PLUS
H σύζυγος του Γιάννη Μακρή άνοιξε τα χαρτιά της για πρώτη φορά 6 µήνες µετά τη δολοφονία του συζύγου της και μίλησε για όλα: από τον έρωτα µε την πρώτη µατιά και τον γάµο µέχρι τα τελευταία τρυφερά λόγια που αντάλλαξαν λίγο προτού πέσει νεκρός. Εκείνη την ηµέρα του περασµένου Οκτωβρίου η Βικτώρια Καρύδα είχε προαίσθηµα ότι κάτι κακό θα συµβεί. Το ίδιο και ο σύζυγός της Γιάννης Μακρής, που δεν ήθελε να βγει από το σπίτι, όµως έπρεπε να παραστεί στα εγκαίνια της νέας του επιχείρησης. Το ένιωθαν και οι δύο ότι αυτό το φθινοπωρινό βράδυ θα άλλαζε για πάντα τη ζωή τους.
Σχεδόν έξι µήνες µετά την εν ψυχρώ εκτέλεση του «Αυστραλού» από τον πληρωµένο δολοφόνο, η ξανθιά καλλονή μίλησε για πρώτη φορά στο “Πρώτο Θέμα”.
Ντυµένη στα µαύρα, µε τα µάτια της να τρέχουν δάκρυα και τη φωνή της να πνίγεται από τους λυγµούς, η Βικτώρια Καρύδα ξεσπά: «Αν δεν πήγαινα σε αυτό το show εκείνο το βράδυ και αν ήµουν µαζί του, µπορεί να είχε σωθεί» και συµπληρώνει: «Οταν έφυγε ο Γιάννης από τη ζωή, έλεγα µέσα µου: “Αν ήµασταν µαζί στα εγκαίνια του µαγαζιού, µπορεί όλα να ήταν διαφορετικά”».
Την ίδια ώρα, η σύλληψη από το Ανθρωποκτονιών της Ασφάλειας Αττικής του 31χρονου Βούλγαρου µε τις τουρκικές ρίζες που πάτησε τη σκανδάλη του καθαρού «Makarov» δίνει νέα ώθηση στις έρευνες. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο 39χρονος που συνόδευε τον εκτελεστή στη δεύτερη επίσκεψή του στην Αθήνα αποκάλυψε στους αστυνοµικούς ότι ο Ραφέτ (ψευδώνυµο, το πραγµατικό του όνοµα είναι Serafim Raychev) τού είπε ότι θα συναντούσε πάλι τον επιχειρηµατία τον οποίο είχε δει τον περασµένο Οκτώβριο για να κάνουν µαζί δουλειές.
Η Καρύδα είναι αποφασισµένη να κάνει τα πάντα για να αποκαλυφθεί η αλήθεια. ∆ιόρισε δικηγόρο της τον γνωστό ποινικολόγο Χαράλαµπο Λυκούδη και µαζί κινούν όλες τις νοµικές διαδικασίες. «Θέλω να τιµωρηθούν… Η
φυλακή για µένα είναι το λιγότερο», λέει ενώ ο κ. Λυκούδης από την πλευρά του επισηµαίνει ότι «η οικογένεια Μακρή νιώθει την ανάγκη να ευχαριστήσει τη Ελληνική Αστυνοµία και ειδικότερα το Τµήµα ∆ίωξης Εγκληµάτων κατά Ζωής για το υψηλό επίπεδο επαγγελµατισµού και ευσυνειδησίας που επέδειξε και οδήγησε στην εξιχνίαση του εγκλήµατος και τη σύλληψη του δολοφόνου του αείµνηστου Γιάννη Μακρή.
«Ο Γιάννης δεν φοβόταν»
Η πλήρης εξιχνίαση της δολοφονίας του Γιάννη Μακρή αποτελεί πρώτη προτεραιότητα για το Ανθρωποκτονιών.
