Όντως! Είτε θετικό, είτε αρνητικό, πρότυπο οι γονείς για τα παιδιά

Η αλληλουχία είναι στην φύση των ανθρώπινων σχέσεων. Αναπόφευκτα οι γονείς είναι πρότυπα για τα παιδιά.

Αρκεί να σκεφτεί κανείς οτι μαζί ζούνε, μαζί μεγαλώνουν.

Είναι το σταθερό σημείο αναφοράς τους τουλάχιστον μέχρι την εφηβεία (συχνά και πολύ περισσότερο).

Βλέπουν, ακούν, αφουγκράζονται καθημερινά. Σε κάθε κουβέντα, κάθε πράξη, κάθε άποψη, στα πάντα… κάθε στιγμή. Στηρίζονται στην ύπαρξη των γονέων για να οικοδομήσουν τη δική τους.

Αναπόφευκτα λοιπόν, τα παιδιά μαθαίνουν από τους γονείς τους. Εδώ είναι και το μεγάλο στοίχημα:

Πως μπορούν οι γονείς να γίνουναρωγοί σε μία σωστή και κοινωνικά αποδεκτή και ωφέλιμη προσωπικότητα; Πώς μπορούν να βοηθήσον τα παιδιά να γίνουν ψυχικά υγιείς και συναισθηματικά ώριμοι ενήλικες προκειμένου να απολαύσουν κι αυτά την χαρά της ζωής;

Για όλους αυτούς και άλλους τόσους ακόμα λόγους οι γονείς πρέπει να δίνουμε το θετικό παράδειγμα. Τα παιδιά μαθαίνουν ότι βιώνουν…

• Αν καπνίζουμε, το πιο πιθανό είναι να αρχίσουν το τσιγάρο…
• Αν μιλάμε άσχημα, το πιο πιθανό είναι να βωμολοχούν κι αυτά…
• Αν σηκώνουμε χέρι να χτυπήσουμε, θα γίνουν βίαια…
• Αν δεν φοράμε ζώνη στο αυτοκίνητο, αν οδηγούμε τρέχοντας, προσπερνώντας κλπ, το πιο πιθανό είναι να το κάνουν κι αυτά με την σειρά τους όταν πιάσουν το τιμόνι…
• Απλά γεγονότα, καθημερινά, που αν αναπόφευκτα θα τα αντιμετωπίσουμε… Πόσο δε μάλλον για τα πιο σημαντικά: θέματα αξιών που διέπουν την στάση ζωής του καθενός μες την οικογένεια και το κοινωνικό σύνολο. Πρότυπα θα είμαστε και γι’αυτά έτσι κι αλλιώς. Το ερώτημα (και η ευκαιρία που έχουμε) είναι αν θα είμαστε με πρόσημο θετικό ή αρνητικό!