Της Ελένης Τσιάβο
Μια λέξη αρκεί για την περιγραφή της κατάστασης: Καταστροφή
Εικόνες θλίψης που ανατριχιάζουν είναι όλα όσα παρακολουθούμε να διαδραματίζονται τα τελευταία εικοσιτετράωρα με τις πυρκαγιές που καίνε ανελέητα ότι βρουν μπροστά τους. Προσπάθειες και κόποι χρόνων γίνονται στάχτι σε λίγα μόλις λεπτά, με τους ιδιοκτήτες να παρακολουθούν τις περιουσίες τους να καταστρέφονται, ανήμποροι να αντιδράσουν στο δράμα που εκτυλίσσεται.
Και η δική μας περιουσία όμως καίγεται. Τα ελάχιστα καταπράσινα δάση που μας έχουν απομείνει, αυτός ο θησαυρός της φύσης φεύγει σιγά σιγά και σβήνεται με τον πιο άδικο τρόπο από τον χάρτη μας. Ένα δράμα που δεν λέει να κοπάσει. Ένα ακόμη καλοκαίρι επισκιάστηκε από την μανία της πύρινης λαίλαπας αλλά και από το γεγονός ότι προληπτικά δεν είχαμε πάλι φροντίσει να περιορίσουμε έστω το μέγεθος του κινδύνου. Δεν μάθαμε άραγε από το παρελθόν; Σίγουρα όχι
Ευθύνες πολλές που δεν πρόκειται να αναληφθούν. Θα ειπωθούν τα κλασσικά λόγια παρηγοριάς που δεν έχουν κανένα αποτέλεσμα αν δεν ληφθούν εμπράκτως τα απαραίτητα μέτρα από την επίσημη πολιτεία.
Το μόνο μπράβο που αξίζει είναι προς όλους εκείνους… τους πυροσβέστες, εθελοντές, στον απλό κόσμο που προσπαθούν όλοι μαζί σαν γροθιά, αδιάκοπτα να σβήσουν ότι μπορούν με κίνδυνο της ίδιας τους ζωής. Και δεν είναι υπερβολικά τα όσα γράφουμε.
Αν αποδειχθεί πως η τραγωδία αυτή προέρχεται από εμπρησμό, η ανθρωπότητα έχει χάσει το νόημα της. Το έγκλημα αυτό προς τη φύση και προς όλους μας είναι τεράστιο και με ανυπολόγιστες συνέπειες για το παρόν και το μέλλον.
Ευχή μας είναι να σταματήσει επιτέλους η επανάληψη αυτή της θλιβερής- κάθε χρόνο- ιστορίας.
Φτάνει πια, κάηκαν τα πάντα…