PLUS
Μια νύφη, μια πεθερά και η προαιώνια σύγκρουσή τους. Η ιστορία μιας μάνας που διεκδικεί συνεχώς τον γιο της, που απορρίπτει μετά βδελυγμίας κάθε σύντροφό του, που μάχεται πεισματικά όποιο ον τολμήσει να διεκδικήσει την προσοχή και την αγάπη του.
Από τις 13 Νοεμβρίου που η “Νύφη κουράγιο” έκανε πρεμιέρα, μια βιτριολική πεθερά (Ζωή Λάσκαρη), βασανίζει μια αθώα νύφη (Μαρία-Ελένη Λυκουρέζου).
Ηθικός αυτουργός του εγχειρήματος, ο Νίκος Μουτσινάς. Γράφει, σκηνοθετεί, καθοδηγεί ευρηματικά και συντονίζει με κέφι μια ξεκαρδιστική κωμωδία.
Η Ζωή Λάσκαρη, έχοντας συνεργαστεί με μερικούς από τους σπουδαιότερους ανθρώπους του θεάτρου (από Κακογιάννη, Βολανάκη, Βουτσινά μέχρι Άντολφ Σαπίρο) και έχοντας αφιερώσει 31 χρόνια στο ρεπερτόριο, με δύσκολα, μα κερδισμένα στοιχήματα, αυτήν τη χρονιά, επιστρέφει στην κωμωδία. Γέλιο, έξυπνο χιούμορ, μια καλή παρέα πάνω στη σκηνή κι ένα σπινθηροβόλο κείμενο.
Η Ζωή στη σκηνή
Η Ζωή Λάσκαρη ανέβηκε στο θεατρικό σανίδι το 1966, εντυπωσιάζοντας με τις πρώτες εμφανίσεις της στα έργα: “Μιας πεντάρας νιάτα” των Γιαλαμά – Πρετεντέρη, “Η παγίδα” του Pομπέρ Τομά και “Βαθιά γαλάζια θάλασσα” του Ράτιγκαν. Το εκτυφλωτικά γοητευτικό κορίτσι σαγήνευε τα πλήθη με την εξωπραγματική ομορφιά του και το ξεχωριστό υποκριτικό του στυλ.
Το κοινό τη λάτρεψε και την αγκάλιασε ολόθερμα στα “Μαριχουάνα Στοπ”, “Εραστές του ονείρου”, “Ο άνθρωπος που γύρισε από τον γύψο”, “Πώς να κερδίσετε τον άντρα σας”, “Ξυπόλητη στο Πάρκο”, “Η κυρία του Μαξίμ”.
Γεμίζει ασφυκτικά τα θέατρα, όταν ακολουθούν τα “Φρύνη, η εταίρα”, “Παντρεύομαι τον άντρα μου”, “Εγώ, εσύ και ο άλλος”, “Οι άντρες προτιμούν τις ξανθές”, “Μις Πέπσι” κ.α.
Η τελευταία φορά που πρωταγωνιστεί σε κωμωδία είναι το 1984, με το έργο του Μπιλ Μάνχοφ, “Η Ντόρις και ο γυαλάκιας”.
Από το 1990 και μετά, ο Μίνως Βολανάκης την σκηνοθετεί στην μεγάλη θεατρική επιτυχία “Καινούρια Σελίδα” του Νηλ Σάϊμον και το 1994 ο Ανδρέας Βουτσινάς στο “Ορφέας στον Άδη” του Τέννεση Ουίλιαμς.
Ακολουθούν: “Τρελοί για έρωτα” του Σαμ Σέπαρντ, “Ποιος φοβάται την Βιρτζίνια Γουλφ” του Άλμπι, “Τρεις ψηλές γυναίκες” του Άλμπι, “Τρωάδες” του Ευριπίδη, “Το μακρύ ταξίδι μιας μεγάλης μέρας μέσα στη νύχτα” του Eυγένιου Ο’ Νηλ, “Η συνάντηση” του Νάντας, “Σκηνές Γάμου” και “Ευαίσθητη Ισορροπία” του Άλμπι, “Διαμάντια και μπλουζ” της Λούλας Αναγνωστάκη, “Άλμα Μάλερ” του Ρον Χάρτ, “Ρόουζ” του Μάρτιν Σέρμαν και “Ωραία Xρόνια” του Xάρολντ Πίντερ.
Η μεγάλη πρωταγωνίστρια Ζωή Λάσκαρη, φέτος, επέστρεψε φέτος -μετά από τριανταένα χρόνια- στην κωμωδία.
