PLUS
Πάμφτωχη για μία ακόμη φορά η κριτική και η ανάλυση ενός ποδοσφαιρικού αγώνα, του 95λεπτου της ΑΕΚ στο Κίεβο, που επέφερε τον αποκλεισμό της ελληνικής ομάδας.
Στο συγκεκριμένο σπορ η τύχη δεν παίζει ρόλο, παίζει η ικανότητα. Η ΑΕΚ υπήρξε ανίκανη να σκοράρει περισσότερες από μία φορά στη σειρά. Δημιούργησε τις δύο μεγαλύτερες ευκαιρίες στα παιχνίδια με την Ντιναμό, και τις δύο από σπόντα. Στο ΟΑΚΑ το φάουλ του Λάζαρου χτύπησε στο τείχος και στην επαναφορά ο Αστρίτ βρέθηκε μισό μέτρο από το τέρμα και το έβαλε. Στο Κίεβο, το κόρνερ του Μπακασέτα ήταν κακό, αλλά στην επιστροφή η μπάλα του στρώθηκε ονειρικά, έκανε τη σέντρα-σουτ και ο Μασούντ το έχασε.
Ο Χριστοδουλόπουλος ήταν εξαιρετικός. Συμφωνούμε πως ήταν ο πιο απειλητικός παίκτης της ΑΕΚ, αλλά οφείλουμε να… συμφωνήσουμε πως στις περισσότερες προσωπικές του ενέργειες, η πρώτη πετυχημένη του ντρίμπλα δεν συνοδευόταν από μία δεύτερη ή από μία «πάσα-μαχαιριά» και συνήθως η φάση σταματούσε. Ναι, τραβούσε δύο παίκτες πάνω του, αλλά δεν υπήρξε μία συνεργασία που θα «σκότωνε» τον αντίπαλο, δεν έπαιξε ποτέ με επιτυχία το «ένα-δύο». Δεν είχε τη διαύγεια να κάνει ένα ωραίο διαγώνιο σουτ και να ανοίξει το σκορ στα πρώτα λεπτά, ή να δώσει λίγο ύψος στην μπάλα για να βρει το κεφάλι του Αραούχο ή να κάνει μία πιο δυνατή πάσα για να μην την προλάβει ο αμυντικός. Οι επιλογές του δεν ήταν άτυχες, ήταν ένα κλικ κάτω από «το άψογο», σε αυτό το επίπεδο, όμως, απαιτείται η τελειότητα. Στο ποδόσφαιρο, η ανάλυση ενός “φανταστικού” 20λεπτο, στο οποίο ΑΝ έπαιζε ένας παίκτης, θα μπορούσε να κάνει όργια, αποτελεί δείγμα αδυναμίας ανάλυσης των 70 πρώτων λεπτών.
Στο πέμπτο λεπτό ο Αραούχο δεν είχε την οξυδέρκεια μετά την ωραία του κίνηση στην πλάτη της άμυνας να τσεκάρει την έξοδο του τερματοφύλακα, παρά μόνο έχασε μισό δευτερόλεπτο μέχρι να «οπλίσει» και να κάνει ένα αποτυχημένο πλασέ. Ο Σέρχιο είναι ένας παικταράς πέντε εκατομμυρίων ευρώ, όχι ένας υπερπαίκτης 25 εκατομμυρίων ή ο Αγουέρο των 60. Είναι τυχερή η ΑΕΚ που τον έχει και χάρη στο δικό του γκολ στη Νέα Σμύρνη έφτασε εκεί που έφτασε.
Στο ποδόσφαιρο η ανάλυση πρέπει να είναι ουσιαστική. Ο Χιμένεθ έβγαλε τον Λάζαρο και ο «αναλυτής» κραύγαζε πως είχαν μείνει μόλις 20 λεπτά, χωρίς να έχει την αθλητική γνώση πως τα τελευταία 20 λεπτά ενός έντονου ποδοσφαιρικού αγώνα, σε κουράζουν περισσότερο από τα πρώτα 70.
Η Ένωση έφτασε ψηλά χάρη στον προπονητή της και δεν αποκλείστηκε λόγω της αλλαγής, αλλά λόγω της ανικανότητάς της να σκοράρει περισσότερες φορές. Η διοίκηση και το προπονητικό τιμ έχουν κάνει φοβερή δουλειά, όπως και αστοχίες που για παράδειγμα έφεραν στην ΑΕΚ τον Βινίσιους και μετά από ντόμινο καταστάσεων, υποχρέωσαν την ομάδα να παίξει χωρίς αριστερό μπακ σε ένα σπουδαίο ευρωπαϊκό παιχνίδι. Κανείς, όμως, δεν μπορεί να ψέξει ούτε τη διοίκηση, ούτε τον κόουτς για μία ποδοσφαιρική συγκυρία, για ένα πλήθος γεγονότων που ανάγκασαν τον Χιμένεθ να παρατάξει ένα σωρό «αναπληρωματικούς» στο Κίεβο και με τους Γιαννούτσο και Αντωνίου στον πάγκο.
Καμία συμφορά για την ΑΕΚ, η οποία συγκέντρωσε ευρωπαϊκούς βαθμούς που θα της δώσουν ώθηση στο μέλλον. Το αντίθετο, μιλάμε για μία χρονιά που η πρόοδος σε σχέση με την προηγούμενη δεν είχε προβλεφθεί το καλοκαίρι από τους φωστήρες ποδοσφαιρικούς αναλυτές, για μία χρονιά που αποτελεί παρακαταθήκη για το μέλλον. Η ΑΕΚ είναι καλύτερη ομάδα από τον Ολυμπιακό, τον ΠΑΟΚ, την Ντιναμό Κιέβου, αλλά όχι τόσο καλύτερη για να τους «ποδοπατεί». Μπορεί, όμως, να φτάνει με το ομαδικό της πνεύμα και την τρομερή δουλειά από το Γενάρη του 2017 (που ήρθε ο Μανόλο) να παίζει για τη νίκη ή την πρόκριση στη λεπτομέρεια και κάποιες φορές, παρά το μακράν χαμηλότερο μπάτζετ, να κερδίζει. Ο Γιακουμάκης το έβαλε στο Φάληρο από το ένα μέτρο, ο Μασούντ το έχασε στο Κίεβο.
