρόλο της «στρίγκλας»-εισαγγελέα στο θέατρο «Πειραιώς 131» όχι μόνο δεν γίνεται… αρνάκι αλλά βγάζει νύχια και δόντια και γίνεται μια γυναίκα εντελώς διαφορετική από αυτό που είναι στην πραγματικότητα. Πέρα από την γλυκύτητα, την ηρεμία και τη νηφαλιότητα του χαρακτήρα της κάνει φέτος την ανατροπή στο σανίδι… Και αυτό της αρέσει πολύ, και εμάς ακόμα περισσότερο!
Φέτος παίρνεις μέρος στις «Φόνισσες της Παπαδιαμάντη», μια κωμωδία ανατρεπτική. Δεν μας έχεις συνηθίσει σε κωμωδίες…
Είχα άλλη μια πρόταση και είχα πει «ναι», όμως με το που με πήρε ο Αλέξανδρος Ρήγας και μου πρότεινε αυτόν το ρόλο χοροπήδησα, ακύρωσα οτιδήποτε άλλο. Πάντα ήθελα να δουλέψω με το δίδυμο Ρήγα-Αποστόλου και να κάνω κωμωδία γιατί μέχρι σήμερα έπαιζα σε δράματα. Με συγκινεί που κάθε βράδυ κάνω τον κόσμο να γελάει, που δουλεύω με όλα τα «τέρατα» της ελληνικής κωμωδίας, που παίζουν το κοινό στα δάχτυλα… Η Καστάνη και η Ρώπα είναι κορυφαίες, η Παπουτσή όποια ατάκα και να πει πέφτει το θέατρο από τα γέλια, η Βογιατζάκη με το κακαριστό της γέλιο επίσης, Καλογρίδη, Δραγούμη ΟΚ σταρ, είδωλα… Φέτος μαθαίνω ένα είδος που είναι πολύ δημοφιλές στην Ελλάδα αλλά και πολύ δύσκολο: Να κάνεις τον κόσμο να γελάσει με την καρδιά του. Κάνω ένα ευχάριστο καλλιτεχνικό διάλειμμα σε μια εποχή πολύ γκρίζα.
Πώς έχετε δέσει όλες μαζί;
Υπάρχει μεταξύ μας σεβασμός, γιατί εδώ που τα λέμε -βάζω και τον εαυτό μου μέσα- δεν είμαστε και τα πιο εύκολα κορίτσια. Υπάρχει ιεραρχία που μετράει, πιστεύω, στο βασίλειο των γυναικών. Δεν ανταγωνιζόμαστε ούτε στα χρόνια, ούτε στην εμπειρία, ούτε στο ταλέντο. Η καθεμιά μας ξέρει τι έχει και γνωρίζει ποια είναι τα όριά της.
Σε μια περίπτωση που κάποια ηθοποιός από όλες αυτές δεν σου έκανε ως χαρακτήρας θα έλεγες δεν θέλω να συνεργαστώ;
Πάντα έχω την αίσθηση ότι θα τα καταφέρω, αλλά δεν γίνεται. Ο κακός συνάδελφος είναι κακός. Εάν μου βγει ο άλλος αλήτης η αλήτισσα, θα απομακρυνθώ, θα κάνω τη δουλειά μου και θα φύγω, θα το θάψω πολύ βαθιά. Δεν γίνεται στη δουλειά να ανταγωνιστείς ανοιχτά τον συνάδελφό σου, είναι ανεπίτρεπτο, χρειάζεται πειθαρχία. Έχω περάσει πολύ δύσκολα σε κάποιες συνεργασίες μου αλλά έκλαψα σπίτι μου, στο μαξιλάρι μου.
Είσαι ένα κορίτσι με πτυχίο Θεολογίας, κατά καιρούς όμως στο παρελθόν έχεις κάνει και γυμνές φωτογραφίσεις. Πώς συμβαδίζει όλο αυτό αφού μεγάλωσες σε μια οικογένεια αρκετά συντηρητική και αυστηρή;
Ξεκίνησε από διάθεση επαναστατικότητας, αυτό που κάνουμε όλοι στους γονείς μας, επαναστατούμε, απλά εμένα κράτησε πολύ. Για να αντισταθώ σε όλα αυτά, καταχρήσεις, λάθος επιλογές συντρόφων, έκανα τραβηγμένα πράγματα… Δεν μιλούσα πολλά χρόνια με τον πατέρα μου, από κόντρα, ζούσα μια παρατεταμένη άγρια εφηβεία. Μπορείς να πιστεύεις στον Θεό, σε όποιον Θεό, να συνδυάζεις την ταπεινότητα της ψυχής με την τολμηρότητα της σάρκας και του μυαλού.
