Κάντε μια βόλτα παρέα με ευρωπαίους συγγραφείς!

Η βόλτα με τους ευρωπαίους λογοτέχνες συνεχίζεται !
Για δεύτερη συνεχή χρονιά, το δίκτυο EUNIC (Ένωση Μορφωτικών Ινστιτούτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης) σας προσκαλεί να συναντήσετε ακόμα περισσότερους συγγραφείς από διάφορες χώρες της Ευρώπης.
Λογοτεχνικά έργα θα διαβαστούν από τους ίδιους τους συγγραφείς αλλά και ηθοποιούς και δημοσιογράφους, σε διάφορα σηµεία της Στοάς του Βιβλίου.
Κάθε ανάγνωση θα επαναλαμβάνεται παρουσία του συγγραφέα και θα ακολουθεί συζήτηση µε το κοινό. Έτσι, ο επισκέπτης θα έχει την ευκαιρία να επισκεφθεί όλους τους χώρους της εκδήλωσης.

Με τους :
Hervé Le Tellier (Γαλλικό Ινστιτούτο Ελλάδος)
Angelika Reitzer (Πρεσβεία της Αυστρίας)
Adam Baron (British Council)
Matei Visniec (Πρεσβεία της Ρουμανίας)
Care Santos (Instituto Cervantes)
Ελένη Κεφάλα, Ανδρέας Καραγιάν, Λεύκιος Ζαφειρίου (Σπίτι της Κύπρου)
Markéta Mališová (Πρεσβεία της Τσεχικής Δημοκρατίας)
David Safier (Goethe-Institut Athen)
Kari Hesthamar (Πρεσβεία Νορβηγίας)

