PLUS
H Ολγα Σταυροπούλου, πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της “Μίλητος Α.Ε” ,δραστηριοποιείται τα τελευταία 15 χρόνια-σε συνεργασία με την Κοινωνική Συνεταιριστική Επιχείρηση “knowl” στον τομέα της παροχής συμβουλευτικών υπηρεσιών σε όσους επιθυμούν να σταδιοδρομήσουν στην ελεύθερη αγορά στήνοντας την δική τους επιχείρηση, είτε πρόκειται για τον γεωργικό τομέα, είτε τον Πολιτισμό και τη επαγγελματική
κατάρτιση… Παράλληλα συμμετέχει σε προγράμματα για την Εκπαίδευση και Δια Βίου Μάθηση εργαζομένων η ανθρώπων που αποφάσισαν μετά απο πολλά χρόνια να επιστρέψουν και πάλι στα θρανία για να συμπληρώσουν τις γνώσεις τους…
Δεκατέσσερα χρόνια πριν,μας λέει η Ολγα Σταυροπούλου, μου προέκυψε η ανάγκη του «επιχειρείν». Η ανάγκη της δημιουργίας, σε συνδυασμό με την «άγνοια κινδύνου» και τον ενθουσιασμό, που υπερτερούσε πριν
την ηλικία των 30, στην Ελλάδα του 2000, με οδήγησαν με μια άνεση, «αφέλεια» να το πω καλύτερα, να αφήσω μια καλή (για τους τρίτους)επαγγελματική κατάσταση που είχα για να δοκιμάσω κάτι δικό
μου. Με λίγα λόγια, η δημιουργική μου αντίληψη με οδήγησε με ένα φυσικό τρόποστην επιχειρηματικότητα. Και η επιχειρηματικότητα ανταπέδωσε δίνοντας χώρο, χρόνο και ευκαιρία στη δημιουργική μου αντίληψη να«δημιουργήσει» το προσωπικό μου επιχειρείν”.
Πόσο όμως τη δυσκόλεψε η ανάγκη άμεσης ρευστότητας αλλά και οι πολλές ώρες αγωνίας που πρέπει να ζήσει ένας νέος επιχειρημαρτίας μέχρι να σταθεί στο χώρο του;
“Κεφάλαιο εκκίνησης, στη δική μας περίπτωση, ήταν το μυαλό μας, η δέσμευσή μας, οι υπερωρίες μας και ο
περιορισμός των προσωπικών μας εξόδων ,εξηγεί η Ολγα Σταυροπούλου. Και συμπληρώνει: “Η ρευστότητα ήταν μια έννοια πολύ πιο «επιχειρηματική» στο μυαλό μας, η οποία μπήκε κι έμεινε κυρίαρχη στην επιχειρηματική μας ζωή με την πρώτη πρόσληψη, με το πρώτο ΙΚΑ. Η ευθύνη της μισθοδοσίας και η ανάγκη για ρευστότητα
μας«άλλαξε» από μια αυτό-απασχολούμενη ομάδα σε μια πιο δομημένη επιχείρηση, όπου η ευθύνη των υποχρεώσεων αναδεικνύει διαρκώς τη σημασία της ρευστότητας.
Έκτοτε και μέχρι σήμερα, δίνουμε συνεχείς μάχες διεκδικώντας τη ρευστότητα, και κατά την άποψή μου την ελευθερία μας. Και κάθε μάχη δεν κερδίζεται πάντα, ούτε εύκολα, ούτε χωρίς απώλειες. Κι όταν λέω απώλειες, στη δική μου περίπτωση, εννοώ κυρίως σε προσωπικό επίπεδο του επιχειρηματία, ειδικότερα αναφέρομαι στη
συνεχή απασχόληση με την επιχείρηση σε σημείο να χάνονται σαββατοκύριακα, βράδια, στιγμές. Αλλά, από την άλλη, κάθε μάχη που κερδίζεται έχει πολλαπλά οφέλη τόσο για το οικοσύστημα της επιχείρησης όσο και για την κοινωνία, στο βαθμό που συμβάλει πάντα η κάθε επιχείρηση. Προσωπικά έχω μάθει να χάνω και να κερδίζω. Και στις δύο περιπτώσεις, γράφει το κοντέρ. Κι ό,τι γράφει είναι πλούτος γνώσης”.
