PLUS
Ο Νίκος Νικολόπουλος επανέρχεται με κείμενο του να δώσει εξηγήσεις αναφορικά με τη θέση του απέναντι στην ομοφυλοφιλία. Ο ίδιος αρχικά ζητά συγγνώμη για τον χαρακτηρισμό «πουσταριών» σε ηλεκτρονικό του μήνμα στο twitter, ενω τον΄΄ιζει πως δεν απολογείται για τις «στέρεες και ξεκάθαρες απόψεις μου, λόγω των οποίων ανέκυψε και το ηλεκτρονικό μου μήνυμα».
Και συνέχισε : «Πρόκειται για απόψεις που μάλλον αντίκεινται στις δικές σας, σχετικά με την ομοφυλοφιλία και το κατά πόσον μπορεί να είναι αποδεκτή, όχι ως σεξουαλική προτίμηση ή ιδιαιτερότητα (που μπορεί να είναι σεβαστή ως ατομική και ιδιωτική υπόθεση του καθενός), αλλά ως επίσημη και νομοθετικά κατοχυρωμένη στάση, που επικυρώνεται ακόμα και μέσω του «γάμου» ατόμων του ιδίου φύλου.
Το συγκεκριμένο ζήτημα, γνωρίζετε ασφαλώς και εσείς, ότι εγείρεται έντονα τα τελευταία χρόνια και έχει απασχολήσει πολλαπλά την ευρωπαϊκή πολιτική και την ευρωπαϊκή κοινή γνώμη.
Και είναι ένα ζήτημα που έχει πλέον εκταθεί και σε άλλου είδους «σεξουαλικές προτιμήσεις», όπως είναι η κτηνοβασία και η παιδοφιλία.
Για παράδειγμα, μάλλον είναι γνωστή και σε σας η είδηση που αναφέρει ότι στην Γερμανία πληθαίνουν οι οίκοι ανοχής για κτηνοβάτες, καθώς ο νόμος επιτρέπει την κτηνοβασία «αρκεί να μην τραυματιστεί το ζώο». Και εκεί, οι υπέρμαχοι της συγκεκριμένης «τάσης» υποστηρίζουν πως η κτηνοβασία είναι «τρόπος ζωής» και ότι «οι απλές έννοιες της ηθικής δεν έχουν καμία σχέση με το Δίκαιο».
Και στην Ολλανδία όμως, πριν ένα χρόνο, κρίθηκε νόμιμη από δικαστήριο, μία οργάνωση παιδεραστών (Martijn). Τα μέλη της κηρύττουν την κοινωνική αποδοχή των «συναινετικών» σχέσεων μεταξύ ανήλικων και ενηλίκων. Όμως, αρκετά μέλη της ίδιας οργάνωσης έχουν κατηγορηθεί ή και εκτίουν ποινές φυλάκισης για διακίνηση παιδικής πορνογραφίας και για κακοποίηση ανηλίκων.
Απέναντι σε όλα αυτά τα ζητήματα ανακύπτουν πολλά ερωτήματα:
Οι «απλές έννοιες της ηθικής» (όπως λένε οι Γερμανοί κτηνοβάτες) έχουν σχέση με το Δίκαιο ή όχι; Υπάρχουν όρια στις ανοχές και τις αντοχές της ευρωπαϊκής κοινωνίας απέναντι σε πάσης φύσεως ιδιαιτερότητες ή όχι; Είναι ο γάμος ένα θρησκευτικό μυστήριο και η επίσημη δέσμευση ετερόφυλων με σκοπό την δημιουργία οικογένειας και την αναπαραγωγή του ανθρωπίνου είδους όπως διακηρύσσει η Χριστιανική Εκκλησία ή αποτελεί μία απλή νομοθετική κατοχύρωση δύο ανθρώπων, έστω και του ιδίου φύλου;
Μπορεί η προσωπική ζωή ενός ατόμου, ιδιαίτερα δημοσίου, να αποτελεί «δημόσιο θέαμα», και έως ποίου σημείου (αυτό ισχύει ακόμα και για τους ετερόφυλους);
Και ακόμα:
Μήπως στο όνομα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων φτάνουμε πλέον σε απαράδεκτες υπερβολές επί των προσωπικών σεξουαλικών προτιμήσεων που ενδεχομένως χρησιμοποιούνται ακόμα και ως «οχήματα» από όσους θα ήθελαν την πλήρη ισοπέδωση των αξιών πάνω στις οποίες χτίστηκε η Ευρώπη και η Ευρωπαϊκή Ένωση;
Μήπως τελικά, ακόμα και οι ομοφυλόφιλοι είναι άθελά τους θύματα της στρατηγικής εκείνων που έχουν πολλαπλά συμφέροντα να υπαγορεύσουν ότι «όλα επιτρέπονται και όλα απαγορεύονται», ώστε στο κοντινό μέλλον με την ίδια ευκολία που μπορεί να επιτρέπεται να σκοτώσεις κάποιον, να απαγορεύεται ακόμα και το δικαίωμα στην εργασία, την παιδεία και την δημόσια υγεία;
Τα ερωτήματα δεν σταματούν εδώ.
Εδώ όμως σταματώ εγώ, επαναλαμβάνοντας πως οι προσωπικές μου απόψεις και θέσεις είναι απολύτως συνυφασμένες με την ιδεολογική μου τοποθέτηση, λόγω της οποίας τιμώμαι από τους συμπατριώτες μου για πάνω από 25 χρόνια να τους εκπροσωπώ στο Ελληνικό Κοινοβούλιο.»
