Αμβρόσιος! Γι’ αυτό παραιτήθηκα! Η επιστολή του

Ο Μητροπολίτης Καλαβρύτων Αμβρόσιος απέστειλε στην Ιερά Σύνοδο την επιστολή παραίτησής του. Σε αυτή αναφέρεται στην περίοδο που διεποίμανε στη Μητρόπολη Καλαβρύτων ενώ αναφέρεται και στο ζήτημα των διώξεων σε σχέση με δηλώσεις του.

Η ανάρτηση που έκανε στο ιστολόγιο του αναφέρει:

ΗΛΘΕΝ Η ΩΡΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΙΤΗΣΕΩΣ !
_______Με την Χάριν του Φιλευσπλάχνου Κυρίου μας συνεπλήρωσα ήδη 58 έτη στην Ιερωσύνη, εκ των οποίων σαράντα τρία (43) στην Αρχιερωσύνη (17 Αυγούστου 1976) και σαράντα ένα (41) ως Μητροπολίτης Καλαβρύτων και Αιγιαλείας. Καθώς, λοιπόν, τώρα άγω το 82ον έτος της ηλικίας μου (22.07.1938) εθεώρησα χρέος μου να θυσιάσω τον εαυτόν μου διά το συμφέρον της Μητρός Εκκλησίας! Διότι σταθερά έχω την γνώμην, ότι ο Ιεράρχης πρέπει να αποχωρή της ενεργού ιεράς Διακονίας του πριν οι σωματικές και οι πνευματικές του δυνάμεις αρχίζουν να τον εγκαταλείπουν! Διότι όλοι γνωρίζομεν και ομολογούμεν, ότι «το γήρας ουκ έρχεται μόνο».

________ Καθώς, λοιπόν, τα γηρατειά ήλθαν και με σφικταγκάλιασαν, τώρα, που νοιώθω ακόμη υγιής, απεφάσισα να παραδώσω το πηδάλιον της νοητής νηός, τ.έ. της Μητροπόλεώς μου, σε άλλα πιό στιβαρά χέρια! Η Ιερά Σύνοδος της Ιεραρχίας θα εξετάση το θέμα και θα επιλέξη το κατάλληλον πρόσωπον εις διαδοχήν μου. Θα ηδυνάμην να προτείνω πρόσωπον κατάλληλον, κατά την γνώμην μου, ως διάδοχόν μου, όπως π.χ. τόν Πανοσ. Αρχιμ. π. Ιωακείμ Βενιανάκην, τον Πρωτοσύγκελλόν μου, αλλά η σεπτή Ιεραρχία, όλως προσφάτως, με αφορμή την αντίστοιχη ενέργεια του παραιτηθέντος Μητροπολίτου Άρτης κ. Ιγνατίου, απέδειξεν, ότι ΑΠΟΣΤΡΕΦΕΤΑΙ αυτού του είδους τις προτάσεις! Άρα η παραίτησίς μου δεν εμπεριέχει και πρότασιν περί προσώπου τινός, όπως εσφαλμένως ανεγράφη σε κάποια ηλεκτρονική εφημερίδα!

_________Πόθος της ψυχής μου είναι να ζήσω σύμφωνα με το αίτημα, το οποίον υποβάλλομεν πρός τον Φιλάγαθον Κύριον σε κάθε ιερή ακολουθία, ήτοι « τον υπόλοιπον χρόνον της ζωής ημών εν ειρήνη και μετανοία εκτελέσαι, παρά του Κυρίου αιτησώμεθα»!
_________Με γνώμονα, λοιπόν, τις παραπάνω σκέψεις καί άλλα τινα, τα οποία δεν είναι ανακοινώσιμα προς παρόν, την 17ην Αυγούστου 2019, με την ευκαιρίαν της ανόδου μου εις τον Αρχιερατικόν Θρόνον (17.08.1976), όπου με ανεβίβασεν ο αείμνηστος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών καί πάσης Ελλάδος κυρός ΣΕΡΑΦΕΙΜ, υπέγραψα την παραίτησίν μου, την οποίαν και σήμερον 19ην Αυγούστου 2019 υπέβαλα πρός την Ιεράν Σύνοδον.
______Στη συνέχεια σας παραθέτω ένα μικρό απόσπασμα από το κείμενο αυτό. Είθε ο Νυμφίος της Εκκλησίας, αλλά καί Νυμφίος της ταλαίπωρης ψυχής μου, να δεχθή την ταπεινήν, πλήν όμως καί ολοκληρωτικήν, προσφοράν μου όλα αυτά τα σαράντα καί ένα χρόνια της διακονίας μου ως Μητροπολίτου Καλαβρύτων και Αιγιαλείας.