Hervé Le Tellier
Γεννήθηκε το 1957 και ζει (από τότε) στο Παρίσι. Έχει γράψει μυθιστορήματα (Ο κλέφτης της νοσταλγίας, Ινουκσούκ), διηγήματα (Οι σονάτες των μπαρ, Μερικοί σωματοφύλακες), καθώς επίσης και πολύ σύντομα κείμενα, μεταξύ αφορισμού και άσκησης ύφους (Όλα τα μανιτάρια τρώγονται, 99+1 απόψεις για την Τζοκόντα). Δημοσίευσε την πρώτη του ποιητική συλλογή, Zindien, αφιερωμένη στον μοναχογιό του Μελβίλ. Συγγράφει λιμπρέτα για όπερες και είναι μέλος του OULIPO (εργαστήρι δυνητικής λογοτεχνίας), μια ομάδα που συγκεντρώνει μαθηματικούς και συγγραφείς και ιδρύθηκε το 1960 από τον Raymond Queneau και τον François Le Lyonnais. Του αρέσουν οι μελαχρινές γυναίκες, τα μακαρόνια al dente και το κόκκινο κρασί, όχι κατ’ ανάγκην με αυτή τη σειρά.
Toν Hervé Le Tellier θα παρουσιάσει στο κοινό η Μορφωτική Ακόλουθος της γαλλικής Πρεσβείας Marie-Christine Vandoorne.
Angelika Reitzer
Γεννήθηκε το 1971 στο Graz και σπούδασε γερμανική Φιλολογία και Ιστορία στο Σάλτσμπουργκ και στο Βερολίνο. Από το 2001 ζει με την οικογένειά της στη Βιέννη. Είναι συγγραφέας του διηγήματος Frauen in Vasen (2008) και τριών μυθιστορημάτων Taghelle Gegend (2007), Unter uns (2010) Wir Erben (2014). Τον Μάρτιο του 2014 στο Ιστορικό Μουσείο Βιέννης έκανε πρεμιέρα το έργο της Ein Auge zudrücken (μικρό δράμα). Η ταινία Der Zuhälter und seine Trophäen της Antoinette Zwirchmayr με κείμενα της Angelika Reitzer έκανε πρεμιέρα στο Diagonale Graz.
Βραβεία (μεταξύ άλλων): 2007 Yποτροφία «Hermann Lenz» – υποψηφιότητα για το Βραβείο λογοτεχνίας του ZDF (Shortlist) για το Taghelle Gegend και υποτροφία συγγραφέων Βιέννης – 2008 πρόσκληση για «Ημέρες Γερμανόφωνης Λογοτεχνίας» (βραβείο «Ingeborg-Bachmann») – βραβείο «Reinhard-Priessnitz» – 2009 βραβείο του δήμου Βιέννης και υποτροφία «Robert Musil» του Υπουργείου Παιδείας, Τεχνών και πολιτισμού – 2012 «Max Kade-Writer in Residence» στο Πανεπιστήμιο του Οχάιο «Bowling Green State» – βραβείο «Otto Stoessl» – 2014 Βραβείο Λογοτεχνίας του ομόσπονδου αυστριακού κρατιδίου της Στυρίας.
Συνεργασία στη σύνταξη και παρουσίαση μιας σειράς κειμένων καθώς και λογοτεχνικών εκδόσεων στο πολιτιστικό σύλλογο «Alte Schmiede Wien». Διδασκαλία στο Ινστιτούτο Γλωσσών του Πανεπιστημίου εφαρμοσμένων τεχνών. Ιστοσελίδα: www.angelikareitzer.at.
Adam Baron
Είναι καθηγητής Δημιουργικής Γραφής στο Kingston University και διευθυντής στο πρόγραμμα μεταπτυχιακών σπουδών. Στη πλούσια καριέρα του έχει υπάρξει ηθοποιός, performer, λογοτεχνικός επιμελητής και κωμικός συγγραφέας. Έχει εκδώσει πολλά έργα του, μεταξύ των οποίων τις νουβέλες μυστηρίου Shut Eye και Hold Back the Night, οι οποίες μεταφέρθηκαν και στο ραδιόφωνο του BBC τη χρονιά 2009–10. Η πέμπτη του νουβέλα με τίτλο Blackheath θα εκδοθεί την άνοιξη του 2016. To αστυνομικό του μυθιστόρημα Super Jack κυκλοφορεί στα ελληνικά από τις εκδόσεις ‘Ίνδικτος.
Στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Λογοτεχνικού Περιπάτου, ο Adam Baron θα συνομιλήσει με τον συγγραφέα και δημοσιογράφο Γιάννη Ράγκο.

Matei Visniec
Γεννήθηκε στη Ρουμανία το 1956. Σπούδασε Ιστορία και Φιλοσοφία στο Βουκουρέστι, αλλά από πολύ νέος αναζήτησε στη λογοτεχνία έναν χώρο ελευθερίας. Επηρεασμένος από τους Κάφκα, Ντοστογιέφσκι, Ιονέσκο, Μπέκετ στράφηκε στην ποίηση, βραβεύτηκε μάλιστα για τη συλλογή του Ο σοφός την ώρα του τσαγιού (1984), τα θεατρικά του έργα όμως, απαγορεύτηκαν από τη λογοκρισία της χώρας του. Το 1987 ζήτησε πολιτικό άσυλο από τη Γαλλία. Από τότε ζει εκεί, εργάζεται στο ραδιοφωνικό σταθμό Radio France International, γράφει στα γαλλικά και τα θεατρικά του έργα ανεβαίνουν σε περισσότερες από 23 χώρες, στα σημαντικότερα θέατρα του κόσμου (Young Vic Theatre στο Λονδίνο, Actor’s Studio στη Νέα Υόρκη, Φεστιβάλ Αβινιόν & Εδιμβούργου κ.α.). Τα έργα του πυροδοτούν την σκέψη, κινητοποιούν τον θεατή μέσω της συγκίνησης, καταγγέλλουν τη χειραγώγηση των «μεγάλων ιδεών» και την πλύση εγκεφάλου που γίνεται μέσω ιδεολογίας. Τα πάντα στον Βισνιέκ –από τους εμπρηστικούς τίτλους των έργων του: Διαλυμένο θέατρο ή Ο άνθρωπος σκουπιδοτενεκές, Εθνικότητά μου, το Χρώμα του Ανέμου, Το σώμα της γυναίκας ως πεδίο μάχης, Η ιστορία του κομμουνισμού παρουσιασμένη σε ψυχοπαθείς, Μηχανή Τσέχωφ, Ο τελευταίος Γκοντό, Η λέξη Πρόοδος στο στόμα της μητέρας μου ηχούσε πολύ φάλτσα – , συνηγορούν στο ότι: το Θέατρο μπορεί να αντισταθεί στον Απολυταρχισμό, την Παγκοσμιοποίηση, την Τρομοκρατία και τη θεσμοποιημένη βία των Εμφυλίων πολέμων.

