PLUS
«Στη ζωή δεν παίρνεις ποτέ αυτό που αξίζεις…
Παίρνεις μόνο αυτό που διεκδικείς…»
Γνωμικόν
Ένας κλαυσίγελως θαρρείς, απέναντι στη χαρμολύπη, θα μπορούσε να εικάσει κανείς, για την λυτρωτική μεν συμφωνία, αλλά τόσο επώδυνη, για τους Έλληνες και τη χώρα.
Μετά από οκτώ ολόκληρα χρόνια ύφεσης και πεντέμισυ χρόνια 2 προηγούμενων Μνημονίων, ξανά μπροστά στις αδήριτες ανάγκες και τις οδυνηρές αποφάσεις.
Ο Έλληνας πρωθυπουργός, απεκδυόμενος τα ιδεολογικά φορτία, που έφερε από τα πρώτα του χρόνια, πήρε ολόκληρο το βάρος μιας επιλογής, που θέτει σε δεύτερη μοίρα τις κομματικές και μικροπολιτικές σκοπιμότητες…
Η συμφωνία που επετεύχθη με τους Ευρωπαίους εταίρους μας είναι δυσβάστακτη για τον Ελληνικό λαό, αλλά όπως απεδείχθη εν τοις πράγμασι, αναπόφευκτη.
Εδώ που φτάσαμε, μετά από μία μακρά διαπραγμάτευση και περνώ-ντας «διά πυρός και σιδήρου», επέλεξε τον δύσκολο δρόμο από την ολοσχερή καταστροφή, με σφόδρα υφεσιακά μέτρα.
Κατάφερε δηλαδή ο κ. Α. Τσίπρας να φέρει ένα τρίτο μνημόνιο, έτι σκληρότερο από τα δύο προηγούμενα, επειδή αυτά απέτυχαν.
Το τρίτο επαχθέστατο μνημόνιο, είναι ένα πακέτο άγριων αντιεργατι-κών – αντιλαϊκών μέτρων, στο πλαίσιο ενός νέου τρίχρονου μνημονιακού προγράμματος, με σκληρότατους όρους, που μόνο να χειροτερέψει μπορεί κατά την έγκρισή του.
Με το συνολικό ύψος των δυσβάστακτων μέτρων, αυτό το μνημόνιο «εξασφαλίζει» τη διάλυση και των πιο στοιχειωδών δικαιωμάτων των εργαζο-μένων, αλλά και τη συνέχιση της ύφεσης για απροσδιόριστο διάστημα.
Η πολύπαθη Ελληνική Δημοκρατία, που είναι κράτος από το Πρωτό-κολλο του Λονδίνου το 1830, ποτέ δεν έχει βρεθεί σε δυσκολότερη θέση.
Οι ευθύνες του πρωθυπουργού για το ότι έφτασε τη χώρα σ’ αυτήν την εσχατιά και τον εκμηδενισμό των θυσιών, οκτώ τόσων χρόνων τώρα, είναι μεγάλες…
Η μακρά καθυστέρηση συμφωνίας, οι παλινωδίες της κυβέρνησής του, θαρρώ πως θα φέρουν ένα καινούργιο και διαφορετικό πολιτικό τοπίο από το φθινόπωρο.
Διότι εάν είχε γίνει η συμφωνία από τον Φλεβάρη, τα πράγματα θα ήτο εντελώς διαφορετικά και πολύ καλύτερα. Τώρα όμως, βγήκε ο καπνός, τη Δευτέρα 13 Ιουλίου 2015, στις Βρυξέλλες, στη Σύνοδο Κορυφής.
Λευκό τον είπαν κάποιοι.
Καπνός όμως, από τα αποκαΐδια της Πατρίδας μας, όπως χαρακτηρι-στικά είπε ο Μανώλης Γλέζος.
Τα λόγια δε του ίδιου του πρωθυπουργού, εξερχομένου της πολύωρης και εξαντλητικής Συνόδου, δίνουν τον τόνο: «Είναι μια κακή συμφωνία, αλλά δίνει την δυνατότητα στην Ελλάδα να σταθεί στα πόδια της…».
Τα χειρότερα δηλαδή απεφεύχθησαν… Τα δυσκολότερα έρχονται!
Αξιομνημόνευτη δε, πρέπει να θεωρηθεί –στην αίσια έκβαση της τελευταίας αυτής διαπραγμάτευσης– η συμβολή του προσωρινού Προέδρου της Νέας Δημοκρατίας κ. Ε. Μεϊμαράκη, του επικεφαλής του ΠΟΤΑΜΙΟΥ κ. Σ. θεοδωράκη, αλλά και της Προέδρου του ΠΑΣΟΚ κ. Φώφης Γεννηματά, στους ηγέτες του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος, η οποία καταλυτικά παρενέβη στον Γάλλο Πρόεδρο Φ. Ολάντ. Τον Ολαντρέου, όπως τον είχε αποκαλέσει ο κ. Α. Τσίπρας στη Γαλλία, παλαιότερα.
Που βέβαια, εδώ ο Γάλλος Πρόεδρος εκμεταλλεύθη κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο, την ευκαιρία που του δώσαμε και διέσωσε το γόητρο της Γαλλίας έναντι της Γερμανίας, με τη σθεναρή του στάση υπέρ ημών.
Η συγκυβέρνηση των αριστεροδεξιών ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, δεν μπορεί να σταθεί στα πόδια της, όπως είναι σήμερα. Αυτή η ανερμάτιστη πολιτική, οδήγησε τη χώρα στην μεγαλύτερη τραγωδία των τελευταίων ετών.
Τι θα μπορούσε αλήθεια να είναι, όλα αυτά τα χρόνια, μια ασήμαντη μαθηματική ποσότητα, μέσα στην αέναη ροή του χρόνου, για οποιοδήποτε έθνος;
Διότι στα πρακτικά μαθηματικά οι ελάχιστες ποσότητες μηδενίζονται…
Το τρίτο δηλαδή «αριστερό» μνημόνιο, στις πλάτες του Ελληνικού λαού!
Οι μέρες που θα ακολουθήσουν, για τον κόσμο θα είναι πολύ δύσκολες. Οι φόροι, οι περικοπές και οι διάφοροι περιορισμοί, σαφέστατα θα εξωκείλουν τους προϋπολογισμούς των νοικοκυριών, αλλά και των εταιριών, θα θέσουν εν αμφιβόλω ακόμη και τις ελαχιστοποιημένες βεβαιό-τητες που είχαν δημιουργηθεί όλα τα χρόνια της κρίσης, ένεκα αυτής.
Η Τρόικα θα ξαναεπιστρέψει και η επιτήρηση θα είναι όπως παλιά.
Τελείωσαν τα Brussels Groups και οι Θεσμοί.
Επιστρέφουμε στην εποχή Τόμσεν. Οι έλεγχοι για την επίτευξη των στόχων θα είναι επιτακτικοί και στην κάθε παραβίαση, θα υπάρχουν επιπτώ-σεις.
Μέχρι να αποκατασταθεί ξανά η εμπιστοσύνη, το πρέσινγκ των δανειστών θα είναι σφοδρό.
Εν κατακλείδι, από τα μνημόνια ήθελε να βγούμε, από εκεί που μπήκαμε!…
*Άρης Σκούρτης- τραπεζικό στελεχος