Μου λες δεν μιλούσες με τον πατέρα σου… Για πόσο καιρό συνέβαινε αυτό;
Ο πατέρας μου ήταν στρατιωτικός και ζούσαμε σε ένα σπίτι με αυστηρούς νόμους και μεγάλη πειθαρχία. Ήμουν ένα καταπιεσμένο παιδί που οργίαζε μέσα του. Για ενάμιση χρόνο από όταν του ανακοίνωσα ότι θέλω να ασχοληθώ με το θέατρο, το κρατήσαμε μανιάτικο και εγώ και εκείνος, δεν μιλούσαμε, δεν με έβλεπε… Η μητέρα μου επαναλάμβανε πάντα ότι ήθελε να είμαι ευτυχισμένη, ο πατέρας μου είχε πιο μεγάλες φιλοδοξίες που ελπίζω στην πορεία να του βγήκαν μαζί μου. Ειρηνοποιός πάντως ανάμεσα σ’ εμένα και σ’ εκείνον ήταν η μαμά και περνώντας τα χρόνια εξομαλύνθηκαν οι καταστάσεις. Η ένωση της οικογένειας έγινε με την πρώτη μου δουλειά, το «Λάβ Σόρρυ» όπου εγώ χρειαζόμουν στήριξη ψυχολογική, ηθική αλλά και οικονομική. Τότε ξαναγύρισα στην πατρική στέγη.
Μετά άρχισαν να σε καμαρώνουν;
Μπα μη νομίζεις, ο πατέρας μου ήταν πάντα ένας σκληρός και μετρημένος άνθρωπος, δεν έλεγε ποτέ «μπράβο», έβλεπε πάντα το κακό -εξακολουθεί να το κάνει αυτό-, ο μόνος άνθρωπος που μπορεί να με στενοχωρήσει πραγματικά είναι ο πατέρας μου. Ήταν ο πρώτος που με μάλωνε στη ζωή, γι’ αυτό λέω αγκαλιάστε τα παιδιά σας, δείξτε αγάπη, όχι υπερπροστασία, δείξτε το… Ο πατέρας μου δεν ήταν ποτέ εκφραστικός και έκανε και τη μαμά μου έτσι… Το είχα παράπονο αυτό και μεγαλώνοντας το κουβαλούσα!
Γι’ αυτό και δεν παντρεύτηκες ποτέ;
Βέβαια είναι πολύ βασικός λόγος, γιατί το σκηνικό του σπιτιού μας ήταν πάντα σωστό και αξιοπρεπές αλλά πάντα στραγγαλισμένο από χαρές, διασκεδάσεις, τεμπελιές, ελαφρότητες, επιπολαιότητες. Δεν ήθελα τη ζωή μου έτσι και φοβόμουν πάρα πολύ ότι αν έκανα έναν γάμο υπήρχε πιθανότητα να αποκλειστώ από τη χαρά και την ψυχαγωγία και να έχεις απλά και μόνο χρέος να μεγαλώσεις παιδιά. Εγώ δεν έχω καμιά τέτοια αποστολή.
Δεν σου χτύπησε ποτέ το καμπανάκι της μητρότητας;
Τίποτα δεν άκουσα. Έχω ρυθμίσει τη ζωή μου ακριβώς όπως την θέλω, με έναν καλό σύντροφο, μέχρι και γάμο κάνω, αλλά δεν είχα ποτέ ως αποστολή δικιά μου την οικογένεια, έχω άλλες προτεραιότητες, έχω κάνει μια εξαιρετική οικογένεια μέσω της αδελφής μου που είναι το alter ego μου. Έχω εξαιρετικές ανιψιές, έχω βαφτιστήρια, κάνω θέατρο για παιδιά, το κομμάτι αυτό το έχω καλύψει για μένα, μέχρι εκεί…
Τη μοναξιά την σκέφτεσαι;
Όσοι έχετε παιδιά μού έχετε πει ότι τα παιδιά σηκώνονται και φεύγουν κάποια στιγμή… Η μοναξιά είναι μέσα μας, έχω τόσο καλή σχέση με τον εαυτό μου και τον φροντίζω τόσο πολύ που είμαι σίγουρη ότι μαζί θα βρούμε έναν τρόπο να ακουμπήσουμε κάπου, δεν θα με εγκαταλείψει κανείς, και αν με εγκαταλείψει, ειλικρινά έχω εμένα. Έχω πει ότι μέχρι να πεθάνω θα έχω γύρω μου ανθρώπους και έναν σύντροφο οπωσδήποτε.
