PLUS
Υπάρχει ακόμα δρόμος και ζόφος.
Του Δ. Γ. Παπαδοκωστόπουλου
O κόσμος αλλάζει, αλλά αυτό που δεν αλλάζει είναι η γελοιότητα (αριστερών και δεξιών) που παραμένει ισχυρή και προσπαθεί μέσα και από την νέα κρίση να επιβιώσει για να μεταφερθεί σώα και ασφαλής στην επόμενη ημέρα.
Αν πάμε δέκα χρόνια πίσω όταν άρχιζε το μνημόνιο, πρέπει να σκεφτούμε ότι εκείνες οι στιγμές ήταν στην ουσία η κατάληξη μιας πορείας χρεωκοπίας που ξεκίνησε το 1981. Το 2010 μπήκαμε στο μνημόνιο με την πολιτική τάξη να έχει ρίξει λευκή πετσέτα, κάτι που σηματοδότησε την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ και ότι άλλου που αυτός κουβαλούσε μαζί του.
Τα πρώτα χρόνια με το μνημόνιο τα διαχειρίστηκαν οι πασοκοδεξιές κυβερνήσεις, με συνταγές ανάλογες εκείνων που οδήγησαν στην χρεοκοπία και το χειρότερο με τους ίδιους ανθρώπους, που συνεχίζουν και σήμερα με αναπεπταμένες σημαίες, να κάνουν κηρύγματα. Η ποιοτική αλλαγή έγινε το 2015 με τον ΣΥΡΙΖΑ, οπότε και η αριστερά ανήλθε στην εξουσία, δανειζόμενη ψήφους είτε πασόκων ψηφοφόρων (που είχαν γαλουχηθεί ανάλογα και κυρίως κρατικοδίαιτα) αλλά και αστών που μέχρι τότε ψήφιζαν Νέα Δημοκρατία και ξαφνικά άλλαξαν βάρκα εκτιμώντας ότι θα βγάλουν περισσότερα χρήμα από μια πιθανή επιστροφή της Ελλάδος στην δραχμή.
Πολλοί με χρήματα στο εξωτερικό (επιχειρηματίες, τραπεζίτες, εθνικόφρονες, εκδότες και άλλοι…) στήριξαν την ροζ αριστερά ελπίζοντας ότι με την επιστροφή στην δραχμή, θα μπορούσαν μετά με τα ευρώ που είχαν έξω να αγοράσουν την μισή Ελλάδα.Τραγωδία, αλλά αυτή είναι η μαύρη αλήθεια! Και βέβαια ΣΥΡΙΖΑ ψήφισε όλη η ιογενής χολερική αριστερά των δικαιωματιστών των φιλομεταναστών, των ιδρυτών ΜΚΟ, των μεσαζόντων και λοιπών παρακμιακών μορφών, με συνισταμένη το μίσος για την κοινωνία και τα εθνικά χαρακτηριστικά της.
Στην οικονομία ο ΣΥΡΙΖΑ έσπειρε με τις χούφτες την προμελετημένη φτώχεια, αυξάνοντας τους εξαρτώμενους από αυτόν μέσω επιδομάτων στο όνομα μιας δήθεν ανθρωπιστικής πολιτικής. Ταυτόχρονα τσάκιζαν με την φορολογική πολιτική την μεσαία τάξη την οποία προλεταριοποίησαν σε μεγάλο βαθμό, στερώντας της κάθε ελπίδα για μελλοντική βελτίωση της ζωής. Κυριολεκτικά την συνέτριψαν και η ΝΔ που υποσχέθηκε ανάκαμψη και ελπίδα, ελάχιστα έκανε καθώς οι ξένες επενδύσεις ήταν και είναι ζητούμενο, παρά τα λεγόμενα των υπουργών. Και όλα αυτά πριν την επέλαση του κορωνοϊού…
Ναι όντως αλλάζει ο κόσμος, αν και όσοι παρατηρούν γύρω τους βλέπουν εκείνους που πρωταγωνίστησαν στην παρακμή να προσπαθούν και τώρα με τον κορωνοϊό να επιβιώσουν και μάλιστα να διασφαλίσουν καλή θέση. Και τα ονόματα πολλά, που ξαναπουλάνε το ίδιο παραμύθι, πιστεύοντας ότι κι αυτή την φορά οι απελπισμένοι θα το χάψουν. Τέλος Φεβρουαρίου ήταν που άρχισε η επίθεση στα ελληνικά σύνορα στον Έβρο, από τους αλλαλάζοντες εγκάθετους του Ερντογάν, που στήριζε και ο ΣΥΡΙΖΑ, εγκαλώντας την Ελλάδα που κρατάει κλειστά τα σύνορα. Κάτι που συνεχίζει να κάνει και σήμερα με λιγότερη ένταση, καθώς ενέσκυψε η ιστορία με τον κορωνοϊό…κάτι που αποτελεί άλλη μια ευκαιρία για να πουλήσει η αριστερά ανέξοδο ανθρωπισμό και δήθεν ενδιαφέρον για τον άνθρωπο!
Κυριολεκτικά πολιτικές προτάσεις για γέλια, τα περί συνόρων και ανθρωπιστικών αντιλήψεών ήτοι εμμέσου εποικισμού της χώρας, που όμως δεν είχε υιοθετήσει μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ αλλά και πολλοί στην ΝΔ που συνέχιζαν να αποθεώνουν την αντίληψη ότι τα σύνορα δεν φυλάσσονται, μέχρι να αποδειχθεί στην πράξη ότι τα σύνορα φυλάσσονται αν υπάρχει πολιτική βούληση. Το θέμα είναι η αλλαγή του κόσμου, να είναι όντως αλλαγή που σημαίνει διαφοροποίηση αντιλήψεων και στάσεων ζωής και όχι την αλλαγή που υπονοούν οι πολιτικοί και οι πανελίστες δημοσιογράφοι μεταξύ τυρού και αχλαδιού…
Υπάρχει ακόμα δρόμος και ζόφος.
Διαβάστε επίσης:
