PLUS
Τοπίο εγκατάλειψης: μπουλντόζες στη μέση του δρόμου, κόσμος πάει και έρχεται δίχως να γνωρίζει τι θα προκύψει αύριο. Παρά τα απεγνωσμένα μέτρα για να βρει μετρητά, η Ελλάδα κινδυνεύει να χρεοκοπήσει – όσο απουσιάζει από το τραπέζι των διαπραγματεύσεων το κείμενο της συμφωνίας.
Οι New York Times έκαναν οδοιπορικό στις γειτονιές της Αθήνας (και όχι μόνο) με σκοπό να μιλήσουν με ανθρώπους του πολιτικού και του κοινωνικού φάσματος, έτσι ώστε να διαπιστώσουν ποια είναι η πραγματική κατάσταση που βιώνουν οι Έλληνες, καθώς το οικονομικό ρήγμα της χώρας μεγαλώνει.
Τα δεδομένα είναι πάνω γνωστά: στις 5 Ιουνίου η Ελλάδα έχει την υποχρέωση προς το ΔΝΤ, την οποία, σύμφωνα με υπουργούς της κυβέρνησης, ενδέχεται να μην καταφέρει να καλύψει και φυσικά μέσα στον μήνα ακολουθούν άλλες τρεις δόσεις προς το Ταμείο. «Σε αυτό το σημείο όλα θα έχουν τελειώσει», αναφέρει ανώτερος υπάλληλος του ΥΠΟΙΚ υπό τον όρο της ανωνυμίας.
Η κοινωνία της γενναιοδωρίας
Γράφει το άρθρο της αμερικανικής εφημερίδας: «Σε μια κοινωνία που έχει ζήσει από τη γενναιοδωρία των κυβερνήσεων, εδώ και δεκαετίες, η κρίση ρευστότητας έχει ήδη είχε αντίκτυπο. Τα πανεπιστήμια, τα νοσοκομεία και οι δήμοι αγωνίζονται για την παροχή βασικών υπηρεσιών, και υποχρηματοδοτούνται, ενώ η ασφάλεια της χώρας πλήττεται από την εισροή παράτυπων μεταναστών. Στην πραγματικότητα, λένε οι αναλυτές, η Ελλάδα λειτουργεί ήδη ως πτωχευμένο κράτους. Το κάλεσμα της κυβέρνησης προς όλους τους φορείς να προσφέρουν τα αποθεματικά τους ήταν εκτεταμένη και περιλάμβανε τους πάντες: προξενεία, δήμους, δημόσιους φορείς, πανεπιστήμια και νοσοκομεία. Την ίδια στιγμή οι υπάλληλοι για την ασφάλεια των συνόρων βρίσκονται υπό πίεση, καθώς νέα κύματα μεταναστών έρχονται από την Αφρική και τη Μέση Ανατολή».
Αναφέρει, δε, πως από το 2010, οπότε και επιβλήθηκε το πρώτο μνημόνιο, η Ελλάδα αναγκάστηκε να προχωρήσει σε μειώσεις των δαπανών της (κοντά στα 28 δισεκατομμύρια ευρώ) – ποσό αρκετά μεγάλο για τα μέτρα της ελληνικής οικονομίας. Στα χρόνια που ακολούθησαν το «μαχαίρι» μπήκε ακόμη πιο βαθιά. Έτσι «μια γενιά πολιτικών που είχαν γαλουχηθεί με τη λογική ότι οι κρατικές δαπάνες ήταν αναφαίρετο εθνικό δικαίωμα, τώρα νιώθουν την ενόχληση της νέας κατάστασης. Πολύ καλό μάθημα, όμως, ήταν αυτά τα χρόνια και για τους πολίτες που ήταν πρόθυμοι να ξεφύγουν από την παράδοση της χώρας στο ρουσφέτι και στις καλές διασυνδέσεις».
Όχι δωρέαν βόλτες
Για τον Κώστα Μπακογιάννη δεν υπάρχουν πλέον δωρεάν βόλτες για τη χώρα. «Τα παλιά κόμματα δεν είπαν ποτέ την αλήθεια στο λαό. Τώρα πρέπει να ζήσουμε με αυτά που παράγουμε». Ο κ. Μπακογιάννης, εκ της θέσεώς του, έχει την εποπτεία 25 δήμων. Μιλώντας στη Θήβα παρέδωσε αυτό το μήνυμα στους συγκεντρωμένους. Το άρθρο αναφέρει πως αν ο ίδιος εξελέγη ως ανεξάρτητος, είναι γόνος μιας δεξιάς οικογένειας.