Είσαι τσαούσα σε μια σχέση, άντρας και γυναίκα μαζί;
Κοιτάζω να το αποφύγω, γιατί όσες φορές έγινε αυτό και ήμουν και κύριος και κυρία, δεν ήταν καλή η σχέση και δεν πέτυχε αυτό, ήταν περαστικό και ματαιόδοξο, αν δεν μοιραζόμαστε τα πράγματα και τα δικαιώματα, δεν γίνεται. Έναν τέτοιο άνθρωπο θέλω για να μοιραστώ τη ζωή μου σε ένα σπίτι με δύο κρεβατοκάμαρες και δύο μπάνια. Εξακολουθώ να πρεσβεύω ότι η προσωπική ζωή του ανθρώπου είναι προσωπική!
Δεν χρειάζεσαι μια αγκαλιά;
Κοιμάται καλύτερα όποιος κοιμάται μόνος του. Μπορεί τον πατέρα μου να τον οικτίρω για την ανατροφή που μου έδωσε, παρόλα αυτά σεβόμουν όλα όσα μου έλεγε. Με την άποψη, βέβαια, ενός ανθρώπου δυνατού που κουβαλούσε το αντρικό στοιχείο, γιατί είναι άλλο το αντρικό στοιχείο και άλλο το γυναικείο, άλλη η τσαουσιά της γυναίκας και άλλο ο δυναμισμός του άντρα. Αν είναι και ρομαντικός και μπορούμε να κοιτάζουμε μαζί το ηλιοβασίλεμα, είναι το ιδανικό μου.
Τον έχεις βρει αυτόν τον άνθρωπο;
Κατά καιρούς βρίσκω κάτι δείγματα… αγάπης και συντροφικότητας. Νομίζω ότι είμαι σε καλό δρόμο μέχρι να ολοκληρωθεί το χρονικό τεστ που περνάει και θα είμαι απόλυτα σίγουρη, γιατί είμαι και εγώ έτοιμη. Δεν είμαστε έτοιμοι όλοι την ίδια στιγμή, όλοι περιμένουμε τον πρίγκιπα, δεν περιμένουμε ότι μπορεί και ένα βατραχάκι να μεταμορφωθεί σε πρίγκιπας!
Την οικονομική κρίση την πέρασες;
Φυσικά και πήρα και ένα πολύ καλό μάθημα. Έμαθα να διαχειρίζομαι το χρήμα, ο μπαμπάς μου έλεγε αν δουλέψεις θα φας, όταν ήρθε το χρήμα και ήμουν μόνη μου, το κατασπατάλησα, από αντίδραση, από το πολύ «πρόσεχε». Εγώ έφαγα το χαστούκι πριν από την κρίση, είχα ήδη μπει σε διαδικασία χρεών, δυσκολεύτηκα για να βρω τη «χρυσή τομή». Δεν ήμουν μίζερη αλλά όταν έπεσε στα χέρια μου το χρήμα το τσάκισα… Είδα συναδέλφους να ψάχνουν να βάλουν στην κατσαρόλα φαγητό, από τα ψηλά να βρίσκονται στα χαμηλά, βλέπω όμως γύρω μου να πέφτουν κορμιά και κάποιοι να μην έχουν να φάνε και να βιώνουν την κατάθλιψη.
Το κουμάντο σου το έχεις κάνει;
Όχι βέβαια και έχω μεγάλες ανασφάλειες και φοβίες για το αύριο. Ευτυχώς έχω το στήριγμα της οικογένειάς μου.
