Βαρύ πένθος για τον Σάκη Ρουβά
«Μέναμε πολλά άτομα μαζί, έξω από την Κέρκυρα, όπου θυμάμαι ότι έκανε πολύ κρύο και η υγρασία μας περόνιαζε. Ένας τοίχος μας χώριζε από τη γιαγιά μου. Όλο το σπίτι ήταν 50 τετραγωνικά. Στα χωράφια. Όταν πλημμύριζαν τα χωράφια, πλημμυρίζαμε κι εμείς. Υπήρχε μια μεγάλη ελευθερία. Ο κήπος, το χωράφι και πιο πέρα το δάσος. Ο ευκάλυπτος του σπιτιού ήθελε τέσσερις άντρες να τον αγκαλιάσουν με τα μπράτσα τους. Υπήρχε μια αναστάτωση και μια ένταση. Οι γονείς μου χώρισαν αργότερα. Αυτό ήταν ένα σχίσμα μέσα στην ψυχή μου. Μέναμε πολύ καιρό με τη γιαγιά μας, η οποία είχε ένα έλκος στο πόδι και την εμπόδιζε, γιατί ήταν μια ογκώδης γυναίκα. Βλέπαμε τα αίματα στις πατημασιές της. Λιμνούλες δηλαδή. Αυτό συνέβαινε λόγω του σακχάρου. Η γιαγιά είχε μια στεντόρεια φωνή και φώναζε “Βοήθεια” κι ακουγόταν μέχρι την Κέρκυρα μέσα. Όταν φώναζε “Βασίλη”, τον παππού μου, ακουγόταν ένα απέραντο “ηηηηηηη” που η ηχώ το γύριζε πίσω και μας έπιανε τρόμος» είχε πει ο Σάκης Ρουβάς.