PLUS
Γράφει ο Βαγγέλης Παπαδόπουλος
Ο ήλιος ζέσταινε την Αθήνα, ο κόσμος γέμιζε τους δρόμους, οι Έλληνες ακροβολισμένοι σε πεζούλια, παγκάκια και κάγκελα και οι Γερμανοί τουρίστες πίνανε μπίρες και κρασάκια στα γραφικά μαγαζιά της Πλάκας.
Όποιος βρέθηκε σήμερα στο κέντρο της Αθήνας, σίγουρα απόλαυσε μια θαυμάσια μέρα, που σε τίποτα δεν θύμιζε ότι διανύουμε ακόμα τον κουτσοφλέβαρο, αλλά μάλλον μια άκρως ανοιξιάτικη μέρα λουσμένη στον ήλιο.
«Ανθρώπινα ποτάμια» είχαν κατακλύσει όλους τους γραφικούς δρόμους του κέντρου της Πρωτεύουσας από νωρίς το πρωί.
Μοναστηράκι, Πλάκα, Θησείο, Σύνταγμα … δεν έπεφτε καρφίτσα! Οι πάντες θέλανε να χαρούν την ξεχωριστή αυτή μέρα, παρατώντας τα σπίτια και τα προβλήματα τους για μια ανάσα, έστω με μια απλή βόλτα.
Ναι μόνο για βόλτα γιατί τα χρήματα στο πορτοφόλι δεν φτάνουν ούτε για έναν απολαυστικό καφέ ή ακόμα καλύτερα για ένα γεύμα με θέα την Ακρόπολη ή τις άλλες ομορφιές αυτής της πόλης. Αυτά πλέον καθισμένοι σε τραπεζάκια τα απολαμβάνουν άλλοι…
Βρεθήκαμε και εμείς σήμερα στο κέντρο της Αθήνας, είδαμε όλον αυτόν τον κόσμο με χαρά μεγάλη, είδαμε και τα μαγαζιά γεμάτα, μόνο που η πλειονότητα όσων χάρηκαν την ανοιξιάτικη μέρα του Φλεβάρη, δεν ήταν δυστυχώς οι πλούσιοι (κατά την Bild) Έλληνες, αλλά τουρίστες, κατά κύριο λόγο Γερμανοί και Ρώσοι.
Δίκαια λοιπόν θα έλεγε κανείς πως οι Έλληνες δεν έχουν οικονομικά προβλήματα, αφού με την πρώτη ηλιόλουστη Κυριακή δεν άφησαν καρέκλα άδεια στα καφέ και τα ταβερνάκια. Βέβαια θα έπρεπε να παρατηρήσει κανείς αρκετά καλύτερα για να διαπιστώσει, τι ακριβώς συνέβαινε…
Οι φίλοι μας οι Γερμανοί από ότι φαίνεται, παρότι πιο… φτωχοί από εμάς «έκαναν απόβαση» στην Ελληνική Πρωτεύουσα, και κατέκλυσαν όλα τα γραφικά μαγαζάκια, θαυμάζοντας τα αθάνατα έργα του πολιτισμού μας, παρέα με μια κρύα μπύρα –όπως τους αρέσει άλλωστε- με τζατζίκι, γύρο και μουσακά!
Φυσικά υπήρχαν και αυτοί που αρκέστηκαν σε κάτι πιο οικονομικό, όπως έναν απλό καφέ, σε κάποιο κατάστημα, σε ένα από όλα αυτά που η παρουσία των Ελλήνων ήταν ελάχιστη, καθώς οι περισσότεροι πέρα από μια βόλτα, προτίμησαν να πάρουν έναν φθηνό καφέ από τα τριγύρω «ταχυφαγεία» και να καθίσουν στα κάγκελα των αρχαιολογικών χώρων, και κάτω από τον Αττικό ήλιο.
Με ένα δάσκαλο της Ελληνικής δημοσιογραφίας που συζητήσαμε το φαινόμενο, μια και οι επιθέσεις εναντίων μας από τον γερμανικό τύπο δεν ήταν και λίγες, το τελευταίο χρονικό διάστημα (βλέπε Bild) διαπιστώσαμε πως η περίοδος αυτή, κυρίως για τα γερμανικά Πανεπιστήμια, είναι καιρός ανάπαυλας, κάτι σαν διακοπές, οπότε ήταν μια ξεχωριστή ευκαιρία για τους Ευρωπαίους του βορρά να βρεθούν και να χαρούν τον ευρωπαϊκό νότο. “Και είναι κακό αυτό;” θα αναρωτηθεί κάποιος. Η απάντηση είναι σαφώς και πως δεν είναι κακό, προφανώς είναι θετικό να βλέπεις τουρισμό στη χώρα σου και μάλιστα όχι μόνο κατά την καλοκαιρινή περίοδο.
Μα την ώρα που ακούς για επιστροφή στην ανάπτυξη, για πρωτογενές πλεόνασμα, για άρση οικονομικών αδικιών σε ευπαθείς ομάδες, για πλούσιους Έλληνες και βγαίνεις να κάνεις μια βόλτα και διαπιστώνεις πως οι συμπατριώτες μας δεν διαθέτουν μια Κυριακή, χρήματα για ένα καφεδάκι και τα καταστήματα είναι γεμάτα από τουρίστες, τι αίσθηση θα πρέπει να σου αφήσει;
Γιατί δηλαδή ο χολοσκασμένος Έλληνας να πίνει τον καφέ του στα πεζούλια και στα κάγκελα μέσα στην πατρίδα του και οι φίλοι τουρίστες (προερχόμενοι από μια χώρα που δεν φημίζεται και για τα ιδιαίτερα προς εμάς φιλικά αισθήματα) να είναι «άρχοντες» και να χαίρονται όσα θέλουμε να χαιρόμαστε και εμείς, αλλά οι πολιτικές κάποιων… μας στέρησαν ακόμα και αυτό;
Οι προβλέψεις για τον τουρισμό μας φέτος, είναι καλύτερες από κάθε άλλη χρονιά και εκτιμάται πως θα σημειωθεί νέο ρεκόρ στις αφίξεις. Μετά όμως από αυτό που ζήσαμε σήμερα, υπάρχει ένα ερώτημα που μας βασανίζει… Τελικά με όσα κάποιοι έχουν σχεδιάσει, προέβλεψαν αντί να χαιρόμαστε εξίσου με όσους μας κάνουν την τιμή να επισκεφθούν την χώρα μας, να μεταβληθούμε σε υπηρέτες τους; Και να ζούμε παραγκωνισμένοι για έναν καφέ… στα κάγκελα; Αυτή είναι η πολυδιαφημισμένη ανάπτυξη; Δούλευε Έλληνα (λέμε τώρα…) να χαίρεται τις ομορφιές σου ο επισκέπτης της χώρας σου…