Care Santos
Γεννήθηκε στο Ματαρό (Βαρκελώνη) το 1970. Έχει γράψει 10 μυθιστορήματα, 6 βιβλία με διηγήματα και πολλά βιβλία για παιδιά και νέους. Τα έργα της έχουν μεταφραστεί σε πάνω από είκοσι γλώσσες, μεταξύ των οποίων τα ελληνικά, αγγλικά, γαλλικά, ιταλικά, γερμανικά, ολλανδικά και κορεάτικα. Το μυθιστόρημά της Γυναίκες της Βαρκελώνης (Εκδ. Ψυχογιός, 2012) γυρίστηκε για την ισπανική τηλεόραση και θα αρχίσει να προβάλλεται σε λίγες μέρες. Το 2014 κέρδισε το βραβείο Ramon Llull για το βιβλίο της Επιθυμία για σοκολάτα, που έχει γραφτεί στα καταλανικά. Το επόμενο βιβλίο της, Γαλάζιο διαμάντι πρόκειται να κυκλοφορήσει στα καταλανικά και στα ισπανικά τις 27 του προσεχούς Οκτωβρίου.

Λεύκιος Ζαφειρίου
Γεννήθηκε στη Λάρνακα τον Νοέμβριο του 1948, όπου έκανε τις εγκύκλιες σπουδές του. Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών (Τμήμα Βυζαντινών και Νεοελληνικών Σπουδών). Εργάστηκε στη Μέση Εκπαίδευση, στην Παιδαγωγική Ακαδημία Κύπρου και τη διετία 2004-2006 στο Γυμνάσιο του κατεχόμενου Ριζοκαρπάσου το οποίο επαναλειτούργησε ύστερα από 29 χρόνια. Μαζί με τους Αλέξη Ζήρα, Κώστα Νικολαΐδη, Νάτια Χαραλαμπίδου υπήρξε συνεκδότης του κυπρο-ελλαδικού περιοδικού Σημείο. Το 2003 δημοσίευσε τη λανθάνουσα ωδή του Ανδρέα Κάλβου Ελπίς πατρίδος (πρώτη έκδοση Λονδίνο 1819), η οποία εντοπίστηκε στη Βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου της Γλασκόβης. Έχει δημοσιεύσει πέντε ποιητικές συλλογές, δύο βιβλία με πεζά και μια μελέτη για η νεότερη Κυπριακή λογοτεχνία. Για το βιβλίο του Ο βίος και το έργο του Ανδρέα Κάλβου (2006) τιμήθηκε με το βραβείο δοκιμίου της Ακαδημίας Αθηνών. Το 2007 κυκλοφόρησε η ποιητική συλλογή του Η θλίψη του απογεύματος, το 2008 από το Γραφείο Τύπου και Πληροφοριών το Κυπριακό Χρονολόγιο κ.ά. Πρόσφατα έχει δημοσιεύσει πέντε κείμενα με νέα στοιχεία για τον Ανδρέα Κάλβο (2009-2013). Τα χρόνια 2007-2013 εργάστηκε στη συλλογική έκδοση από το Μουσείο Μπενάκη της Αλληλογραφίας του Ανδρέα Κάλβου η οποία κυκλοφόρησε σε δύο τόμους το 2014. Κείμενά του έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά , σλοβένικα, ιταλικά και αλβανικά.

