PLUS
Στην τηλεοπτική δημοκρατία μας, η θεματολογία και η προτεραιότητα των πρωτοσέλιδων, δεν κρίνεται από την σπουδαιότητα τους ή τον κοινωνικό τους αντίκτυπο ή από τον τρόπο που αυτές αλλάζουν τον τρόπο ζωής μας.
Άλλωστε η κυρίαρχη ημεδαπή κι αλλοδαπή ελίτ, εργολάβων, πολυεθνικών και κυβερνήσεων αντιλαμβάνονται διαφορετικά την έννοια “μεταρρύθμιση” από ότι το πόπολο.
Ενώ για τους πολίτες αυτής της χώρας, για παράδειγμα, “πάταξη της γραφειοκρατίας” σημαίνει, εύρυθμη λειτουργία, άμεση ανταπόκριση των αιτημάτων, ταχεία απονομή της δικαιοσύνης, κατάργηση του “γρηγορόσημου”, για τις πολυεθνικές “γραφειοκρατία” είναι ο,τιδήποτε μπαίνει εμπόδιο στη βουλιμία τους για όλο μεγαλύτερα κέρδη, όπως περιβαλλοντολογικοί κανόνες, προστασία ιστορικών χώρων, ατομικά, εργασιακά και δημοκρατικά δικαιώματα.
Στην Ελλάδα του Μνημονίου, λοιπόν, η κυρίαρχη ιδεολογία, δεν ήταν η βελτίωση των δομών του Κράτους, οι διαρθρωτικές αλλαγές, η οικονομική ανάπτυξη, πάταξη της φοροδιαφυγής, η απονομή δικαιοσύνης – ακόμη περιμένουμε την μια και μόνη εξεταστική- ούτε καν αυτή η ίδια η ευημερία των αριθμών, όπως οι ίδιοι υπόσχονται.
Κυρίαρχη ιδεοληψία της τρόικας, και κατά συνέπεια όλων των κυβερνήσεων, είναι η μεταβολή όλης της δομής του νομικού πλαισίου και της πραγματικής οικονομίας, στα παγκοσμιοποιήμενα νεοφιλελεύθερα πρότυπα.
Δηλαδή την κατάργηση κάθε έννοιας εθνικής κυριαρχίας, ατομικών ελευθερίων, δημοκρατίας, όπως δομήθηκαν τους τελευταίους αιώνες της νεωτερικότητας, γίνονται παρανάλωμα στη λογική της αγοράς και του εμπορίου !
Δεν είναι τυχαίο άλλωστε που ο πρώτος μνημονιακός νόμος που πέρασε ήταν η δομή του Καλλικράτη και οι αντεργατικοί νόμοι, όπως η κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων, ελαστικό ωράριο, εύκολες απολύσεις, μετενέργεια, συμβάσεις δοκιμής για 1 έτους (στο μέλλον 2 έτη) χωρίς αποζημίωση, οι ενοικιάσεις εργαζομένων.
Γενικά μιλώντας για αντιληφθούμε την αλλαγή που συντελείται από την νεοφιλελεύθερη λοιμική είναι το εξής. Στο καπιταλισμό ο κάθε εργαζόμενος “πουλάει” την εργατική του δύναμη, σε αυτόν που του υπόσχεται ότι θα του προσφέρει εργασία, γνωρίζοντας με αυτό θα “χάσει” τη συμμετοχή του στα κέρδη, μη μπορώντας να πουλήσει την εργασία του μόνος.
Στον 20 αιώνα, λόγω του “αντίπαλου δέους”, αυτή η αδικία είχε αμβλυνθεί με τις εργατικές διεκδικήσεις που είχαν κερδηθεί με πολλούς αγώνες. Στην νεοφιλελεύθερη νέα τάξη όμως δεν θεωρείται η εργασία ως προϊόν αλλά ο ίδιος ο εργαζόμενος ! Επιστρέφουμε δηλαδή στην Φεουδαρχία όπου οι σκλάβοι είχαν δικαίωμα στη ζωή μόνο όσο προσέφεραν εργασία, ως εργαλεία κι όχι ως πολίτες.
Ο θεσμός λοιπόν της ενοικιαζόμενης εργασίας είναι το νέο δουλεμπόριο, κατά το οποίο ο ενοικιάζομενος δεν εργάζεται για το δικό του συμφέρον, αλλά για τον Εργολάβο/ΜΚΟ που τον ενοικιάζει κατά το δοκούν ως νταβατζής. Μάλιστα στη τελευταία ψήφιση του πολυνομοσχεδίου πέρασε απαρατήρητο, πίσω από το ζήτημα με το Γάλα, το ότι πλέον και το Δημόσιο θα μπορεί να χρησιμοποιεί ενοικιαζόμενους σκλάβους.
Οι Ειδικές Οικονομικές Ζώνες
Αποκορύφωμα όλων αυτών των μεθοδεύσεων είναι οι Ειδικές Οικονομικές Ζώνες (ΕΟΖ). Με πρόφαση δήθεν την ανταγωνιστικότητα, αλλά με σκοπό την κατάργηση όλων των δημοκρατικών θεσμών και αυτής ακόμη της Εθνικής Κυριαρχίας, είναι απαίτηση της Ευρωπαϊκής – δηλαδή Γερμανικής – Ένωσης η δημιουργία περιοχών στην εδαφική Επικράτεια της χώρας όπου οι νόμοι δεν θα ισχύουν ή θα ισχύουν a la carte δηλαδή θα λειτουργούν αποκλειστικά για το κέρδος.
