PLUS
Ένα πραγματικό «δώρο» για τους φιλόμουσους και για τους λάτρεις και μελετητές της Επτανησιακής Σχολής περιλαμβάνει το πρόγραμμα του φετινού 11ου κύκλου των Ελληνικών Μουσικών Γιορτών ο οποίος, με την υποστήριξη της ΝΕΡΙΤ, του Κρατικού Ωδείου Θεσσαλονίκης και του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, θα διεξαχθεί από τις 24 Απριλίου έως τις 12 Ιουνίου, σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη: Την παρουσίαση μετά από 80 χρόνια σιγής ολόκληρης της όπερας του Παύλου Καρρέρ «Μάρκος Μπότσαρης», για πρώτη φορά με την καινούρια ενορχήστρωση του Βύρωνος Φιδετζή.
Η όπερα, σε παραγωγή της ΝΕΡΙΤ, θα παρουσιαστεί την Τετάρτη 29 Απριλίου, στις 20.30, στο Θέατρο του Κέντρου Πολιτισμού «Ελληνικός Κόσμος» (Πειραιώς 254) από την Εθνική Συμφωνική Ορχήστρα της ΝΕΡΙΤ, υπό τη μουσική διεύθυνση του Βύρωνος Φιδετζή, με σολίστ τους Σοφία Κυανίδου, Τζούλια Σουγλάκου, Γιάννη Χριστόπουλο, Διονύση Σούρμπη, Πέτρο Μαγουλά, Αθηνά Καστρινάκη, Γιάννη Παπαγεωργίου. Συμμετέχουν, η Χορωδία του Μουσικού Τμήματος του Πανεπιστημίου Αθηνών, η Ανδρική Χορωδία Εμπορικής Τραπέζης και η Γυναικεία Χορωδία Opus Femina Πνευματικού Κέντρου του Δήμου Κορίνθου. Τη μουσική διδασκαλία έχει κάνει ο Δημήτρης Γιάκας.
Το περίφημο μελόδραμα του Καρρέρ με το λιμπρέττο του Ιταλού ποιητή Τζοβάνι Κατσαλούπι βασίζεται σε μία μυθιστορηματική αφήγηση της δράσης του στρατηγού Μάρκου Μπότσαρη κατά τη διάρκεια της πολιορκίας του Μεσολογγίου (τα πρώτα χρόνια της Επανάστασης, 1821-1823) και μέχρι και τον ηρωικό του θάνατο στη Μάχη του Κεφαλόβρυσου. Ο Καρρέρ τη συνέθεσε σταδιακά την περίοδο 1857-1858, συνέχισε να την επεξεργάζεται όμως όσο συστηματικότερα ασχολούνταν με την αναζήτηση της ελληνικότητας στη μουσική του, ενσωματώνοντας ως άριες στο κύριο μουσικό σώμα της όπερας και δικά του μεμονωμένα τραγούδια εμπνευσμένα από την δημοτική μουσική. Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα η δημοφιλέστατη άρια του «Γερο-Δήμου» που, φέροντας ακριβώς τέτοιες επιρροές στη μελωδία της, βασίζεται στο ποίημα του Αριστοτέλη Βαλαωρίτη «Εγέρασα μωρές παιδιά…».
Ο «Μάρκος Μπότσαρης» θεωρείται η μεγαλύτερη ελληνική μελοδραματική επιτυχία του 19ου αιώνα, με ιδιαίτερη απήχηση και στον ελληνικό κόσμο των παροικιών. Πρωτοπαίχτηκε το 1861 στην Πάτρα, ενώ μέχρι το 1939 ολόκληρη η όπερα είχε ανέβει σε πολλά θέατρα και στην Ελλάδα και στο εξωτερικό (Αλεξάνδρεια, Κάιρο, Μασσαλία, Τεργέστη, Σικάγο, Σιένα, Οδησσό, Βουκουρέστι, Βράιλα).
