PLUS
Όταν γίνεται 7 ετών, μετακομίζουν στο Γιοχάνεσμπουργκ. Από το 1964 έως το 1972, τα περισσότερα μέλη της οικογένειας Αδαμαντίδη ζουν μόνιμα στην Αφρική. Ο πατέρας του εργάζεται εκεί ως ελαιοχρωματιστής. Οι δουλειές πηγαίνουν καλά. Ο Θέμης Αδαμαντίδης, στο περιοδικό People αποκαλύπτει ότι δεν ήταν ιδιαίτερα καλός μαθητής, διότι είχε συνέχεια στο μυαλό του το τραγούδι.
«Στα 10 μου τραγουδούσα συνέχεια στο σπίτι. Τους ζάλιζα τόσο πολύ, που καμιά φορά μου έκαναν παρατήρηση και αναγκαζόμουν να βγαίνω εκτός σπιτιού σε σημεία μοναχικά που δεν ακουγόμουν και να τραγουδάω. Τότε πίστεψα ότι θα γίνω τραγουδιστής και πως δεν θέλω να ασχοληθώ με κανένα άλλο επάγγελμα» εξομολογείται.
Τα πρώτα τραγούδια που σιγοψιθυρίζει είναι το «Ρολόι- κομπολόι» του Μπιθικώτση, το «Χαμένη αγάπη» της Βίκυς Λέανδρος και το «Εγώ με την αξία μου» του Καζαντζίδη. Το τραγούδι γίνεται η μεγάλη του αγάπη. Μια αγάπη που εξαιτίας της αφήνει και το σχολείο.
«Δεν μπορούσα να συγκεντρωθώ, είχα δυσκολία συγκέντρωσης γιατί στο μυαλό μου είχα συνέχεια το τραγούδι. Άκουγα το μάθημα και παράλληλα σκεφτόμουν τραγούδια.
Στα μαθηματικά για παράδειγμα, έβρισκα τη λύση. Όχι, όμως, με τον τρόπο που έπρεπε, αλλά με δικούς μου υπολογισμούς. Εκεί συνειδητοποίησα πως δεν μπορούσα να συνεχίσω. Ο στόχος μου ήταν το τραγούδι. Δεν τελείωσα το σχολείο. Πήγα μέχρι τη Γ’ Γυμνασίου, δεν έβγαλα το Λύκειο».
