PLUS
Για τη ΔΕΠ-Υ, τη διαταραχή που αφορά παιδιά, τη διάγνωση και την παρέμβαση που είναι απαραίτητη, μίλησε αποκλειστικά στο healthreportaz η Μαριάννα Λαγουμίδη, Ψυχοπαιδαγωγός, Πρόεδρος i-paidi :
Να πούμε λίγα λόγια για τη ΔΕΠ-Υ;
Η ΔΕΠ-Υ είναι μία διαταραχή ελλειμματικής προσοχής ή και υπερκινητικότητα. Τα περισσότερα παιδιά έχουν υπεκρινητικότητα όταν έχουν ΔΕΠ-Υ. Υπάρχουν όμως και παιδιά που δεν έχουν υπερκινητικότητα αλλά τα εντάσσουμε σ΄ αυτή την κατηγορία. Η ΔΕΠ-Υ είναι η πολυπληθέστερη διαταραχή εγ γενετής. Αποτελεί το 10% των παιδιών όλου του κόσμου, άρα δεν είναι θέμα εθνικότητας ή κουλτούρας, είναι θέμα εγκεφάλου. Είναι διαταραχή του εγκεφάλου κατά την οποία λείπει η δυνατότητα οργάνωσης των κινήσεων της καθημερινότητας, η μειωμένη πρόσφατη μνήμη, άρα χρειάζεται πολύ περισσότερη επανάληψη στους ανθρώπους με ΔΕΠ-Υ, πετάγεται το παιδί με ΔΕΠ-Υ, άρα είναι η παρορμητικότητα, δεν θυμάται τα γεγονότα με τη σειρά που γίνανε χθες –προχθές. Έχουν πάρα πολλά χαρακτηριστικά τα παιδιά με ΔΕΠ-Υ και διαφέρουν τα αγόρια από τα κορίτσια.
Ο Αμερικάνικος Σύλλογος Ψυχολόγων στη ΔΕΠ-Υ, για να χαρακτηριστεί ότι έχει ΔΕΠ-Υ, πρέπει να έχει 5 από τα 80 χαρακτηριστικά που γνωρίζουμε μέχρι τώρα για τα παιδιά με ΔΕΠ-Υ.
Η βασικότερη αιτία ΔΕΠ-Υ είναι η κληρονομικότητα με ποσοστό 75%. Πιθανότατα, δεν έχουν αποφανθεί ακόμα ολοκληρωτικά, είναι από το «ψ» από τον μπαμπά.
Η ΔΕΠ-Υ όταν είναι εκ γενετής με τη σωστή παρέμβαση, την έγκαιρη παρέμβαση, πριν τα 7 χρόνια μπορεί να μειωθεί κατά 80%. Άρα περίπου φεύγει.
Η ΔΕΠ-Υ η οποία είναι επίκτητη, δηλαδή γίνεται από άλλα αίτια και όχι εκ γενετής με σωστή διαχείριση φεύγει 100%.
Πως γίνεται η επίκτητη;
Υπολογιστές, άγχος, λανθασμένη διατροφή, έλλειψη συναισθηματικής κάλυψης, συναισθηματική ανωριμότητα, αυτά και άλλα πολλά φέρνουν την επίκτητη ΔΕΠ-Υ η οποία εκφράζεται με κάπως διαφορετικό τρόπο απ΄ ότι η εκ γενετής ΔΕΠ-Υ.
Τα pixels της οθόνης τάμπλετ, mp3, mp4, κινητού, τηλεόρασης. Όσο πιο πολλά pixels έχουν τόσο πιο πολύ μπλοκάρουν τον εγκέφαλο. Άρα ένα παιδί με ΔΕΠ-Υ έχει συγκεκριμένο χρονικό διάστημα που μπορεί να είναι μπροστά σε οθόνη.
Ο άλλος παράγοντας είναι οι κοινωνικές σχέσεις, είναι το άγχος που το επηρεάζει αρνητικά. Το άγχος μπλοκάρει την ανάκληση μνήμης. Όπως επίσης το άγχος μπλοκάρει το να θέλουμε να προοδεύσουμε, να κάνουμε δραστηριότητες κλπ
Η έλλειψη συναισθηματικής κάλυψης από την οικογένεια, η έλλειψη γνώσεων από τους γονείς πως πρέπει να συμπεριφερθούν σ΄ ένα παιδί με ΔΕΠ-Υ, υπάρχει συγκεκριμένος τρόπος να συμπεριφερόμαστε, να μιλάμε ή ν΄ αντιδρούμε. Όπως ένα παιδί έχει γεννηθεί με μεγαλύτερο το ένα αυτί από το άλλο.