Σήμερα όμως τα πράγματα στενεύουν θα πεί η Ολγα Σταυροπούλου…”Τι φταίει;”
“Η έλλειψη κεφαλαίων ξεκάθαρα. Όχι ότι η γραφειοκρατία δε δημιουργεί καθυστερήσεις, αλλά τουλάχιστον παρατηρούνται κάποιες πρωτοβουλίες που προσπαθούν να την καταπολεμήσουν. Δυστυχώς όχι πολύ πετυχημένα ακόμα, αλλά σίγουρα πολύ καλύτερα από όταν ξεκίνησα εγώ την επιχείρησή μου το 2000 και θυμάμαι τον εαυτό μου ώρες, μέρες χαμένες, να προσπαθώ να πείσω για το αυτονόητο. Ώρες που μπορούσα να δημιουργώ, να εργάζομαι, να αναπτύσσομαι…, πήγαν χαμένες σε ένα σύστημα που με τιμωρούσε επειδή
είχα επιλέξει να ξεκινήσω και στην πορεία να λειτουργήσω την επιχείρησή μου.
Σήμερα, τα πράγματα είναι σαφώς καλύτερα, χωρίς βέβαια να εκφράζω ικανοποίηση για το που βρισκόμαστε. Οι παθογένειες καλά κρατούν. Αλλά όταν ένας νέος άνθρωπος θέλει να ξεκινήσει την επιχείρησή του, σε μια αγορά που αιμορραγεί και προσπαθεί να επιβιώσει, είναι πολύ δύσκολο να βρει την οικονομική στήριξη, ακόμα και από τους γονείς ή συγγενείς που παλιά λειτουργούσαν εν αγνοία τους (άτυπα) ως business angels προσφέροντας κάποια οικονομική στήριξη.Πάντως, υπάρχει και έλλειψη ιδεών όπως επίσης δεν έχει καλλιεργηθεί ακόμα μια συλλογική επενδυτική νοοτροπία. Κοινώς, δεν αρκεί μόνο η φωνή να είναι δυνατή. Θέλει και δυνατά αυτιά”.
Η ίδια και η επιχείρησή της η “Μίλητος Α.Ε ” έχουν συμβάλλει τα μέγιστα στο να γνωρίσουν και να δραστηριοποιηθούν αρκετοί νέοι στο χώρο της Γωργίας η του Πολιτισμού..Να αποκτήσουν εφόδια χωρίς την
ελάχιστη κρατική στήριξη… “Δεν υπάρχει κρατική υποστήριξη” συμπληρώνει η κα. Σταυροπούλου.
Όπως ανέφερα και προηγουμένως, πολλές φορές αισθάνομαι ότι τιμωρούμαι για την επιλογή μου να γίνω επιχειρηματίας. Αλλά παράλληλα είμαι και αυτούς που ελπίζουν και προσπαθούν να βοηθήσουν ενεργά να αλλάξει η γενικότερη επιχειρηματική νοοτροπία στη χώρα μας.
Προσωπικά, πιστεύω ότι η επιχειρηματικότητα ταιριάζει στην ιδιοσυγκρασία της Ελλάδας και ότι υπάρχουν ευκαιρίες στη χώρα μας. Ακόμα κι όταν η έλλειψη κρατικής υποστήριξης ενισχύει τη λεγόμενη «διαρροή εγκεφάλων» στο εξωτερικό, εγώ επιμένω ότι η Ελλάδα έχει τόσα καλά μυαλά, που είναι εδώ, ανάμεσά μας, και δίνουν τη δική τους μάχη, κόντρα στα σημάδια των καιρών. Αυτή η «κρατική υποστήριξη» θα αργήσει. Γι’ αυτό πρέπει πρώτα να διασφαλίσουμε μια συλλογική επιχειρηματική σοφία και ωριμότητα που θα αντιμετωπίσει με καθαρό μυαλό, με συγκεκριμένες βιώσιμες προτάσεις και έργα τα όποια κωλύματα.
Θα είναι επίτευγμα όταν η επιχειρηματικότητα θα χρειάζεται να επενδύει λιγότερες ανθρωποώρες σε ασκήσεις θάρρους και περισσότερες στον αυθεντικό κοινωνικό της ρόλο και σκοπό”. Τείνει ,λόγω ανάγκης για την εξεύρεση εργασίας,να γίνει μόδα και η δημιουργία προσωπικών η οικογενειακών επιχειρήσεων ? “Οχι” απαντά.