Φοβήθηκες από την αρχή αυτή την ξαφνική επιτυχία;
Βέβαια γι’ αυτό και απομονώθηκα. Ήμουν περιχαρακωμένη και εγκλωβισμένη, μπορεί οι επιθυμίες μου να ήταν διαφορετικές αλλά δεν μπορούσα πραγματικά αυτό να το χειριστώ, κλείστηκα. Με χαρακτήριζαν αλαζονική, ψηλομύτα, καβαλημένη και ψυχρή… Η αλήθεια είναι ότι η δική μου συμπεριφορά δεν άφηνε περιθώρια αλλά εγώ με αυτό τον τρόπο αμυνόμουν, δεν ήταν στάση ζωής αυτή. Τώρα είναι στάση μου, τώρα είμαι στα καλύτερά μου…
Μαγειρεύεις για τους αστέγους;
Ζω σε μια γειτονιά στην Κυψέλη όπου ζουν πάρα πολλοί άνθρωποι αξιοπρεπείς οι οποίοι δεν έχουν στέγη και τροφή. Δεν μαγειρεύω για έναν, μαγειρεύω για πολλούς… Άφηνα ένα πιάτο παραπάνω επί τούτου βλέποντας κάποιους αστέγους και πεινασμένους. Είναι ντροπή που Έλληνες και μετανάστες κρυώνουν, πεινάνε και δεν έχουν ρεύμα. Είναι πόλεμος αυτό.
Βραβείο Ερμηνείας όταν υποδύθηκες τη «Σεβάς Χανούμ». Τι ήταν για σένα αυτό; Επιβεβαίωση;
Με το ρόλο αυτό έγινε η επανένταξή μου στο χώρο με ένα προφίλ αμιγώς θεατρικό, με μια γλώσσα καλλιτεχνική που δεν είχα ξαναμιλήσει στον κόσμο. Ήταν για μένα η δικαίωση των κόπων και της αναμονής όλων αυτών των χρόνων για να ξαναέρθω στο χώρο των αξιών της showbiz με τον τρόπο που ήθελα εγώ. Είχα την στάμπα της τηλεοπτικής σταρ μόνο και εγώ ήθελα να αποκτήσω ένα κοινό που θα πληρώσει εισιτήριο για να με δει, ήταν μια επιβεβαίωση για μένα.
Με τους παλιούς σου φίλους και συνεργάτες τα λες;
Έχουμε να μιλήσουμε πολύ καιρό και με τον Γιώργο Παρτσαλάκη και με τον Τάσο Χαλκιά. Η δουλειά μας είναι ένα τσιγκαναριό, ένα τσίρκο, χανόμαστε, δεν γίνεται σε αυτήν τη δουλειά να κρατάς επαφές, χάνεσαι με τον άλλον.
Είναι αλήθεια ότι δεν δίνεις αυτόγραφα;
Ναι είναι αλήθεια, υπογράφω σε προγράμματα. Δεν πιστεύω ότι πρέπει να μοιράζω φωτογραφίες μου, το βρίσκω ψωνίστικο…
Το ξέρεις ότι για κάποιους άντρες ήσουν -και είσαι- η απόλυτη ερωτική φαντασίωση, sex symbol;
Μου στέλνουν μηνύματα και μου το γράφουν… Μου φαίνεται χαριτωμένο, ντρέπομαι τρομερά και η ανατροφή μου είναι άλλη, χαίρομαι, όμως. Έχω την κοκεταρία και τη φιλαρέσκεια. Περιποιούμαι πάρα πολύ τον εαυτό μου…
Μποτοξάκι θα έκανες;
Έχω κάνει και δεν μου πήγαινε καθόλου. Θα μείνω με τις ρυτίδες μου… Οι ρυτίδες μου είναι ό,τι πέρασα αλλά και όλη μου η γοητεία… Το είπε και μια γυναίκα που θαύμαζα πάρα πολύ και δεν υπάρχει πια ανάμεσά μας, η Έλενα Ναθαναήλ. Δεν θα κάνω το χατίρι κανενός lifestyle και δεν θα μπω σε κανέναν φασισμό ότι όποια αφήνει τις ρυτίδες της χωρίς να κάνει μπότοξ είναι μπάζο! Θα παρακαλέσω όλες τις κυρίες να χαλαρώσουν λοιπόν. Ούτε να βάζουν βυζιά ούτε και να είναι παγωμένες στο μέτωπο… Δεν είπα «μην κάνεις» αλλά «μην το παρακάνεις»! Μια ωραία μεγάλη με ρυτίδες είναι πολύ πιο ωραία από μια ωραία αρυτίδιαστη!
Πηγή: athensmagazine.gr