Εργογραφία
Ποιητικές συλλογές:
– Ποιήματα (Κούρος, Αθήνα, 1975/β΄έκδοση, Λευκωσία, 1977)
– Σχεδόν μηδίζοντες (Τα Τετράδια του Ρήγα , Λευκωσία, 1977/β΄έκδοση, Τα Τετράδια του Ρήγα, Λευκωσία, 1981)
– Απομαγνητοφώνηση (Λευκωσία, 1978)
– Ο μιγάδας άγγελος (Λευκωσία, 1980)
– Η θλίψη του απογεύματος (Μεταίχμιο, Αθήνα, 2007)
– Ποιήματα 1965-2010 (Γαβριηλίδης, Αθήνα, 2011)

Πεζά:
– Οι συμμορίτες (νουβέλα, Λευκωσία,1983/β΄έκδοση, Γαβριηλίδης, Αθήνα,2009 – επιμέλεια , σχόλια Αλέξης Ζήρας)
– Μ’ ευλάβεια και με λύπη (διηγήματα, Γαβριηλίδης, Αθήνα, 2013)

Μελέτες:
– Η νεότερη κυπριακή λογοτεχνία.Γραμματολογικό σχεδίασμα (Λευκωσία, 1991)
– Χρονολόγιο Διονύσιου Σολωμού (ΣΕΚΦ, Λευκωσία 2007, 2008)
– Κυπριακό Χρονολόγιο 10.000 π.Χ.-2008 μ.Χ. (Γραφείο Τύπου και Πληροφοριών, Λευκωσία, 2008.

Ελένη Κεφάλα
Είναι Αναπληρώτρια Καθηγήτρια λατινοαμερικάνικης λογοτεχνίας στο Πανεπιστήμιο του St Andrews στη Σκωτία. Σπούδασε νεοελληνική και συγκριτική φιλολογία στην Κύπρο και στο Cambridge και εργάστηκε ως μεταδιδάκτορας στο Πανεπιστήμιο της Pennsylvania. Ασχολείται κυρίως με τη λογοτεχνία και τις εικαστικές τέχνες στην Αργεντινή του δεκάτου ενάτου και εικοστού αιώνα. Η έρευνά της εστιάζεται σε θέματα νεωτερικότητας, μεταποικιακής θεωρίας και αισθητικής.‘ Εχει εκδώσει δυο ποιητικά βιβλία: Μνήμη και παραλλαγές (Πλανόδιον, 2007), που συμπεριλήφθηκε στη μικρή λίστα των βραβείων του περιοδικού Διαβάζω(στην κατηγορία πρωτοεμφανιζόμενου συγγραφέα) και Χρονορραφία (Νεφέλη, 2013), που τιμήθηκε με το κρατικό βραβείο ποίησης στην Κύπρο. Έχει εκπροσωπήσει την Κύπρο σε δυο ετήσια διεθνή φεστιβάλ ποίησης στη Γαλλία: Voix de la Méditerranée (Lodève, 2009) και Voix Vives (Sète, 2015).Ποιήματά της έχουν μεταφραστεί στα γαλλικά, ιταλικά, τουρκικά και βουλγαρικά. Έχει επίσης εκδώσει μια μονογραφία για την μετανεωτερική αισθητική στην Ελλάδα και την Αργεντινή ¬– Peripheral (Post) Modernity: The Syncretist Aesthetics of Borges, Piglia, Kalokyris and Kyriakidis, 2007 –και έχει επιμεληθεί τον τόμο Negotiating Difference in the Hispanic World: From Conquest to Globalisation (Blackwell, 2011), που πραγματεύεται ζητήματα πολιτισμικής ταυτότητας και αισθητικής στις χώρες της Λατινικής Αμερικής. Το 2012 τιμήθηκε με κρατική υποτροφία (Research Fellowship) από το Arts and Humanities Research Council της Βρετανίας για την ολοκλήρωση της δεύτερης μονογραφίας της με τίτλο Five and One Theses on Modernity: Buenos Aires Across the Arts, 1921-1939, η οποία μελετά την έννοια της νεωτερικότητας στη λογοτεχνία, τον κινηματογράφο, τη φωτογραφία και τη ζωγραφική της Αργεντινής στις δεκαετίες του ΄20 και ’30. Έχει δημοσιεύσει εκτενώς σε διεθνή ακαδημαϊκά περιοδικά και έχει δώσει ομιλίες, σεμινάρια και διαλέξεις στην Ευρώπη, τις ΗΠΑ και τη Λατινική Αμερική.
Επιλογή Εργογραφίας (βιβλία)
– Μνήμη και παραλλαγές (Αθήνα: Πλανόδιον, 2007)
– Χρονορραφία (Αθήνα: Νεφέλη, 2013)
– Peripheral (Post) Modernity: The Syncretist Aesthetics of Borges, Piglia, Kalokyris and Kyriakidis (Νέα Υόρκη: Peter Lang, 2007)
– Negotiating Difference in the Hispanic World: From Conquest to Globalisation (Οξφόρδη: Blackwell, 2011)