Είπατε ότι παίζει πάρα πολύ σημαντικό ρόλο η διατροφή…
Ναι, από τις έρευνες που έχουν γίνει σ΄ έναν άνθρωπο με ΔΕΠ-Υ οι ουσίες της τροφής πάνε στον εγκέφαλο. Η ζάχαρη παίζει καταλυτικό ρόλο μιλάμε πάντα για παιδιά με ΔΕΠ-Υ όχι ότι θ΄ αποκτήσουν ΔΕΠ-Υ. Τα παιδιά που έχουν ΔΕΠ-Υ όταν παίρνουν ζάχαρη τα κύτταρα του εγκεφάλου κινούνται πάρα πολύ γι΄ αυτό και απαγορεύεται στα παιδιά με ΔΕΠ-Υ.
Πρέπει να συμπεριφερόμαστε με διαφορετικό τρόπο σ΄ ένα παιδί με ΔΕΠ-Υ επειδή έχει πολλές δυνατότητες είναι χαρισματικό παιδί γι΄ αυτό ακριβώς πρέπει να βρούμε τις ικανότητές του, να τις ενισχύσουμε και να μην ασχοληθούμε με τη διαταραχή του παρά μόνο με ουδέτερο τρόπο. Περισσότερες λεπτομέρειες στους ειδικούς.
Να πούμε λίγα λόγια για το δίκτυο i-paidi;
Το δίκτυο είναι το νέο μου παιδί. Το δίκτυο λέγεται i-paidi. Ξεκίνησε πριν από ένα χρόνο, είναι μη κερδοσκοπικό, απευθύνεται σε παιδιά και γονείς που το έχουν ανάγκη, με υπηρεσίες παρέμβασης, υπηρεσίες συμβουλών, υπηρεσίες γνωστοποίησης ειδικών οι οποίοι ασχολούνται με τα παιδιά με ΔΕΠ-Υ και ξέρουν τα παιδιά με ΔΕΠ-Υ.
Το δίκτυο έχει την αιγίδα της ΚΕΔΕ, ευχαριστούμε πολύ τον Πρόεδρό της που είναι γιατρός και καταλαβαίνει πόσο σημαντικό είναι να βοηθάμε ένα παιδί με διαταραχή.
Κάνουμε ενημερώσεις σε όλη την Ελλάδα, διοργανώνουμε ημερίδες και workshops σε όλη την Ελλάδα. Την περσινή χρονιά είχαμε διοργανώσει 32 διαφορετικές δράσεις, συνεργαζόμαστε με Πανεπιστήμια όπως το Πάντειο Πανεπιστήμιο, σε Κολλέγια όπως το Μητροπολιτικό Κολλέγιο, σε Συλλόγους Γονέων και Κηδεμόνων όπως με το Σύλλογο του Γυμνασίου Παλαιού Ψυχικού, Παλλήνης, Χαλανδρίου κλπ.
Όλες αυτές ανακοινώνονται στο site μας www.i-paidi.gr, υπάρχει η δυνατότητα εγγραφής στο newsletter και χωρίς καμία οικονομική υποχρέωση, δωρεάν, λαμβάνεις στο email σου μια φορά την εβδομάδα τα πιο εντυπωσιακά άρθρα, προσφορές ή προτάσεις που υπάρχουν στην Ελλάδα σχετικά με το παιδί με ΔΕΠΥ και την οικογένειά του.
Στο τελευταίο σας newsletter είχατε ένα άρθρο για τους γονείς της φωτιάς. Θα θέλατε να μας πείτε λίγα λόγια γι΄ αυτό;
Το i-paidi αγαπάει πολύ το παιδί και την οικογένεια. Η οικογένεια των πυρόπληκτων οι οποίοι έχουν περάσει ένα πελώριο σοκ και υλικό (με το σπίτι που χάσανε, με τα ρούχα τους που κάηκαν), με τα καψίματα και τις εκδορές που είχαν στο σώμα τους, τους θανάτους ακόμα περισσότερο αλλά και ψυχολογικό. Το άγχος να σωθείς, το άγχος του τι χάνεις γιατί οι κάτοικοι στο Μάτι έχασαν κάποιον δικό τους, γείτονά τους ή κάποιον που τον ήξεραν λίγο περισσότερο.
Αυτός ο θάνατος, αυτό το πένθος επηρεάζει τα παιδιά γιατί επηρεάζει την οικογένεια. Είναι θέμα συζήτησης όλου του 24 ώρου στο σπίτι που ζουν τώρα, εκεί που φιλοξενούνται οι οικογένειες άρα δημιουργεί άγχος, δημιουργεί αλλαγή του τρόπου ζωής της οικογένειας άρα δημιουργεί στο παιδί άγχος. Άρα αυτά τα παιδιά έχουν ανάγκη υποστήριξης.
Εμείς έχουμε δηλώσει στο Δήμο Ραφήνας εθελοντές να συστήσουμε ομάδα γονέων, υποστήριξης. Γιατί δεν φτάνει να βοηθήσουμε 5 – 10 παιδιά της περιοχής δύο φορές την εβδομάδα αλλά είναι καθοριστικής σημασίας η συνεργασία με τους γονείς. Γιατί οι γονείς είναι που βλέπουν τα παιδιά πάρα πολλές ώρες και που είναι κι εκείνοι ράκη. Σ΄ αυτούς τους γονείς στρεφόμαστε κι αφού καθορίσουμε το χρόνο μας τους παρέχουμε συμβουλευτικές υπηρεσίες δωρεάν.
