«Μείνετε στο σπίτι» είναι το μήνυματου Υπουργείου Υγείας και ήχησε στα αφτιά των Ελλήνων, τουλάχιστον των περισσότερων. Μια βόλτα στους άδειους δρόμους της Αθήνας δείχνει την ατομική ευθύνη του κόσμου σε εφαρμογή, ή έστω την προτίμησή του να μην πηγαίνει στο κέντρο αυτές τις μέρες της καραντίνας …και να τρέχει στην παραλία.
Η ημέρα είναι Παρασκευή 20 Μαρτίου και ώρα 12 το μεσημέρι.
Πλατεία Νέας Σμύρνης
Η βόλτα ξεκίνησε από την πλέον σχεδόν άδεια, Πλατεία Νέας Σμύρνης, που σύμφωνα με την Βρετανική Guardian ανήκει «στις 10 καλύτερες γειτονιές της Ευρώπης» μαζί με την Vallecas στη Μαδρίτη και την Le Panier στη Μασσαλία.
Η φημισμένη, για τον κόσμο της, πλατεία δεν θα μπορούσε βέβαια να είναι τελείως άδεια, καθώς οι Νεοσμυρνιώτες δεν έχουν επενδύσει άδικα ώρες από τον πολύτιμο, και αρκετό, χρόνο τους για να δημιουργήσουν ένα πολιτιστικό σημείο όπως είναι η πλατεία, για να την χαίρονται τα δύο σκυλιά-φρουροί της.
Παρ’ όλα αυτά, όσοι επισκέφτηκαν την πλατεία διατηρούσαν τις αποστάσεις τους και δεν υπήρχε συνωστισμός.
Πλατεία Νέας Σμύρνης. Φωτογραφία: Κωνσταντίνα ΜαλτεπιώτηΠλατεία Νέας Σμύρνης. Φωτογραφία: Κωνσταντίνα ΜαλτεπιώτηΠλατεία Νέας Σμύρνης. Φωτογραφία: Κωνσταντίνα Μαλτεπιώτη
Πριν από δύο εβδομάδες δεν μπορούσες να διασχίσεις την Ερμού χωρίς την μυρωδιά κουλουριού και ψητού καλαμποκιού. Χωρίς την μουσική υπόκρουση από όλες τις κουλτούρες, από λατέρνα μέχρι και χιπ χοπ και χωρίς την ερώτηση «άρωμα;» να ηχεί ανά πέντε μέτρα από προωθητικούς πωλητές.
Τώρα διασχίζεις την Ερμού παρέα με 5-6 βιαστικούς που ούτε κουλούρια πουλούν, ούτε μουσική παίζουν ούτε με άρωμα σε ψεκάζουν.
Οι δρόμοι είναι άδειοι, τα μαγαζιά κλειστά και τα αυτοκίνητα περαστικά. Οι μόνοι που έχουν μείνει στην Αθήνα είναι οι άστεγοί της.
«Ξέρω ότι η κατάσταση είναι δύσκολη αλλά αυτό που μπορούμε να κάνουμε είναι να προσέχουμε τους εαυτούς μας και τους άλλους, να χαμογελάμε και να τους κάνουμε να χαμογελάνε», μου λέει ο υπέροχος 40χρονος Δημήτρης που μένει στους δρόμους της Αθήνας και μοιράζει χαμόγελα σε αυτούς τους 5-6 περαστικούς της Αθήνας με την ταμπέλα του.
Άδειο το τραμ
Βρίσκομαι στη στάση Νέου Κόσμου και γύρω μου τρεις αναστατωμένοι άνθρωποι στη στάση περίμεναν να επιβιβαστούν, σιωπηλά αγχωμένοι.
Η στάση τους πρόδιδε την ενοχή τους. Δεν ήθελαν να είναι εκεί.
Προσπαθούσαν να καλύψουν τα πρόσωπά τους με αυτοσχέδιες μάσκες όπως κασκόλ, χαρτομάντηλα και μπλούζες, ενώ μια μοδάτη κοπέλα τραβούσε το ζιβάγκο της ως τη μύτη.
Κρατούσαν ήρεμα μια σταθερή απόσταση ο ένας από τον άλλον και με τα μάτια κολλημένα στο πάτωμα έκαναν νωχελικά βήματα στο πλάι.
Ας μην υποτιμήσουμε τον κορωνοϊό SARS-CoV-2 και να υποστούμε για λίγο τους τέσσερις τοίχους του σπιτιού μας.
Ούτως ή άλλως χωρίς θέατρα, κινηματογράφους, κέντρα διασκέδασης, μουσεία, συναυλίες και αγώνες, το μόνο που μένει να κάνουμε είναι να πάμε μια αργή βόλτα στην έρημη Αθήνα με το άδειο τραμ. Αλλά δεν αξίζει τόσο χωρίς το σπρώξιμο, το βρίσιμο και τα νεύρα του κόσμου.
PLUS