Καλάβρυτα, 19.08.2019
+ Ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ
ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ

Αριθμ. Πρω. 880 Εν Αιγίω τη 17η Αυγούστου 2019

Μακαριώτατον Αρχιεπίσκοπον Αθηνών και πάσης Ελλάδος
Κύριον κ. ΙΕΡΩΝΥΜΟΝ
Πρόεδρον της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου
Ιω. Γενναδίου, 14
115 21 ΑΘΗΝΑΣ

ΘΕΜΑ: Υποβολή παραιτήσεως

«…ο καιρός της εμής αναλύσεως εφέστηκε, τον αγώνα τον καλόν ηγώνισμαι, τον δρόμον τετέλεκα, την πίστιν τετήρηκα∙ λοιπόν απόκειταί μοι …» ([1]) ο χρόνος προετοιμασίας της ψυχής μου διά την μέλλουσαν κρίσιν, ίνα ακούσω την ευκταίαν φωνήν: «είσελθε εις την χαράν του Κυρίου σου» ([2]).

Μακαριώτατε Άγιε Πρόεδρε,
Σεβασμιώτατοι εν Χριστώ Αδελφοί,

1. ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΑ
Η θέσις του Μητροπολίτου, ως γνωστόν, απαιτεί μίαν ολοκληρωτικήν αφοσίωσιν, ήτις συνεπάγεται υπέρβασιν του εαυτού μας και σχεδόν εικοσιτετράωρον εκδαπάνησιν, εάν συνυπολογίσωμεν και την ώραν του ύπνου ως βιολογικώς αναγκαίαν και στοιχειώδη ανάπαυσιν προς ανανέωσιν των σωματικών και των πνευματικών μας δυνάμεων, ούτως ώστε να συνεχίσωμεν απροσκόπτως την πνευματικήν ημών αποστολήν.

Ταύτα πάντα είναι εφικτά, εάν και εφ’όσον ο εν ενεργεία Μητροπολίτης έχη καλώς εις την υγείαν του, ώστε να εκδαπανά ολόκληρον την ύπαρξιν αυτού εις το έργον της ιεράς αυτού διακονίας προς δόξαν Κυρίου, ωφέλειαν δε και εν Χριστώ οικοδομήν του Χριστεπωνύμου Πληρώματος και προς εύκλειαν της Μητρός Εκκλησίας.
Πλην όμως ο άνθρωπος, προιούσης της ηλικίας, υφίσταται είτε σταδιακήν μείωσιν, είτε και αιφνιδιαστικήν απώλειαν των δυνάμεών του, οπότε καθίσταται αναγκαίον πλέον, ίνα διαθέτη πολύτιμον χρόνον προς περίθαλψιν και συντήρησιν του εαυτού του, τούθ’όπερ ασφαλώς έως τινός σημείου τυγχάνει αποδεκτόν!
Πλην όμως, όταν το ισοζύγιον των προσωπικών μας δυνάμεων διαταράσσεται, η δε φροντίς διά τον εαυτόν μας απαιτεί εκδαπάνησιν περισσοτέρου χρόνου, τότε οφείλομεν να σκεφθώμεν ωριμώτερον! Δηλ. η προς την Μητέρα Εκκλησίαν αγάπη ημών οφείλει να υπερκεράση την προς τον εαυτόν μας οφειλομένην τοιαύτην.
Το σημείον τούτο ακριβώς συνιστά και το κρίσιμον σημείον εις την ληφθείσαν ήδη απόφασιν ημών περί παραιτήσεως. Ο καλός στρατιώτης, ως γνωστόν, θυσιάζει εαυτόν, ήτοι αυτήν ταύτην την ζωήν του, διά την Πατρίδα! Κατ’ αναλογίαν, κατά την ταπεινήν μας άποψιν, και ο ευσυνείδητος Επίσκοπος, ο διαπεπιστευμένος την Διοίκησιν μιάς εκκλησιαστικής Επαρχίας ως Μητροπολίτης, οφείλει να προτάσση της προς εαυτόν αγάπης την προς την Μητέρα Εκκλησίαν τοιαύτην! Άλλως προκαλεί σκωπτικά σχόλια και κρίσεις ουχί επαινετάς διά τον εαυτόν του! ([3])

