PLUS
Του Πάνου Βρυώνη
Αν πράγματι το επίπεδο πολιτισμού που έχει κατακτήσει κάθε κοινωνία κρίνεται από τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζει τους ηλικιωμένους της, τότε τα… «νέα» που μας φέρνει η εικόνα του Γηροκομείου Αθηνών, μόνο ντροπή θα μπορούσαν να μας κάνουν να αισθανθούμε.
Βλέποντας κάποιος απλώς τις φωτογραφίες και δίχως να γνωρίζει σε ποια χώρα έχουν αυτές τραβηχτεί, θα μπορούσε κάλλιστα να υποθέσει πως απεικονίζουν τα ερείπια ενός κτιρίου σε κάποια περιοχή της Γάζας ή της Μοσούλης και λίγο μετά από… βομβαρδισμό. Μόνο που εδώ οι βόμβες είναι λίγο διαφορετικές, είναι βόμβες κρατικής αναλγησίας, βόμβες κοινής απανθρωπιάς, και φυσικά και βόμβες διαφθοράς οι οποίες σκοτώνουν αργά και βασανιστικά, ανθρώπους ούτως ή άλλως καταρρακωμένους από την εγκατάλειψη, πρώτα των δικών τους ανθρώπων και ύστερα του ίδιου τους του σώματος.
Το ereportaz βρέθηκε στους χώρους του συγκεκριμένου ιδρύματος και οι εικόνες που αντίκρισε είναι κάτι περισσότερο από τραγικές, με τον χαρακτηρισμό «πλήρης εγκατάλειψη» να μη δείχνει επαρκής να περιγράψει το αίσχος. Μέσα σε αυτό καλούνται να περάσουν τα τελευταία χρόνια της ζωής τους γερόντισσες και γέροντες που τώρα, προσπαθώντας να επιβιώσουν μέσα σε μισογκρεμισμένα κτίρια με ρημαγμένες σχεδόν όλες τις βασικές υποδομές και με τις συνθήκες υγιεινής να παραπέμπουν στον Μεσαίωνα, βλέπουν το τέλος τους ως κάποια λύτρωση…
Οι «αιτίες» και οι δικαιολογίες που θα μπορούσε να επικαλεστεί κάποιος, πολλές: «Η οικονομική κρίση, η κακοδιαχείριση που βούλιαξε το Γηροκομείο Αθηνών στα χρέη, η ανυπαρξία επαρκούς προσωπικού και με το ήδη υπάρχον να είναι απλήρωτο» και χίλια ακόμη, τα οποία ωστόσο, καμιά πειστική απάντηση δεν μπορούν να δώσουν στα θλιμμένα μάτια ενός ανθρώπου που ξεπηδούν μέσα από το αλύπητο σμίλεμα του χρόνου στο πρόσωπό τους.
Γι’ αυτούς όλα τούτα δεν έχουν κανένα νόημα, οι άνθρωποι αυτοί «απλώς» πεινάνε, διψάνε, κρυώνουν, πονούν, έχουν εγκαταλειφθεί από τους πάντες και κυρίως από την πολιτεία την οποία φυσικά πάντοτε πλήρωναν, ώστε να μπορεί να τους συμπεριφερθεί λίγο καλύτερα, όταν κάποτε πιθανόν να χρειαζόταν… Δυστυχώς όμως, οι ελπίδες τους αυτές δεν επαληθεύτηκαν.
Το… «παρελθόν» του συγκεκριμένου Ιδρύματος ήταν πραγματικά λαμπρό, το μέλλον του όμως, όπως φυσικά και το παρόν του, κάτι περισσότερο από ζοφερό. Οι παλιές δωρεές που μπορούσαν να τροφοδοτούν οικονομικά τις τεράστιες ανάγκες δεν υπάρχουν πλέον, και η διεφθαρμένη διαχείριση μιας ακίνητης περιουσίας που κάποτε ολοένα αύξανε, τώρα το οδήγησε σε μια απίστευτη υπερχρέωση, που σε συνδυασμό με την περικοπή κρατικών δαπανών λόγω της «κρίσης» έδωσε τη χαριστική βολή, όχι μόνο στο ιστορικό κληροδότημα αλλά στους ανθρώπους που καλείται να φιλοξενήσει…
Μια γιγαντιαία περιουσία, ένα μεγάλο χαρτοφυλάκιο ακινήτων στην Ελλάδα, αφέθηκε στην τύχη του, χωρίς ικανό μάνατζερ για να το διαχειριστεί. Μάλιστα, εδώ και καιρό διενεργείται εισαγγελική έρευνα για το Γηροκομείο και αναμένεται άμεσα αν υπάρξουν εξελίξεις. Στο παρελθόν το ereportaz είχε ασχοληθεί εκτενώς και πάλι με το Γηροκομείο Αθηνών. Διαβάστε αναλυτικά [εδώ]
Εικόνες θλίψης και ντροπής
Τα δρομάκια που περνάνε μέσα από την πυκνή βλάστηση, έχουν καλυφτεί από ξερόχορτα, ενώ τάβλες, λαμαρίνες μέχρι και νοσοκομειακά κρεβάτια βρίσκονται σε κάθε σημείο και γωνιά του οικοπέδου.
Καθώς περπατάς, στον προαύλιο χώρο αντικρίζεις ξεθωριασμένα αγαλματίδια αρχαίων θεών. Η όλη εικόνα πραγματικά σε βάζει στην διαδικασία να αναρωτηθείς εάν βρίσκεσαι σίγουρα σε γηροκομείο η σε εγκαταλειμμένα στούντιο ταινιών.
Τα κτήρια στην πλειοψηφία τους, ερειπωμένα και επικίνδυνα, καθώς είναι στα πρόθυρα κατάρρευσης και βρίσκονται στον χώρο όπου ηλικιωμένοι κάνουν τη… βόλτα τους.
