Σύγχρονη παραγκούπολη στο κέντρο του Πειραιά

του ΒΑΓΓΕΛΗ ΚΑΡΑΛΗ

Τριτοκοσμικές εικόνες βλέπουν καθημερινά οι κάτοικοι του δήμου Πειραιά καθώς και τουρίστες που φθάνουν στο μεγαλύτερο λιμάνι της χώρας. Ο παλαιός Σιδηροδρομικός Σταθμός του Αγίου Διονυσίου, ακριβώς απέναντι από τα καράβια που εκτελούν δρομολόγια για Κρήτη μοιάζει με έναν απέραντο σκουπιδότοπο και ένα υπαίθριο αποχωρητήριο με ομάδες Ρομά να το έχουν μετατρέψει με μια σύγχρονη παραγκούπολη.
Ο Αλέξανδρος Κασσίμης, πολίτης του Πειραιά και αντιπλοίαρχος εν αποστρατεία στο ελληνικό Ναυτικό καταγγέλλει τον δήμο για τις άθλιες συνθήκες που ζούνε οι Ρομά σημειώνοντας ότι πρόκειται για μια υγειονομική «βόμβα» στο κέντρο του Πειραιά αλλά και μια εστία εγκληματικότητας: «Ένα πέτρινο παραδοσιακό κτίριο υπάρχει στο λιμάνι του Πειραιά και έχει μετατραπεί σε κέντρο ανομίας, εγκατάλειψης, βρωμιάς και δυσωδίας. Ένας καταυλισμός αθίγγανων με ωραία παραδοσιακά σπιτάκια μέσα. Τα εγκαταλελειμμένα βαγόνια έχουν μετατραπεί σε κρεβάτια για τον κάθε απελπισμένο αυτής της πόλης ακριβώς δίπλα στα επιβατηγά πλοία. Η πρώτη άσχημη εικόνα που βλέπει ο επισκέπτης, παντού άχρηστα υλικά και ακαθαρσίες. Ένα μεγάλο μπράβο στην δήμαρχο Πειραιά που έχει την ευθύνη και την αρμοδιότητα για το κτίριο και την γύρω περιοχή».

Από μουσείο… σκουπιδότοπος

Ο παλαιός Σιδηροδρομικός Σταθμός Αγίου Διονυσίου Πειραιά έχει την δική του ιστορία. Λειτούργησε για πρώτη φορά το 1904 και αποτελεί ένα έργο ιδιαίτερης αρχιτεκτονικής, ιστορικής και κοινωνικής σημασίας για την πόλη. Ο σταθμός, γνωστός και ως σταθμός Αγίου Διονυσίου λόγω της γειτνίασής του με τον ομώνυμο ναό, δεσπόζει στα όρια του κεντρικού λιμένος του Πειραιά με τη Δραπετσώνα και στο παρελθόν έγινε γνωστός ως ο «σταθμός της ξενιτιάς», καθώς ήταν η αφετηρία αναχώρησης για πολλούς μετανάστες που αναζητούσαν μια καλύτερη ζωή στη Βόρεια και Δυτική Ευρώπη.Λόγω της θέσης και της αρχιτεκτονικής του, το 2004 ο σταθμός χαρακτηρίστηκε ως μνημείο από το Κεντρικό Συμβούλιο Νεωτέρων Μνημείων. Με την ευκαιρία των Ολυμπιακών Αγώνων επιχειρήθηκε η ανακαίνισή του, όμως καθώς αυτή ολοκληρώθηκε μετά τους Αγώνες, ο σταθμός δεν ξαναχρησιμοποιήθηκε.Σήμερα ο σταθμός έχει μισθωθεί στο δήμο του Πειραιά, με την προοπτική να λειτουργήσουν στις εγκαταστάσεις του ένα μουσείο αφιερωμένο στο ρεμπέτικο τραγούδι, ένα πολιτιστικό κέντρο, χώροι πρασίνου και αναψυχής, καθώς και ποδηλατόδρομοι κατά μήκος των παλαιών γραμμών του τρένου. Αντί όμως για μουσείο βλέπουμε όλη αυτήν την άθλια κατάσταση.

Παράνομη η κατάληψη του χώρου

Η γνωστή δικηγόρος Άννα Μαρία Νταηλάκη μιλάει στην εφημερίδα «ΜΠΑΜ στο Ρεπορτάζ» και θέτει το νομικό πλαίσιο για την κατάσταση: Από τις διατάξεις των άρθρων 1 επ. του Ν.1539/1938 «Περίπροστασίας των δημοσίωνκτημάτων» , του άρθρου 2 παρ.1 και 4 του Α.Ν. 263/1968 «Τροποποίηση της νομοθεσίαςπερίπροστασίας των δημοσίωνκτημάτων» και του άρθρου 15 του Ν.719/1977, προκύπτειότικατά του αυτογνωμόνωςεπιλαμβανομένου οποιουδήποτεδημοσίουκτήματοςήοιουδήποτεκτήματοςανήκοντος στη δημόσιαπεριουσία του Κράτους (όπως πχ. κοινοχρήστωνχώρων, αιγιαλού, παραλίας, οδών κ.λπ.)-πλην δασών, συντάσσεται πρωτόκολλοδιοικητικήςαποβολής, το οποίοκοινοποιείται προς τον καθού! Εν προκειμένω, ο αρμόδιος φορέας του Δήμου σε συνεργασία με τον Οικονομικό Έφορο, οφείλει να σταθμίσει το νόμιμο, με το κοινωνικό αντίβαρο της ευπαθούς κοινωνικής ομάδας των Ρομά!»
Το ζήτημα είναι σοβαρό και επικίνδυνο. Από την μια άνθρωποι κατατρεγμένοι οι οποίοι αναγκάζονται να ζούνε σε άθλιες συνθήκες και από την άλλη μια εστία εγκληματικότητας, βρωμιάς και εγκατάλειψης μέσα στο κέντρο του Πειραιά. Ο δήμος θα πρέπει να μεριμνήσει άμεσα για την κατάσταση, εξασφαλίζοντας στους Ρομά αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης και αφετέρου αξιοποιώντας τον πανέμορφο παλιό σιδηροδρομικό σταθμό.