Τι θα θέλατε να επισημάνετε στους γονείς των παιδιών με ΔΕΠ-Υ;
Αυτό που πρέπει να επισημάνουμε στους γονείς των παιδιών με ΔΕΠ-Υ είναι ότι δεν πρόκειται για αρρώστια αλλά για διαταραχή. Δίνονται πάρα πολλά φάρμακα, έχει ξεκινήσει από την Αμερική αυτό και τώρα τελευταία έχει επεκταθεί στην Ευρώπη αλλά και στην Ελλάδα.
Δίνουν στα παιδιά με ΔΕΠ-Υ φάρμακα προκειμένου να τα καθηλώσουν, να ηρεμήσουν ώστε να γίνει η παρέμβαση πιο εύκολη. Είναι λάθος αυτό, είναι λάθος. Είναι έγκλημα για τα παιδιά να τους δίνουνε φάρμακα. Από έρευνες που έχουν γίνει έχει αποδειχθεί ότι σε μία δόση φαρμάκου αντιστοιχούν τρεις συνεδρίες. Και είναι ευκολία γιατί το φάρμακο το παίρνεις από το κουτάκι το δίνεις στο παιδί με λίγο νερό ενώ αλλιώς πρέπει να πας το παιδί στη συνεδρία να περιμένεις να το πάρεις κλπ. Με τα φάρμακα όμως συνήθως καταστρέφονται τα νεφρά τους, γίνονται σμπράλια, δεν έχουν κοινωνικές σχέσεις γιατί τα παιδιά με τα φάρμακα ηρεμούν αρκετά και δεν μπορούν να είναι δραστήρια όπως τα άλλα παιδιά της ηλικίας τους.
Επίσης είναι πολύ σημαντικό στην ηλικία των 4-5 ετών να πάνε τα παιδιά σ΄ ένα ειδικό να το δει λίγο εργαστηριακά, να κάνει κάποια τεστ που χρειάζονται προκειμένου να δουν αν το παιδί έχει κάποια πιθανότητα να έχει ΔΕΠ-Υ.
Γιατί αν διαπιστωθεί σ΄ αυτή την ηλικία ότι έχει ΔΕΠ-Υ τότε το έχουν σώσει για μια ζωή.
Τα παιδιά με ΔΕΠ-Υ που δεν έχουν δεχτεί παρέμβαση, στην εφηβεία τους δεν γίνονται αποδεκτά από τους άλλους γιατί οι φίλοι τους δεν μπορούν να τους παίξουν. Πχ όταν ένα αγόρι παίζει ποδόσφαιρο και ξαφνικά βλέπει ένα αετό σταματάει και κοιτάει το πουλί, του παίρνουν τη μπάλα και σταματούν να τον παίζουν. Από την άλλη ένα κοριτσάκι το βλέπουμε να κάθεται μόνο του στα διαλείμματα και δεν έχει παρέες ή στο σπίτι μπορεί να καθίσει μισή ώρα σε μια καρέκλα και να μην κάνει τίποτα, αυτό δεν είναι το καλό κορίτσι, είναι το κορίτσι που πρέπει να δουν οι γονείς του γιατί είναι έτσι.
Τα παιδιά λοιπόν που τα έχουν αφήσει έτσι μπαίνουν σε κλίκες γιατί θέλουν να ανήκουν κάπου. Κι έτσι αρχίζουν παραβατική συμπεριφορά : αρχίζουν να καπνίζουν, παίρνουν ναρκωτικά, μπαίνουν στην κλίκα της φαντασίωσης και της μαγκιάς. Στην εφηβεία έχουμε πολλές αυτοκτονίες στα παιδιά με ΔΕΠ-Υ και στην ενήλικη ζωή τους πάνε σ΄ ένα πιο εύκολο πανεπιστήμιο ή μια τεχνική σχολή για να βγάλουν τον επιούσιο, δεν κάνουν κοινωνικές συναναστροφές, δεν έχουν παρέες, πηγαίνουν μόνοι τους σινεμά ή στο θέατρο. Για να τελειώσουμε όμως με κάτι αισιόδοξο αν τα παιδιά με ΔΕΠ-Υ λάβουν σωστή καθοδήγηση είναι οι αυριανοί managers. Γιατί είναι πολύ έξυπνοι άνθρωποι, πολύ ικανοί, έχουν αυτοπεποίθηση όταν έχουν λάβει τη σωστή παρέμβαση και επειδή το μυαλό τους είναι πολύ δημιουργικό χρησιμοποιούν την ικανότητά τους αυτή και με την οργάνωση που έχουν εκπαιδευτεί μπορούν να είναι οι αυριανοί αρχηγοί, οι αυριανοί managers.