Δεδομένου, λοιπόν, του γεγονότος, ότι η άσκησις των καθηκόντων μας ως εν ενεργεία Αρχιερέων πέρα των πνευματικών υποχρεώσεων εκτείνεται και εις πλείστα όσα διοικητικά καθήκοντα το πράγμα καθίσταται πολύ λεπτόν! Εις την Διοίκησιν μιάς Μητροπόλεως, οσάκις ο γεγηρακώς ή ο εν ασθενείαις περιπεσών Μητροπολίτης αδυνατεί πλέον να ασκήση πλήρως τα δοικητικά αυτού καθήκοντα, συνήθως παρεισφρύουν αλλότρια πρόσωπα, (είτε κατά σάρκα συγγενείς του, είτε κληρικοί, είτε και λαικοί ακόμη, πρόσωπα του στενού περιβάλλοντός του), τα οποία -κατ’ανάγκην- κινούν τα νήματα της Διοικήσεως!
Τότε, λοιπόν, αφεύκτως επέρχεται η φθορά ουχί απλώς του ονόματος του γεγηρακότος Μητροπολίτου, αλλά και αυτής ταύτης της Μητρός Εκκλησίας! Επαναλαμβάνομεν: τότε αναποφεύκτως όχι μόνον αμαυρούται το «καλόν όνομα» του εκδαπανηθέντος Μητροπολίτου, αλλά και η Αγία ημών Εκκλησία πλήττεται!
Η άχρι τούδε υπερ-τεσσαρακονταετής ταπεινή διακονία μας εις την εκκλησιαστικήν Διοίκησιν (1978-2019) πολλά εν προκειμένω μας έχει διδάξει! Η κατ’εφαρμογήν του Νόμου αποστολή της ειδικής Επιτροπής, συγκροτουμένης υπό του Προέδρου του Σ.τ.Ε και δύο Καθηγητών της Ιατρικής Σχολής των Πανεπιστημίων της Χώρας, εις τινα Μητροπολίτην, προκειμένου να τον εξετάσουν και να βεβαιώσουν την αδυναμίαν επιτελέσεως των ποιμαντικών του καθηκόντων διά τα περαιτέρω, τελικώς, αποβαίνει μειωτική -ευτελιστική θα ελέγομεν- διά τον γεγηρακότα ή και ασθενούντα Ιεράρχην! Αναγκαία ίσως, πλην όμως ευτελιστική!