Η αρχή έγινε με τον Νόμο 3907/2011,άρθρο 37 παράγραφος 5 :
«Σε περίπτωση αδυναμίας των αρμόδιων κατά περίπτωση αρχών να διασφαλίσουν με ίδιους πόρους ή μέσα ότι οι υπήκοοι τρίτων χωρών των οποίων η απομάκρυνση έχει αναβληθεί, απολαμβάνουν κατά το χρονικό διάστημα της αναβολής, στοιχειώδεις όρους αξιοπρεπούς προσωρινής στέγασης σε εγκαταστάσεις δημόσιου ή κοινωφελούς χαρακτήρα και γενικότερα ότι καλύπτουν τις άμεσες βιοτικές τους ανάγκες, μπορεί να επιτραπεί, μετά από σχετική άδεια, να απασχολούνται ως μισθωτοί σε τομείς απασχόλησης σε συγκεκριμένες περιοχές της Χώρας»
όπου έχουμε μια πρώτη αναφορά σε «συγκεκριμένες περιοχές της Χώρας» τότε βέβαια ακουγόταν απλά σαν περιορισμός στον τόπο κατοικίας
Ομως επανήλθαν τον Μάρτιο του 2012 με τον Νόμο 4052/1-3-2012/αρ.φυλλου41 με τον όμορφο τίτλο «Έγκριση των Σχεδίων Συμβάσεων Χρηματοδοτικής Διευκόλυνσης μεταξύ του EFSF (Ε.Τ.Χ.Σ.), της Ελληνικής Δημοκρατίας και της Τράπεζας της Ελλάδος, του Σχεδίου του Μνημονίου Συνεννόησης μεταξύ της Ελληνικής Δημοκρατίας,της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και της Τράπεζας της Ελλάδος και άλλες επείγουσες διατάξεις για τη μείωση του δημοσίου χρέους και τη διάσωση της εθνικής οικονομίας».
Σε αυτό τον νόμο στο άρθρο 84 «Οι παράνομα διαμένοντες πολίτες τρίτων χωρών, η επιστροφή των οποίων έχει ανασταλλεί, μπορούν να απασχολούνται μόνο εφόσον τους επιτραπεί σύμφωνα με τις προϋποθέσεις και τους περιορισμούς της διάταξης της παραγράφου 5 του άρθρου 37 του ν. 3907/2011. » Δηλαδή τα στρατόπεδα συγκεντρώσεως μεταναστών θα μπορούν να μετατραπούν σε στρατόπεδα εργασίας ώστε να «καλύπτουν τις άμεσες βιοτικές τους ανάγκες»
Έτσι έχουμε το πλαίσιο να απασχολούν μετανάστες για ένα πιάτο φαί κάνοντας λάστιχο βασικούς μισθούς κι άλλα δικαιώματα, ασφαλιστικά, συνταξιοδοτικά, αφού είναι προσωρινή –θεωρητικά- εργασία. Ενώ δημιουργούν και τον εσωτερικό “ανταγωνισμό” με τους χιλιάδες άνεργους πολίτες της Χώρας που θα έμμεσα εκβιάζονται είτε να αποποιηθούν τα όποια δικαιώματα τους για να εργαστούν κι αυτοί σε συνθήκες γαλέρας, είτε να παραμείνουν στα αζήτητα.
Αφού πέρασαν το εργατικό νομοθετικό πλαίσιο, τώρα μένει να ορίσουν και τις γεωγραφικές περιοχές που θα εφαρμοστούν οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές.
Επιτροπή από Στουρνάρα
Έτσι ο υπουργός Οικονομικών κ. Γιάννης Στουρνάρας όπως μάθαμε από τις 5/5/2014 έχει και επιτροπή που μελετάει τον ορισμό των ΕΟΖ. Όπως βλέπουμε από την απόφαση που αναρτήθηκε στο ΔΙΑΥΓΕΙΑ για την αμοιβή αυτών των επιτροπών ! Όπως διαβάζουμε στο έντυπο γίνονται συνεδριάσεις για την “επεξεργασία της Γνώμης Πρωτοβουλίας (Ν. 2232/1994) της Ο.Κ.Ε. με θέμα «Ειδικές Οικονομικές Ζώνες»”
Ποιοι δήμοι και ποιες περιφέρειες θα είναι αυτές που θα δεχθούν τέτοια κατοχή και ανομία, θα εξαρτηθεί από τις επόμενες εκλογές.
Αυτές οι Δημοτικές, Περιφερειακές εκλογές είναι ίσως οι σπουδαιότερες των τελευταίων 20 χρόνων. Ο,τι έχει ψηφιστεί από τις κυβερνήσεις τους Μνημονίου τώρα θα πρέπει να εφαρμοστούν από τις τοπικές κοινωνίες στις περιφέρειες και τους δήμους.
Η Ανεργία δεν ήταν αποτέλεσμα της Κρίσης, ήταν αυτοσκοπός της Κρίσης, η ελευθερία και η δημοκρατία στο νεοφιλελεύθερο Κράτος είναι ανάλογα της οικονομικής αντοχής του κάθε Πολίτη. Η ανέχεια και τα αδιέξοδα στην υγεία, παιδεία, διατροφή και τα χρέη, εξανεμίζουν κάθε δυνατότητα αντίδρασης και οδηγούν στην αναγκαστική μισθοδουλεία, που θα σερβιριστεί σαν φιλάνθρωπες νέες θέσεις εργασίας και ανάπτυξη.
Άλλωστε οι Σκλάβοι δεν είναι άνεργοι.