Ανδρέας Καραγιάν
Γεννήθηκε στη Λευκωσία το 1943, τελείωσε το Παγκύπριο Γυμνάσιο και σπούδασε Ιατρική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, όπου πήρε το δίπλωμα του το 1967. Ταξίδεψε στο Λονδίνο για ειδικότητα, αλλά εγκατέλειψε την Ιατρική, για να σπουδάσει Ζωγραφική στο Central και στο Camberwell Schools of Art. Στη συνέχεια σπούδασε Χαρακτική στη Γερμανία, στην Kunstakademie Stuttgart, και έζησε αρκετό καιρό στο Βερολίνο. Το 1978 έκανε την πρώτη του ατομική έκθεση στην γκαλερί «Ώρα», στην Αθήνα. Ως ζωγράφος αντιπροσώπευσε την Κύπρο στην Μπιενάλε της Βενετίας (2001) και στην Μπιενάλε του Καΐρου (2006). Επίσης, εικονογράφησε ποιήματα του Κ. Π. Καβάφη που εκδοθήκαν στο Βερολίνο. Από το 1978 έως το 2004 ασχολήθηκε με τη δημοσιογραφία και την κριτική κινηματογράφου και θεάτρου. Το 2007, κατόπιν προσκλήσεως της βιβλιοθήκης Αλεξάνδρειας έζησε στην Αλεξάνδρεια και δημιούργησε μια σειρά έργων με αλεξανδρινά θέματα τα οποία εκτεθήκαν στη Βιβλιοθήκη. To 2007 βραβεύτηκε από την εφημερίδα ΠΟΛΙΤΗΣ ως ο Καλλιτέχνης της Χρονιάς. Από το 2004 ασχολείται με τη συγγραφή μιας μυθιστορηματικής αυτοβιογραφίας του. Έχουν κυκλοφορήσει: Η Αληθής Ιστορία από τις εκδόσεις Καστανιώτη (2008), Οι Ανήθικες Ιστορίες από τις εκδόσεις Γαβριηλίδη (2011, Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας Κυπριακής Δημοκρατίας) και Σκοτεινές Ιστορίες από τις εκδόσεις της ΕΣΤΙΑΣ (2013, Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας Κυπριακής Δημοκρατίας). Αναδρομικοί κατάλογοι του ζωγραφικού του έργου: Μια Ζωή (2002) και Terra Incognita (2008) από τις εκδόσεις Έντύποις.
Website : www.andreaskarayan.zoomshare.com