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Μακαριώτατε Άγιε Πρόεδρε,
Σεβασμιώτατοι εν Χριστώ Αδελφοί,
Καθ’ εκάστην ιεράν ακολουθίαν ψάλλοντες, παρακαλούμεν τον Φιλάν-θρωπον Κύριον να μας επιτρέψη και να μας ευλογήση, ώστε «τον υπόλοιπον χρόνον της ζωής ημών εν ειρήνη και μετανοία εκτελέσαι»!
Συνεπείς και ημείς προς την δέησιν ταύτην, ζωηρώς επιθυμούμεν, ώστε να διέλθωμεν τα τελευταία έτη της ζωής ημών εν ειρήνη, εν προσευχή, εν μελέτη λιπαρά του θείου λόγου, πρώτιστα δε πάντων εν μετανοία! Εξομολογούμενος ενώπιον Υμών, ομολογούμεν, ότι ο λόγος της Εκκλησίας «γεύσασθε και ίδετε, ότι χρηστός ο Κύριος» ([25]) σαγηνεύει την καρδίαν μας! Η γλυκύτης του Κυρίου εγγίζει την ταλαίπωρον ψυχήν μου και προκαλεί εσωτερικήν τινά μέθην! Όλα τα άλλα υποχωρούν, καθώς εντός ημών αυτός ούτος ο θείος έρως κυριαρχεί και μας αιχμαλωτίζει!
Περιττόν, φρονούμεν, τυγχάνει να υπομνήσωμεν προς Υμάς, ο, τι και ο λόγος του Θεού μας πληροφορεί: «αι ημέραι των έτών ημών ……εβδομήκοντα έτη, εάν δε εν δυναστείαις, ογδοήκοντα έτη, και το πλείον αυτών κόπος και πόνος» ([26])

Καθώς, λοιπόν, την 28ην Ιανουαρίου 2019 ο Πανάγαθος Θεός ηυδόκησεν, ώστε η αναξιότης μου να δοξασθή και με το παράσημον της διά Χριστόν κακοπαθείας, διωκόμενος εμφανώς μεν υπό των ομοφυλοφίλων, αφανώς δε υπό των παραγόντων της έως χθες Κυβερνήσεως των Αθέων και Μάγων του ΣΥΡΙΖΑ, και καθώς επίσης «κακοπαθώ μέχρι δεσμών ως κακούργος» ([27]), ίνα κατά τον άγιον Απόστολον είπω, διά τούτο ακριβώς σήμερον 17ην Αυγούστου 2019, ότε εορτάζω την 43ην επέτειον από της εις Επίσκοπον χειροτονίας μου ως Αρχιερέως του Θεού του Υψίστου (χειροτονηθείς Τιτουλάριος Μητροπολίτης Ταλαντίου την 17ην Αυγούστου 1976 υπό του αειμνήστου και Μακαριστού Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κυρού Σερα-φείμ), ήτις εγένετο ευδοκία του Πανοικτίρμονος Θεού,

ΟΡΙΣΤΙΚΩΣ ΚΑΙ ΑΜΕΤΑΚΛΗΤΩΣ

Διά της παρούσης εκτενούς αναφοράς ημών υποβάλλω σήμερον προς Υμάς την παραίτησίν μας εκ της θέσεως του Μητροπολίτου Καλαβρύτων και Αιγιαλείας, το ιερόν πηδάλιον της οποίας, κατά την άφατον προς ημάς συγκατάβασιν και φιλανθρωπίαν του Νυμφίου μας Ιησού Χριστού, παρέλαβον κατά την 19ην Νοεμβρίου 1978 και εκ βάθους ψυχής θερμότατα παρακαλώ Υμάς διά τα καθ’ Υμάς.
Ταπεινόν δείγμα της αόκνου αρχιερατικής μας Διακονίας εις την έπαλξιν ταύτην αποτελεί ο προσφάτως εκδοθείς τόμος υπό τον τίτλον «ΣΑΡΑΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΟΙΚΟΔΟΜΙΚΗΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΟΣ (1978-2018)», αντίτυ-πον του οποίου αδελφικώς και Σας προσφέρομεν.

Όθεν ταπεινώς παρακαλούμεν διά τα καθ’ Υμάς.

Επί δε τούτοις διατελούμεν

Ελάχιστος εν Χριστώ Αδελφός

+ Ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