Η σύντροφός του είναι ο άνθρωπος που τον ήξερε όσο λίγοι. «Ποτέ δεν µου είχε πει ότι φοβάται. Ποτέ δεν µου έδωσε περιθώριο να σκεφτώ κάτι τέτοιο. Αν ήξερε ότι υπήρχε κάποιο πρόβληµα, εκείνος, όπως κάθε λογικός άνθρωπος, θα έπαιρνε προστασία. Κυκλοφορούσε µε βεσπάκι, γιατί δεν του άρεσε να είναι στην κίνηση και δεν είχε κάποιον για προστασία. ∆εν φορούσε ούτε κράνος. Ηθελε να αισθάνεται ελεύθερος και έπαιρνε και τα παιδάκια πάνω στο βεσπάκι, κάτι το οποίο δεν µου άρεσε καθόλου και τον µάλωνα. ∆εν φοβόταν κάτι».
-Και όλα αυτά που έχουν γραφτεί και ακουστεί για το παρελθόν του στο εξωτερικό;
Καµία σχέση µε όσα ακούγονταν στις ειδήσεις. Εβγαζαν άσχηµα πράγµατα χωρίς να γνωρίζουν τον άνθρωπο, κάτι που θεωρώ ότι δεν είναι σωστό. Για µένα αλλά και για τους περισσότερους που τον γνώρισαν στην Ελλάδα ο Γιάννης ήταν ο καλύτερος άνθρωπος. Κανένας δεν θα πει ούτε µια κακιά λέξη.
-Είχε κάποιες οικονοµικές εκκρεµότητες; Γιατί µπήκε στο στόχαστρο κάποιων;
Είναι αυτό που δεν περίµενα ποτέ. Και πιστεύω ότι ούτε ο Γιάννης το περίµενε. Γιατί έχουµε µια οικογένεια. ∆εν πρέπει να προστατεύουµε την οικογένεια; Και αυτό είναι που µε τρώει µέσα µου: Ποιος και γιατί… ∆εν υπήρχε κάτι που να µας κάνει να φοβόµαστε. Ηµασταν χαρούµενοι, πηγαίναµε ταξίδια µε τα παιδιά µας, βγαίναµε στο κέντρο της Γλυφάδας στις κούνιες και στον παιδότοπο. Ο άνδρας µου δούλευε και επέστρεφε στις 3 το µεσηµέρι
από τη δουλειά του.
Στο µυαλό της Βικτώριας Καρύδα ο άνδρας της είναι ακόµη ζωντανός. Οταν αναφέρεται σε εκείνον χρησιµοποιεί ενεστώτα και, όπως λέει, τον αισθάνεται δίπλα της. Στην ερώτηση για τις καθηµερινές του συνήθειες απαντά
σαν να µην έγινε ποτέ το θλιβερό γεγονός της 31ης Οκτωβρίου έξω από το σπίτι τους στη Βούλα: «Ξυπνάει κατά τις
5 το πρωί, πάει στο γυµναστήριο, 7 το πρωί ετοιµάζεται, τρώει το πρωινό και φεύγει για να κάνει δουλειές και γυρνάει 3 το µεσηµέρι. Αν θέλαµε να πάµε κάπου γυρνούσε και πιο νωρίς, αν είχε δουλειές γυρνούσε και πιο αργά, στις 4 το µεσηµέρι». Τα µάτια της πληµµυρίζουν δάκρυα όταν συνειδητοποιεί τι έχει συµβεί και προσγειώνεται απότοµα στο σήµερα. «Ο Γιάννης ήταν το καλύτερο παιδί. Ο καλύτερος άνθρωπος και όχι µόνο µέσα στην οικογένεια, αλλά και µε τους φίλους του, ακόµη και µε αγνώστους. Βοηθούσε τους ανθρώπους και, αν είχε πρόβληµα κάποιος, έτρεχε να του συµπαρασταθεί”.