Markéta MALIŠOVÁ
Είναι εκδότρια, αρθρογράφος και συγγραφέας. Γεννήθηκε το 1957 στην Πράγα (τότε Τσεχοσλοβακία, νυν Τσεχική Δημοκρατία). Αποφοίτησε από το Τμήμα Φυσικών Επιστημών του Πανεπιστημίου του Καρόλου στην Πράγα. Από το 1985 εργαζόταν στην εταιρεία παραγωγής ντοκιμαντέρ, ταινιών μικρού μήκους και ταινιών animation «Krátký film». Μετά το 1994 άρχισε η ίδια να δημιουργεί ταινίες ντοκιμαντέρ. Γύρισε π.χ. ντοκιμαντέρ για τις τσεχο-γερμανικές σχέσεις, ντοκιμαντέρ για τη ζωή και το έργο του František Kupka και του Angelus Waldstein, κύκλο ντοκιμαντέρ για γκαλερί και μουσεία της Πράγας, ντοκιμαντέρ για την ίδρυση του Μουσείου Kampa και πολλά άλλα. Από το 2002 διατελεί Διευθύντρια του Κέντρου και Εκδοτικού Οίκου Franz Kafka στην Πράγα, που λειτουργεί στα πλαίσια του μη κερδοσκοπικού φορέα πολιτιστικού και λογοτεχνικού χαρακτήρα «Η Εταιρεία Franz Kafka» (The Franz Kafka Center / The Franz Kafka Society, www.franzkafka-soc.cz).
Η Markéta Mališová δημοσιεύει άρθρα σε διάφορα περιοδικά. Σε πολλά άρθρα ασχολείται με τις προσωπικότητες των Franz Kafka και Arnošt Lustig. Με τον τελευταίο επίσης συνεργάστηκε στην έκδοση 13 βιβλίων από τα οποία δύο – Περί λογοτεχνίας (O literatuře) και Περί γυναικών (O ženách) – έγραψαν μαζί. Τα μυθιστορήματα του Arnošt Lustig εκδίδει σε τσεχο-αγγλο-εβραϊκή εκδοχή. Το 2009 έκανε το ντεμπούτο της στην έκδοση «Το τσεχικό διήγημα», το 2012 εξέδωσε το βιβλίο διηγημάτων Μη σταματάς, αγάπη (Nepřestávej miláčku), το 2013 έγραψε με βάση την ιστορία της ζωής της Eva Erben το βιβλίο Οι ζωές της Eva L. (Životy Evy L.).
Η Markéta Mališová είναι μέλος της λέσχης «PEN Club» της Πράγας και μέλος του Συμβουλίου του Μουσείου των Τσεχικών Εθνικών Γραμμάτων.

David Safier
Γεννήθηκε το 1966. Είναι ένας από τους πιο επιτυχημένους γερμανόφωνους συγγραφείς των τελευταίων ετών. Μετά τις σπουδές του στη δημοσιογραφία, απέκτησε τις πρώτες του επαγγελματικές εμπειρίες ως ραδιοφωνικός παραγωγός και τηλεοπτικός συντάκτης. Από το 1996 ασχολήθηκε κυρίως με τη συγγραφή σεναρίων για σειρές όπως οι: «Nikola», «Himmel und Erde», «Die Camper», «Die Schule am See», «Mein Leben und ich». Η σειρά «Berlin, Berlin», της οποίας υπήρξε ο κύριος σεναριογράφος, διακρίθηκε το 2003 με το Βραβείο Adolf Grimme στην κατηγορία «Μυθοπλασία και Ψυχαγωγία». Επίσης, το 2004 κέρδισε το γνωστό αμερικανικό τηλεοπτικό βραβείο Emmy.

