Γράφει η Άννα Δόλαρη
Mετά από μία αναβολή της Συνεδρίασης της Επιτροπής δεοντολογίας στις 24 Ιανουαρίου,εν τέλει κατά τη διάρκεια της τελευταίας Συνεδρίασης της αρμόδιας Επιτροπής,απορρίφθηκαν οι δύο προτάσεις για άρσεις ασυλίας του Προέδρου των Ανεξάρτητων Ελλήνων Πάνου Καμμένου.
Η υποβολή των δύο αιτήσεων προέκυψε έπειτα από μηνύσεις που κατατέθηκαν από τον υπουργό υγείας Αδωνι Γεωργιάδη για συκοφαντική δυσφήμιση,αφού ο κύριος Καμμένος τον αποκάλεσε καραγκιόζη και ανιματέρ κατά τη διάρκεια συζήτησης νομοσχεδίου στην Ολομέλεια του Κοινοβουλίου,και από το δημοσιογράφο Άρη Πορτοσάλτε αλλά και τον τηλεοπτικό σταθμό Σκάι στον οποίο είναι εργαζόμενος,έπειτα από ευθύ κατηγορώ του πολιτικού περί ηθικής αυτουργίας του δημοσιογράφου για την επίθεση που δέχτηκε ο Πρόεδρος των ΑΝΕΛ στην Αμφιάλη,όταν επισκέφτηκε το σημείο που δολοφονήθηκε ο Παύλος Φύσσας και επί της ουσίας προπηλακίστηκε και λιντσαρίστηκε από κατοίκους της περιοχής.
Στην έγκληση του υπουργού Υγείας υπήρξαν οκτώ αρνητικές ψήφοι και δύο «παρών», ενώ στην έγκληση του δημοσιογράφου υπήρξαν τέσσερα «όχι», τρία «ναι» και τρία «παρών».
Η Συνεδρίαση που αφορούσε στις άρσεις ασυλίας του Πάνου Καμμένου κατά την άποψη των μελών της Επιτροπής και όχι μόνο,είχε πολιτικό μήνυμα αναμφισβήτητα .
Παρά τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο Πρόεδρος των ΑΝΕΛ,στο εσωτερικό του κόμματός του,τις αρρυθμίες,τη διγλωσσία,τις προσωπικές αντιπαραθέσεις και έριδες που συχνά προσπερνούν τα όρια της πολιτικής αντιπαράθεσης και ενίοτε της αξιοπρέπειας φαίνεται πως ιδιαίτερα το τελευταίο χρονικό διάστημα έχει ενδυναμώσει τις σχέσεις του με το ΣΥΡΙΖΑ,με τον οποίο έχει προτείνει και ανοιχτά συνεργασία, αλλά και με τα λοιπά κόμματα του αντιπολιτευτικού μπλόκ.
Η “είδηση” όμως κρύβεται στο ότι με τον τρόπο τους ολοένα και περισσότερα στελέχη της ΝΔ,έστω και έμμεσα -συνήθως όχι άμεσα- για λόγους ισορροπιών και αποφυγής σφοδρών αντιπαραθέσων,στηρίζουν με τον τρόπο τους τον κύριο Καμμένο,και σιωπηλά μεν αλλά συμφωνούν με πολλές τοποθετήσεις του όπως και με την αποκάλυψη σκανδάλων -CDS ,ΤΤ,κ.α.,την ώρα που πολλοί από αυτούς κιοτεύουν ή παλεύουν με τη συνείδησή τους για τις αποφάσεις που καλούνται να εκτελέσουν γνωρίζοντας ότι είναι ατελέσφορες,αδιέξοδες,και ατυχείς με ότι αυτό συνεπάγεται για την προσωπική τους καριέρα αλλά και το κόμμα που εκπροσωπούν.