PLUS
Η αληθινή απειλή από τον κορωνοϊό δεν είναι για τους ασθενείς αλλά για το Σύστημα Υγείας, που είναι ανελαστικό στις πιέσεις, ψυχορραγεί εδώ και χρόνια, στέκεται μετά βίας όρθιο κι έχει εξαντλημένες αντοχές.
Της Αλεξίας Σβώλου
Η Ελλάδα δεν είναι Κίνα να χτίσει νοσοκομείο σε έξι ημέρες και σε δύο 24ωρα να το θέσει σε λειτουργία, για να υποδεχτεί χιλιάδες ασθενείς. Στην πατρίδα μας το μόνο που μπορεί να γίνει σε 6 ημέρες-με αρκετή πίεση-είναι να υπογραφούν οι υπουργικές αποφάσεις για ένα μέρος μόνο από τις απαραίτητες προσλήψεις που απαιτούνται προκειμένου να καλυφθούν μερικές από τις κενές θέσεις γιατρών και υγειονομικών.
Έχουμε ένα διαλυμένο σύστημα υγείας που ο υπουργός Υγείας προσπαθεί να αναστηλώσει χρησιμοποιώντας έξυπνα τα ΣΔΙΤ σαν τονωτικές ενέσεις, αλλά το πρότζεκτ ούτε εύκολο είναι ούτε βραχυπρόθεσμης διάρκειας και θα αργήσει πολύ να δώσει αποτελέσματα αφενός στην Αττική όπου έχουν συγκεντρωθεί περισσότεροι από 5 εκατ. άνθρωποι κι αφετέρου σε πανελλαδικό επίπεδο, και ειδικά σε περιοχές όπου υπάρχουν διαχρονικά μεγάλα κενά.
Μέχρι στιγμής στην Κίνα, αλλά και στις χώρες εκτός Κίνας είναι φανερό ότι η θνησιμότητα του κορωνοϊού κυμαίνεται ανάμεσα στο 1%-2%, είναι δηλαδή πολύ χαμηλότερη του SARS, αλλά αντίθετα η μεταδοτικότητά του είναι πολύ υψηλή. Συνεπώς, ο παγκόσμιος και ο εγχώριος κίνδυνος είναι ουσιαστικά η εκτός ελέγχου εξάπλωσή του που θα οδηγήσει σε άκρατο πολλαπλασιασμό των περιστατικών. Σωστά; Ναι σε παγκόσμιο επίπεδο, κι αυτό είναι που ανησυχεί τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, που κάνει λόγο για ενδεχόμενη πανδημία. Εντός των συνόρων ωστόσο, η πιθανότητα να μετατραπούν τα 8, 10 ή 20 κρούσματα κορωνοϊού Covid-19 σε 200, 500, 1000 ή 2000 είναι ένα εφιαλτικό σενάριο που απειλεί να δώσει την χαριστική βολή στο πολύπαθο ΕΣΥ που εδώ κι αρκετά χρόνια χαροπαλεύει.
Παρότι οι περισσότεροι ασθενείς με κορωνοϊό περνούν την λοίμωξη με ήπια συμπτώματα και αρκεί ο κατ’ οίκον περιορισμός και η κατ’ οίκον ανάρρωση, ένα ποσοστό των προσβεβλημένων ατόμων θα χρειαστεί νοσηλεία και θα καταλάβει όλες τις διαθέσιμες κλίνες του ΕΣΥ. Και μάλιστα σε μια συγκυρία που ακόμα βρισκόμαστε στην «εποχή της γρίπης», κι ας παρουσιάζει ύφεση το κύμα της γρίπης λόγω και των καλών καιρικών συνθηκών. Αν λοιπόν γίνει πραγματικότητα ένα τέτοιο εφιαλτικό σενάριο, το βασικό ερώτημα είναι πού θα νοσηλεύσουμε τους υπόλοιπους ασθενείς, άτομα προσβεβλημένα από γρίπη, άτομα με άλλες ιώσεις, ασθενείς με ΧΑΠ που έχουν παροξύνσεις, κι άλλα έκτακτα περιστατικά, καθώς δεν θα μείνει κλίνη για κλίνη και ….ράντζο για ράντζο, διαθέσιμα σε όλα τα δημόσια νοσοκομεία.
Το υπουργείο Υγείας τότε θα χρειαστεί να «στρατολογήσει» κλίνες από τα ιδιωτικά θεραπευτήρια, που ούτως ή άλλως είναι συμβεβλημένα με τον ΕΟΠΥΥ, χωρίς καμία επιβάρυνση για τους ασφαλισμένους. Θα φτάσουν όμως αυτές; Ή το Εθνικό Σύστημα Υγείας, σε μια χώρα όπου η πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας παραμένει απούσα, θα πέσει θύμα της νέας επιδημίας;
Και ας μην γελιόμαστε. Όταν ο κορωνοϊός χτυπά ανθρώπους με ισχυρό ανοσοποιητικό σύστημα μπορεί να προκαλέσει ήπια συμπτώματα. Όταν όμως χτυπά έναν αποδεκατισμένο κρατικό μηχανισμό- και μάλιστα δεν αναμένεται να γίνει λιγότερο απειλητικός με την έλευση του καλοκαιριού αφού συμπεριφέρεται διαφορετικά από τους γνωστούς ιούς (όπως ο ιός της γρίπης)-τότε μπορεί να γίνει αμείλικτος…