Τα μυθιστορήματά του Mieses Karma, Jesus liebt mich και Plötzlich Shakespeare έκαναν πωλήσεις εκατομμυρίων αντιτύπων. Τα βιβλία του είναι ευπώλητα και εκτός Γερμανίας. Το 2011, το Mieses Karma (Χάλια Κάρμα) και το Plötzlich Shakespeare (Σαίξπηρ… έτσι ξαφνικά) κυκλοφόρησαν σε ελληνική μετάφραση.
Ο David Safier ζει στη Βρέμη, είναι παντρεμένος και έχει δυο παιδιά κι ένα σκύλο.
Kari Hesthamar
Είναι δημοσιογράφος και δουλεύει σε παραγωγές ντοκιμαντέρ στο νορβηγικό τηλεοπτικό κανάλι TV2 στο Όσλο. Δουλεύοντας πριν στο νορβηγικό κρατικό κανάλι NRK, στο τμήμα ραδιοφώνου, δημιούργησε μια σειρά ραδιοφωνικών ντοκιμαντέρ που λειτουργούν ως “ταινίες” για τα αυτιά των ακροατών, και για αυτή τη δουλειά της, της έχει απονεμηθεί το Prix Italia και τρεις φορές το Βραβείο Europa.
Η Hesthamar παρουσιάζει το βιβλίο So Long, Marianne, με φωτογραφικό και άλλο υλικό που δεν έχει παρουσιαστεί ποτέ και με αυτό τεκμηριώνει την ιστορία της Μαριάννε Ιλέν, της γυναίκας που ενέπνευσε και αποθανατίστηκε σε τόσο πολλά από τα τραγούδια και τα ποιήματα του Λέοναρντ Κοέν. Το ραδιοφωνικό ντοκιμαντέρ που λειτούργησε ως βάση για αυτό το βιβλίο, κέρδισε το Βραβείο Europa 2005.
Το βιβλίο SoLong, Marianne εκδόθηκε στην Ελλάδα τον Σεπτέμβριο του 2014 από τι εκδόσεις ΠΟΤΑΜΟΣ σε μετάφραση –από τα νορβηγικά- από την Κρυστάλλη Γλυνιαδάκη.
Αποσπάσματα θα διαβάσει η ηθοποιός Λένα Παπαληγούρα.
EUNIC
Το EUNIC είναι το δίκτυο των εθνικών πολιτιστικών ιδρυμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ιδρύθηκε το 2006 και έχει 30 μέλη που εκπροσωπούν 26 διαφορετικές χώρες. Τα μέλη του είναι παρόντα σε περισσότερες από 150 χώρες, στις οποίες υπάρχουν περισσότερα από 2.000 ιδρύματα.
Το έργο τους επικεντρώνεται στις τέχνες, τις γλώσσες, τη νεολαία, την εκπαίδευση, την επιστήμη, τον διαπολιτισμικό διάλογο και την ανάπτυξη.
Το EUNIC ενθαρρύνει τα μέλη του να υλοποιήσουν κοινά πρότζεκτ και συνεργάζεται με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, το Συμβούλιο της Ευρώπης και εταίρους από όλο τον κόσμο.

Το EUNIC Athens δημιουργήθηκε στις 10 Ιουνίου 2008.
Δεκατέσσερα ευρωπαϊκά πολιτιστικά ιδρύματα, με έδρα την Αθήνα υπέγραψαν ένα άτυπο μνημόνιο συμφωνίας με κύριο στόχο την ενίσχυση της συνεργασίας τους μέσω κοινών έργων, με την υποστήριξη εταίρων του ελληνικού δημόσιου και ιδιωτικού τομέα.
Κύριος στόχος του είναι η δημιουργία αποτελεσματικών συνεργασιών και δικτύων μεταξύ των συμμετεχόντων οργανισμών για την προώθηση της πολιτιστικής και γλωσσικής ποικιλομορφίας, την κατανόηση μεταξύ των ευρωπαϊκών κοινωνιών, καθώς και την ενίσχυση του διεθνούς διαλόγου και της συνεργασίας εντός και εκτός Ευρώπης.