Στη Θήβα, ο κ. Μπακογιάννης διαπιστώνει πως το πρόβλημα της χώρας είναι μεγαλύτερο από ότι φαίνεται: το ποσοστό ανεργίας στην περιοχή είναι πολύ υψηλό, τα σκουπίδια δεν μαζεύονται και οι περικοπές του προϋπολογισμού κατά 50% δεν αφήνουν περιθώρια για πολλά. Εδώ και ένα χρόνο, η Θήβα προσπαθεί να ολοκληρώσει την ανακαίνιση του κεντρικού δρόμου της πόλης (έργο ύψους δύο εκατομμυρίων ευρώ), αλλά από τη στιγμή που η κατασκευαστική εταιρεία δεν έχει λάβει χρήματα, το έργο έχει μείνει στα μισά. Το μοναδικό που θυμίζει ότι στο σημείο γίνονταν έργα είναι οι εγκαταλελειμμένες μπουλντόζες.
Κατά τον κ. Μπακογιάννη, ακόμη και στις χειρότερες ημέρες της λιτότητας τα έργα αυτά συνεχίζονταν, αλλά από τις 30 Απριλίου, όποτε και η κρίση ρευστότητας έχει δυσβάσταχτη, η κυβέρνηση έδωσε εντολή να σταματήσουν οι πληρωμές.
«Τα έργα αυτά είναι η σανίδα σωτηρίας μας», δήλωσε ο κ Μπακογιάννης, ο οποίος έχει δει τον προϋπολογισμό της Νομαρχίας να μειώνεται στα 12 εκατομμύρια ευρώ, από 65 εκατομμύρια ευρώ πριν από τέσσερα χρόνια. «Αυτό δεν είναι κεϋνσιανή πολιτική – είναι το να βρεις λίγα χρήματα για να επισκευάσεις ένα δρόμο».
Τίποτα δεδομένο
Μέσα σε όλα αυτά, η ασφάλεια των πόλεων δεν είναι πλέον τόσο προφανής. Το ίδιο συμβαίνει με τα πανεπιστήμια και τα νοσοκομεία. Τίποτα δεν είναι δεδομένο. Στο Πανεπιστήμιο Αθηνών ο προϋπολογισμός έχει μειωθεί σε 10 εκατομμύρια από 40 εκατομμύρια ευρώ που ήταν πριν από την κρίση. Όσο για τα νοσοκομεία, αν και οι ασθενείς έχουν διπλασιαστεί, τα μπάτζετ έχουν μειωθεί στο ελάχιστο δυνατό.
Στο νοσοκομείο Ελπίς
Ο Θεόδωρος Γιάνναρος, επικεφαλής του νοσοκομείου «Ελπίς», σημειώνει πως ο μισθός του έχει πέσει στα 1200 ευρώ από 7.400 ευρώ. Ο ετήσιος προϋπολογισμός του νοσοκομείου έχει πέσει στα έξι εκατομμύρια ευρώ από 20 εκατομμύρια που ήταν πριν από λίγα χρόνια, ενώ έχει μειωθεί και ο αριθμός των γιατρών (200 από 250).
Όπως συμβαίνει σε όλη την Ελλάδα, όλοι λειτουργούν με λιγότερα. Το νοσοκομείο ανακυκλώνει τα πάντα και χρησιμοποιεί κυρίως γεννόσημα φάρμακα.
«Έχουμε μάθει ότι μπορούμε να ζήσουμε με πολλά χρήματα . Ίσως η κρίση μας κάνει καλύτερους ανθρώπους – αλλά αυτοί οι καλύτεροι άνθρωποι θα πεθάνουν αν συνεχιστεί η κρίση», αναφέρει χαρακτηριστικά. Μάλιστα, ο ίδιος, έπαθε καρδιακή προσβολή από το συνεχές άγχος της δουλειάς. Ο Δρ. Τζάντζαρος λέει πως ένας εξασθενημένος χειρουργός είναι επικίνδυνος για τους ασθενείς, αλλά δυστυχώς τα πράγματα είναι επιτακτικά και οι συνθήκες όχι οι καλύτερες.
