PLUS
Όποιος αμφέβαλλε, μέχρι πρότινος, ότι κατοικούμε σε μια από τις πλέον διασκεδαστικές χώρες του κόσμου, προφανώς αναθεώρησε μετά την ξαφνική φυγή της «πρώτης φορά Αριστερής κυβέρνησης» από την εξουσία.
Μετά από οκτώ μήνες διακυβέρνησης της Ελλάδας από τους ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛΛ, με τα γνωστά αποτελέσματα, την σκληρή διαπραγμάτευση η οποία τελικά οδήγησε σε ένα πιο σκληρό Μνημόνιο και την υπερψήφισή του από την Ελληνική Βουλή, τα πράγματα πήραν τον δρόμο τους.
Ο νεο-μνημονιακός Αλέξης Τσίπρας (πρόκειται για το ίδιο πρόσωπο που θα έσκιζε το Μνημόνιο) και ο συνοδοιπόρος του, Πάνος Καμμένος, απέδρασαν από την κυβέρνηση με πρόσχημα το «τραύμα» που προκλήθηκε στην κυβερνητική πλειοψηφία από την νέα δανειακή σύμβαση.
Αντί όμως να επιλέξουν τον δρόμο της συνεργασίας με τα υπόλοιπα κόμματα τα οποία στήριξαν την κάκιστη συμφωνία που (εκείνοι) έφεραν επέλεξαν τον δρόμο των εκλογών. Όπως έκαναν και τον Ιανουάριο του 2015 όταν και έσυραν τη χώρα και πάλι σε εκλογές με προφανή σκοπό όχι να σκίσουν τα Μνημόνια αλλά να καταλάβουν την εξουσία.
Για μια ακόμη φορά, πολλοστή μετά το 2010, το πολιτικό σύστημα της χώρας «αδυνατεί» να συνεννοηθεί για τα βασικά: Την συνεργασία για την ταχύτερη και ασφαλέστερη έξοδο από την κρίση και τα Μνημόνια.
Και όμως! Στο πέρασμα των χρόνων υπήρξαν συναινετικές φωνές οι οποίες όμως ουδέποτε εισακούστηκαν. Τελικά επικράτησαν τα Ζάππεια –και αφού ξεχάστηκαν και αυτά-, ήρθαν τα νταούλια και οι αγορές. Α! Και το Κούγκι!
Είναι προφανές ότι ο νεαρός Έλληνας πρωθυπουργός (και οι σύμβουλοί του) πιστεύουν ότι ο εκλογικός αιφνιδιασμός (εάν υπήρξε) θα τον ωφελήσει πολλαπλώς καθώς ο κόσμος θα προσέλθει στην κάλπη ενθυμούμενος τα περί …γενναίας διαπραγμάτευσης και όχι όλα όσα ακολούθησαν. Ότι θα επιλέξει το νέο και … άφθαρτο, απέναντι στο παλιό και διεφθαρμένο ξεχνώντας τα κρούσματα διαφθοράς που πρόλαβαν να ξεφυτρώσουν τους τελευταίους μήνες. Και φυσικά θα προτιμήσει τον δύσκολο δρόμο εντός ευρώ από τον άγνωστο και πιθανότατα κακοτράχαλο δρόμο της δραχμής.
Έτσι λοιπόν αδιαφορώντας για το όποιο κόστος στην πραγματική οικονομία ο κ. Τσίπρας αποφασίζει να σύρει την χώρα σε τρίτη εκλογική διαδικασία σε χρονικό διάστημα μικρότερο του έτους.
Παραγνωρίζει φυσικά το γεγονός ότι αυτή την φορά τα πράγματα δεν θα είναι τόσο εύκολα. Μπορεί τα ονόματα του Βαγγέλη, της Φώφης και του Σταύρου να μην προκαλούν τρόμο, όμως αυτή την φορά ο ΣΥΡΙΖΑ θα κληθεί να αναμετρηθεί με τον ίδιο του τον εαυτό. Με μέρος της σάρκας του που έμεινε σταθερή σε όσα λέγονταν προεκλογικά ή και στις προγραμματικές δηλώσεις. Με τους αυθεντικούς αντιμνημονιακούς που δεν δίστασαν να καταψηφίσουν το πρώτο αριστερό Μνημόνιο της χώρας. Και η αναμέτρηση με αυτούς, την άλλη ράτσα, τα πράγματα δεν θα είναι εύκολα…
YΓ. Είναι πολυτέλεια οι κεντροαριστερές δυνάμεις της χώρας να παραμένουν, έστω και αυτή τη στιγμή, διασπασμένες…
ΥΓ1. Αλήθεια μια αυτοδύναμη κυβέρνηση θα μπορέσει να εφαρμόσει το σκληρό πρόγραμμα που έρχεται; Και αν άντεχε, για πόσο;
