Ετοιμάζεται το… “savoir vivre” της Βουλής

Στα πρότυπα της Αγγλίας, της Σκωτίας, της Γαλλίας, της Αυστραλίας αλλά και της Νοτίου Αφρικής και της Ινδίας φαίνεται πως βαδίζει η Επιτροπή Δεοντολογίας της Βουλής, η οποία ετοιμάζεται να συντάξει το savoir vivre της Βουλής ή έναν Κώδικα Δεοντολογίας για τους βουλευτές, όπως ονομάζεται.

Κατά τη σημερινή συνεδρίαση της Επιτροπής Δεοντολογίας παρουσιάστηκαν δυο σχετικές προτάσεις, η μια από τον γενικό γραμματέα Διαφάνειας, Γ. Σούρλα και η άλλη από τη βουλευτή της ΔΗΜΑΡ, Μ. Ρεπούση.

Οι δυο προτάσεις αφορούν ουσιαστικά αντίστοιχους Κώδικες ηθικής και δεοντολογίας που έχουν υιοθετήσει πολλά ξένα Κοινοβούλια, σύμφωνα με τους οποίους “οι βουλευτές υπακούν στο Σύνταγμα και τους Νόμους και λειτουργούν με βάση τον Κανονισμό της Βουλής (…) Δεν υφίσταται θεσμική δέσμευση για τους βουλευτές του Ελληνικού Κοινοβουλίου απέναντι στους ηθικούς νόμους και σε εκείνους που τους εξέλεξαν, για τον τρόπο λειτουργίας τους και διαχείρισης της εξουσίας τους και των πολλαπλών πλεονεκτημάτων και προνομίων που απορρέουν από αυτήν» αναφέρεται στην αιτιολογική έκθεση της πρότασης του γ.γ. Διαφάνειας. Η παρέμβαση της Επιτροπής Δεοντολογίας, «κρίνεται αναγκαία και επιβεβλημένη (…) αφενός παρακολουθώντας τα πρόσφατα γεγονότα που έπληξαν και πλήττουν όλους τους δημοκρατικούς θεσμούς και αφετέρου από τον χαμηλό δείκτη εμπιστοσύνης που εμφανίζει η ελληνική κοινωνία προς τους θεσμούς».

Στην πρόταση του κ. Σούρλα, περιέχονται διατάξεις που αναφέρονται στους «αναγνωρισμένους κανόνες ηθικής και ευπρέπειας», θεσπίζοντας υποχρεώσεις που ξεκινούν από τις ενδυματολογικές επιλογές των βουλευτών και το τι είδους δώρα μπορούν να δέχονται ή να απορρίπτουν (με υπόδειγμα μάλιστα, δήλωσής τους προς τη Βουλή) και φθάνουν στην καταγγελία «οποιασδήποτε προσπάθειας χρηματισμού ή εκφοβισμού των ιδίων και των οικογενειών τους». Πλάι στο καθήκον «να αποφεύγουν πράξεις ή σχόλια που δυσφημούν το κύρος του Κοινοβουλίου», απαντάται η αποτροπή των βουλευτών από το «να εκφέρουν δημοσίως άποψη για θέματα για τα οποία αγνοούν ή διαθέτουν περιορισμένη γνώση». Και πλάι στα γνωστά μας «πόθεν έσχες», προτείνεται πλέον και ο αυτοαποκλεισμός των βουλευτών από «δημόσιες συζητήσεις που ενδεχομένως αφορούν και στο προσωπικό τους συμφέρον».