Κολοκοτρωνίτσι

Τη στιγμή που στο Κολοκοτρωνίτσι (Ελλάδα) το ανίκανο πολιτικό προσωπικό είναι ικανό να προκαλέσει από μόνο του bank run στον βωμό του “ο Θάνατός σου, η Ζωή μου”, οι δανειστές περιμένουν καρτερικά στη γωνία. Την κατάσταση που περιέγραφε φίλος δημοσιογράφος κατά τη διάρκεια δείπνου.

“Κοίταξε να δεις, αυτή τη στιγμή οι δανειστές αλλά κυρίως οι Αμερικανοί έχουν χαρτογραφήσει πλήρως την κατάσταση. Δεν μας έχουν καμία εμπιστοσύνη, καθώς θεωρούν τελειωμένο τον Σαμαρά και συμβιβασμένο με τις Αγορές τον Τσίπρα. Μην ακούς αυτά που λέγονται δημόσια”, μου είπε και με άφησε άφωνο.

Στη συνέχεια του λιτού δείπνου μου ανέπτυξε την θεωρία του δανειστή. Ότι δεν τον ενδιαφέρει το πρόσωπο ή τα πρόσωπα το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι τα λεφτά του. 

Το καλύτερο, όμως το φύλαγε για την συνέχεια: “Η διαπραγμάτευση γίνεται ως εξής: Μας καλούν και για τις τρεις-τέσσερις πρώτες ώρες το μόνο που κάνουν είναι να κρατάνε σημειώσεις. Νούμερα θέλουνε και νούμερα ακούνε. Τους λέμε θα κόψουμε από εδώ, θα κάνουμε αυτό εκεί, θα γίνει το εξής… Μετά βέβαια έχουν την απαίτηση αυτά που δεσμευτήκαμε να τα εφαρμόσουμε. Μόνο που δεν συμβαίνει ποτέ αυτό”.

Και πέταξε και το αμίμητο: “Ειδικά στην αρχή μας παρέδωσαν μια μακροσκελή λίστα με μέτρα που πρέπει να ληφθούν. Ξέρεις που είχαν την περικοπή μισθών και συντάξεων; Κάτω από την 80η θέση!”.

Προφανώς και νόμιζα ότι τον συνομιλητή μου είχε πειράξει το κρασί. Είναι δυνατόν η ίδια η Ελλάδα να τρώει τα παιδιά της, σκέφτηκα. Έως ότου έφτασα στο σημείο να παρακολουθώ, σχεδόν άφωνος τα τελευταία 24ωρα, την ακραία ρητορική σε πολιτικό επίπεδο. Αλλά και τις ημιτελείς έρευνες (λίστες, εμβάσματα εξωτερικού, δάνεια σε κόμματα) που δεν κατάφεραν να ακουμπήσουν τους ολιγράρχες, σε αντίθεση με τα μέτρα που έπλξαν τους πολλούς. Και μέσα σε όλα και τους Γιώργηδες, με τον μεν Παπακωνσταντίνου να οδηγείται στο Ειδικό Δικαστήριο, τον δε Παπανδρέου να επανέρχεται στο πολιτικό προσκήνιο. Κολοκοτρωνίτσι.