Τσίπρας: Το Σύμφωνο Σταθερότητας & Ανάπτυξης πρέπει να γίνει ’’και Ανάπτυξης’’, όχι μόνο δημοσιονομικής πειθαρχίας

Συγκρατημένα αισιόδοξος εμφανίστηκε στις δηλώσεις του πριν την αποχώριση από τη Μπρατισλάβα ο πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας, προειδοποιώντας παράλληλα, ότι «αν δεν ξαναγκαλιάσουμε την έννοια της αλληλεγγύης δεν θα μπορέσουμε να ξεφύγουμε από την κρίση».

«Το Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης πρέπει να γίνει ’’και Ανάπτυξης’’, όχι μόνο δημοσιονομικής πειθαρχίας», τόνισε ο κ. Τσίπρας, σε δηλώσεις του μετά την άτυπη σύνοδο κορυφής της ΕΕ, υπογραμμίζοντας ότι «η Ευρώπη πρέπει να αποκτήσει όραμα και να εμπνεύσει τους πολίτες».

«Σήμερα έγινε αντιληπτό ότι οι περισσότεροι από τους 27 ηγέτες της ΕΕ έχουν κατανοήσει ότι βρισκόμαστε σε μια μεγάλη κρίση, η οποία θα γίνει υπαρξιακή κρίση, και πως αν δεν αλλάξουμε θα οδηγηθούμε σε μεγάλα αδιέξοδα», επεσήμανε ο ίδιος, προειδοποιώντας ότι «αν δεν ξαναγκαλιάσουμε την έννοια της αλληλεγγύης δεν θα μπορέσουμε να ξεφύγουμε από την κρίση».

«Πρέπει να ξαναμιλήσουμε για το ευρωπαϊκό κοινωνικό κεκτημένο» σημείωσε ο κ. Τσίπρας και επεσήμανε ότι οι πολίτες δεν εμπνέονται από την ΕΕ γιατί η ζωή τους χειροτέρευσε, και υπάρχει ανάγκη η Ευρώπη να αποκτήσει νέο όραμα για να τους ξαναεμπνεύσει.

Διαβάστε αναλυτικά τις δηλώσεις του Αλέξη Τσίπρα:

«Νομίζω σήμερα ότι έγινε αντιληπτό πως οι περισσότεροι εκ των 27 έχουν πια κατανοήσει πως βρισκόμαστε σε μια μεγάλη κρίση και πως αν δεν αλλάξουμε, η κρίση αυτή θα γίνει υπαρξιακή και μπορεί να οδηγήσει σε μεγάλα αδιέξοδα την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Νομίζω ότι ήταν κοινή η εκτίμηση πως οι πολίτες πια δεν εμπνέονται από το όραμα της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Άρα, πρέπει η Ευρώπη να αποκτήσει ένα νέο όραμα προκειμένου να ξαναεμπνεύσει τους πολίτες της.

Ωστόσο, παραμένουν οι διαφορές· διαφορετικές εκτιμήσεις για τα συγκεκριμένα μέτρα τα οποία πρέπει να παρθούν. Παρόλα αυτά, έστω και με αισχυντηλό τρόπο, μπαίνει στο τραπέζι η κοινωνική ατζέντα.

Στα κοινά συμπεράσματά μας κάνουμε αναφορά, καλωσορίζουμε την παρέμβαση του Προέδρου Γιούνκερ, προχθές στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.

Και αυτό νομίζω είναι σημαντικό, γιατί αυτή η παρέμβαση για πρώτη φορά βάζει σε προτεραιότητα συγκεκριμένους κοινωνικούς στόχους. Μιλάει για την ανεργία, για τις ανισότητες. Μιλάει για κοινωνική συνοχή. Έννοιες απολύτως ξεχασμένες από τα κοινά ανακοινωθέντα της Ευρώπης των 28 στις Συνόδους Κορυφής όλα τα τελευταία χρόνια.

Υπ’ αυτή την έννοια, νομίζω γίνεται ένα βήμα, έστω και μικρό, ανολοκλήρωτο, και πρέπει να συνεχίσουμε προς αυτή την κατεύθυνση. Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε, επίσης, ότι οι πολίτες δεν εμπνέονται από την Ευρώπη, κυρίως εξαιτίας του γεγονότος ότι η ζωή τους τα τελευταία χρόνια έχει γίνει χειρότερη, εξαιτίας του γεγονότος ότι οι ανισότητες διευρύνονται και εντός των κρατών, αλλά και ανάμεσα στα κράτη του Βορρά, του Νότου, του Κέντρου, της Περιφέρειας, και βεβαίως εξαιτίας του γεγονότος ότι, αν δεν είναι άνεργοι, οι περισσότεροι από αυτούς σίγουρα είναι επισφαλώς εργαζόμενοι.

Πρέπει, λοιπόν, να ξαναμιλήσουμε για το ευρωπαϊκό κοινωνικό κεκτημένο, να διευρύνουμε την κοινωνική προστασία και να σταματήσουμε να πιστεύουμε ότι οι κανόνες είναι οι ‘’δέκα εντολές του Μωυσή’’ γραμμένες πάνω σε πέτρα. Καλοί είναι οι κανόνες, αλλά κάθε κανόνας για να μπορεί να λειτουργήσει πρέπει να έχει και εξαιρέσεις. Και, βεβαίως, το Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης πρέπει να γίνει ‘’και Ανάπτυξης’’, όχι μόνο δημοσιονομικής πειθαρχίας. Και τα εργαλεία για την ανάπτυξη πρέπει να είναι συγκεκριμένα και μην διευρύνουν τις ανισότητες. Άρα, πρέπει να δοθεί προτεραιότητα στις χώρες που έχουν πληγεί από την κρίση.

Και τέλος, θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε τις σύγχρονες προκλήσεις, όπως τις προκλήσεις ασφαλείας ή τη μεταναστευτική κρίση – όχι με μια λογική ότι δεν είναι στην δική μου αυλή, άρα δεν με αφορά. Αν δεν ξαναγκαλιάσουμε την έννοια της αλληλεγγύης και του διαμερισμού της ευθύνης, δεν θα μπορέσουμε να ξεφύγουμε από αυτήν την κρίση. Και δεν θα μπορέσουμε να ξαναεμπνεύσουμε τους λαούς της Ευρώπης.

Σε γενικές γραμμές λοιπόν, νομίζω ότι σήμερα άνοιξαν κρίσιμα ζητήματα, που έπρεπε εδώ και χρόνια να είχαν ανοίξει· κάπως αλλάζουν οι ισορροπίες, με δειλά βήματα ξαναμπαίνουν στο προσκήνιο στόχοι οι οποίοι δυστυχώς είχαν ξεχαστεί».