ΔΥΟ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΑΥΛΟ ΚΑΡΡΕΡ
Ο Παύλος Καρρέρ ή Καρρέρης (1829-1896) γεννήθηκε, έζησε μεγάλο μέρος της ζωής του και πέθανε στη Ζάκυνθο.
Μουσική σπούδασε αρχικά στο νησί του, κατόπι δε στο Μιλάνο, όπου και εργάστηκε κατά τα πρώτα στάδια της συνθετικής του σταδιοδρομίας. Μαρτυρείται, δίχως όμως επαρκή τεκμηρίωση, ότι για κάποιο διάστημα μαθήτευσε και στην Κέρκυρα, κοντά στον Μάντζαρο. Υπήρξε κυρίως συνθέτης του λυρικού θεάτρου. Τα έργα του ξεκινώντας από ένα τρέχον grosso modo, ιταλικό ύφος του πρώτου ημίσεος του 19ου αιώνα, πραγματεύονται συχνά σε μία συνειδητή εξέλιξη θέματα ελληνικής προβληματικής τόσο μουσικά όσο και ιστορικά.
Ανιχνεύουν δηλαδή βαθμιαία, θεματολογικά και συνθετικά για πρώτη φορά σε τέτοιο επίπεδο και τόσο διαχρονικά επίμονα, καίρια ζητήματα που άπτονται αφενός της εκ των πραγμάτων αναγκαίας μίξης των μουσικοδημιουργικών παραδόσεων της ελληνικής Ανατολής και της ελληνικής Δύσης και αφετέρου μίας από σκηνής συνεισφορά στην διάπλαση της νεοελληνικής ταυτότητας που αυτονόητα να συμπεριλαμβάνει συνειδησιακά στο πλήρες εύρος της, την υπερτρισχιλιετή ιστορία του Ελληνισμού.
Η θεματολογία των μελοδραμάτων του επεκτείνεται ακόμη λογοτεχνικά, κοινωνικά και ιστορικά με υποθέσεις στηριγμένες είτε σε διάσημα έργα της παγκόσμιας λογοτεχνίας είτε σε συνταρακτικά γεγονότα της ανθρώπινης ιστορίας.
ΔΥΟ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΜΟΥΣΙΚΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ
Ο Βύρων Φιδετζής, στη μακρόχρονη σταδιοδρομία του ως σολίστ του βιολοντσέλου και ως διευθυντής ορχήστρας έχει ερμηνεύσει πάνω από 300 ελληνικά έργα, πλείστα εκ των οποίων σε πρώτη παγκόσμια εκτέλεση ή σε πρώτη εκτέλεση μετά από πολύχρονη σιωπή και έχει επιμεληθεί, αποκαταστήσει και εκδώσει, είτε μόνος είτε μαζί με εκλεκτούς συνεργάτες, πλείστα όσα νεοελληνικά έργα. Έκφανση της αφοσίωσής του στην ελληνική μουσική ήταν και η σύλληψη της ιδέας για την πραγματοποίηση από το 2005 ενός ετήσιου κύκλου εκδηλώσεων που, υπό τον γενικό τίτλο «Ελληνικές Μουσικές Γιορτές», θα περιλάμβαναν συναυλίες, συνέδρια και ομιλίες με διττό στόχο: Αφενός μεν, μουσικοί και κοινό, να γνωρίσουν την μουσική κληρονομιά μας των δυο τουλάχιστον τελευταίων αιώνων αλλά και το έργο νέων δημιουργών, αφετέρου Έλληνες καλλιτέχνες κι επιστήμονες να ανταλλάξουν απόψεις πάνω σε θέματα και προβλήματα που τους απασχολούν. Οι «Ελληνικές Μουσικές Γιορτές» συνεχίστηκαν αδιαλείπτως ως το 2011 υπό την σκέπη της ΚΟΑ. Από το 2011 έως σήμερα συνεχίζουν ανεξάρτητες από οποιονδήποτε φορέα, χάρη στην συμπαράσταση πολύτιμων φίλων σε ολόκληρη την Ελλάδα.
