PLUS
Ένας Ελληνοκύπριος ποδοσφαιριστής του ΑΠΟΕΛ, δέχθηκε τις τελευταίες ημέρες ένα απίστευτο «μπούλιγκ», επειδή είχε το θάρρος να πανηγυρίσει “φορώντας” την ελληνική σημαία στην εκτός έδρας νίκη της ομάδας του στο Αζερμπαϊτζάν.
Το «μπούλιγκ», λοιπόν, εναντίον του νεαρού ποδοσφαιριστή, επέστρεψε σε αυτούς που το οργάνωσαν, διότι η συντριπτική πλειοψηφία στην Κύπρο, τον υποστήριξε και ένιωσε υπερηφάνεια για την πράξη του.
Γιατί φόρεσε την ελληνική σημαία ο Γιώργος Μερκής;
Ας διαβάσουμε τι είπε ο ίδιος στην κυπριακή καλωδιακή τηλεόραση Cablenet:
«Θέλω να πω κάτι που μου έτυχε μέσα στο γήπεδο. Σε μια φάση, όταν ζήτησα φάουλ, γύρισε ο επιθετικός και μου λέει: “Μην κλαις σαν… γυναίκα”.
Του είπα: “Δεν κλαίω, εγώ είμαι Έλληνας”. Μου απάντησε: “Θυμάσαι τι σας έκαναν οι Τούρκοι;”.
Τότε του είπα: “Εγώ θυμούμαι, θα δεις τι θα πάθεις και εσύ σήμερα”.
Και του δείξαμε. Γι’ αυτό και ο πανηγυρισμός με την ελληνική σημαία. Είμαστε πολύ χαρούμενοι και περήφανοι. Μέσα σε μια δύσκολη έδρα καταφέραμε να πάρουμε την πρόκριση. Δεν νομίζω να πίστευαν πολλοί ότι μπορούσαμε να περάσουμε. Εμείς το πιστεύαμε. Έδειξαν όλα τα παιδιά διάθεση και πάθος μέχρι το τελευταίο λεπτό», δήλωσε ο ποδοσφαιριστής του ΑΠΟΕΛ.
Όλοι αυτοί που τον κατηγόρησαν δεν έλαβαν καθόλου υπόψη, ότι οι οπαδοί της ομάδας του Αζερμπαϊτζάν κρατούσαν σημαίες της κατοχικής δύναμης Τουρκίας και του παράνομου καθεστώτος των κατεχομένων. Και ο στόχος ήταν προφανής: Ασκούσαν ψυχολογικό πόλεμο εναντίον των παικτών της κυπριακής ομάδας.
Με αφορμή την επέτειο των άνανδρων δολοφονιών του Τάσου Ισαάκ και του Σολωμού Σολωμού από τις δυνάμεις του Αττίλα, ο Μερκής έγραψε στη σελίδα του στο Facebook: «Τότε ήμουν 10 χρονών και παρακολουθούσα από την τηλεόραση την πορεία των μοτοσικλετιστών. Δύο λεβέντες: ο Ισαάκ ξυλοκοπήθηκε μέχρι θανάτου και ο Σολομού εκτελέστηκε εν ψυχρώ καθώς προσπαθούσε να κατεβάσει την σημαία του Αττίλα κι εμείς το βλέπαμε σε ανοιχτή σύνδεση στην τηλεόραση. Σήμερα είμαι 35 χρονών και το μόνο που έχω δει είναι να έχουμε συμφιλιωθεί με τους βάρβαρους και να ξεχνάμε όσα κακά μας έκαναν. Και κάτι τελευταίο. Όταν οδηγώ στους δρόμους της Λευκωσίας και βλέπω αυτοκίνητα με τουρκικούς αριθμούς εγγραφής αναρωτιέμαι εκείνη την ώρα αν ο οδηγός του αυτοκίνητου είναι ένας από τους δολοφόνους του ΙΣΑΑΚ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΟΛΩΜΟΥ. Κάνεις δεν ξεχνάει οι εικόνες είναι χαραγμένες μέσα μας και όσοι ήταν αγέννητοι τότε οι εικόνες και τα βίντεο είναι στα ιντερνέτ. ΙΣΑΑΚ, ΣΟΛΩΜΕ και τόσοι άλλοι που θυσιαστήκατε για την πατρίδα μας ελπίζω μια μέρα να δικαιωθείτε γιατί προς το παρόν ο θάνατος σας για την πατρίδα για αρκετούς έχει περάσει απαρατήρητος. Δεν ξεχνώ».
