Σάββας Θεοδωρίδης: Ποιος ήταν ο Θρύλος του Θρύλου

18/08/2020 14:03

Με το μικρό τους όνομα γίνονται γνωστοί και μένουν στην ιστορία μόνο οι εκλεκτοί! Οι ξεχωριστοί! Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί ο Σάββας! Σε όποιον κι αναφέρουμε αυτό το όνομα, το μυαλό του θα πάει αυτόματα στον Θεοδωρίδη. Και μαζί στον Ολυμπιακό. Ο Σάββας και ο Ολυμπιακός ήταν συνώνυμα. Ο Θεοδωρίδης ήταν θρύλος του Θρύλου. Υπάρχει μεγαλύτερη απόδειξη από την ανακοίνωση της Θύρας 7; Οι οργανωμένοι φίλοι των «ερυθρολεύκων» είχαν ασκήσει κριτική στον Σάββα. Αλλά πάντα αναγνώριζαν την ανιδιοτελή αγάπη του για την ομάδα του Πειραιά.

Του Σταύρου Γεωργακόπουλου

«Εγώ για το θέμα της υγείας μου δεν μιλάω ποτέ. Εμένα με νοιάζει μόνο ο Ολυμπιακός. Αν ποτέ φύγω από τη ζωή, όλοι κάποια στιγμή πεθαίνουν θέλω να με σκεπάσουν με την σημαία του Ολυμπιακού! Αλλά όποτε ξεκινάω να πάω στον Ολυμπιακό, και πάω παντού με βροχές και καταιγίδες, δεν πονάω!

Δεν καταλαβαίνω τίποτα, δεν νιώθω πόνο, τα ξεχνάω όλα λόγω του Ολυμπιακού. Έχω σκοπό να αγωνιστώ και να ζήσω χρόνια ακόμα για να δω κι άλλους τίτλους με τον Ολυμπιακό.

1935-2020

Σάββας Θεοδωρίδης,85 χρόνια ΣΤΡΑΤΙΩΤΗΣ της ερυθρόλευκης.

Καλό ταξίδι», έγραψε η Θύρα 7, το βράδυ της Δευτέρας 17 Αυγούστου 2020, λίγα λεπτά μετά από την θλιβερή είδηση ότι έφυγε από τη ζωή ο Σάββας. Αν κάποιος κάνει την αφαίρεση, θα διαπιστώσει ότι οι οργανωμένοι οπαδοί του Ολυμπιακού υποστηρίζουν ότι ο Θεοδωρίδης υπηρέτησε τον ερυθρόλευκο σύλλογο σε όλη τη ζωή του. Όσοι τον γνώρισαν συμφωνούν απόλυτα!

Ο Σάββας γεννήθηκε Ολυμπιακός και έφυγαν ως πρωταθλητής Ολυμπιακός, όπως υπογράμμισε στο δικό του αποχαιρετιστήριο μήνυμά του ο Βαγγέλης Μαρινάκης. Οι δυο τους συνδέθηκαν στενά την τελευταία 10ετία. Κυρίως από το 2011 κι έπειτα. Γι’ αυτό και ο ηγέτης του Ολυμπιακού αφιέρωσε στον Σάββα δύο πρωταθλήματα: αυτό του 2012 και το εφετινό. «Σε ένα μεγάλο Ολυμπιακό», είπε ο Βαγγέλης Μαρινάκης και ο Θεοδωρίδης έδειξε τη συγκίνησή του.

Ο Σάββας γεννήθηκε στις 18 Φεβρουαρίου του 1935. Την ίδια χρονιά είδαν το φως το ήλιου και άλλες μεγάλες προσωπικότητες της Ελλάδας, μα και του πλανήτη ολόκληρου. Αν δούμε στο δικό μας ληξιαρχείο θα βρούμε τα ονόματα του Στράτου Διονυσίου, του σκηνοθέτη Θόδωρου Αγγελόπουλου, του Ζωγράφου Αλέκου Φασιανού. Αλλά συνομήλικοί του ήταν και ο Έλβις Πρίσλεϊ, ο Αλέν Ντελόν, ο Λουτσιάνο Παπαβαρότι.

Ο Φεβρουάριος σημάδεψε γενικά τη ζωή του Σάββα.

Στις 7 Φεβρουαρίου του 1953 αγωνίστηκε για πρώτη φορά με τη φανέλα του Ολυμπιακού σε επίσημο αγώνα. Αντιμετώπισε τον Αστέρα Αθηνών για το κύπελλο στη Ριζούπολη. Τελικό σκορ 4-0. Νικηφόρο ήταν το ντεμπούτο του Σάββα και στο πρωτάθλημα. Πάλι Φεβρουάριο. Στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας. Απόλλων – Ολυμπιακός 0-2. Στις 20 Φεβρουαρίου 1954 και ο τερματοφύλακας των «ερυθρολεύκων» απέκρουσε πέναλτι του Λάμπη Σεραφείδη, ο αδερφός του οποίου, ο Στέλιος αγωνιζόταν στην ΑΕΚ.

Για να πάει στον Ολυμπιακό ο Σάββας πλήρωσε από την τσέπη του. Η Ένωση Αμπελοκήπων ήθελε να τον δώσει στον Παναθηναϊκό, καθώς οι «πράσινοι» της παραχώρησαν ακόμα και αποδυτήρια στο γήπεδο της Λεωφόρου. Αλλά ο Σάββας επέλεξε τον Ολυμπιακό. Για να μην τιμωρηθεί με διετή αποκλεισμό, ο πατέρας του, μεγάλος φαρμακοποιός της εποχής και τρελός με την ομάδα του Πειραιά, πλήρωσε από την τσέπη του τη μεταγραφή.

Ο Σάββας αποτελούσε εξ αρχής μία ξεχωριστή περίπτωση. Σε εποχές που οι ποδοσφαιριστές θεωρούνταν αγράμματοι, εκείνος σπούδαζε, ήταν καλοντυμένος, είχε αυτοκίνητο. Και μόνο ότι αποσύρθηκε στα 27 χρόνια του για να ολοκληρώσει τις σπουδές του κάνει από μόνο του ως γεγονός τη διαφορά.

Αποσύρθηκε από τον Ολυμπιακό ως διεθνής το 1962. Συνέχισε για δύο χρόνια στον Πρωτέα Παλαιάς Φωκαίας ως σέντερ φορ και αργότερα ενίσχυσε και οικονομικά τη συγκεκριμένη ομάδα. Ουσιαστικά της έφτιαξε το γήπεδο.

«Από τον Ολυμπιακό δεν έχω πάρει δραχμή», έλεγε πάντα. Μοίραζε στους συμπαίκτες του και το πριμ που του αναλογούσε.

Με αγγλικά, ιταλικά και γαλλικά, αλλά και το πτυχίο του Πανεπιστημίου, ο Σάββας μπορούσε να σταθεί σε κάθε παρέα. Υπάρχουν φωτογραφίες από έξοδό του με τη Μάρω Κοντού, αλλά και με τον φίλο του, Μάνο Χατζιδάκι. Καλή σχέση είχε και με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή. Ο επονομαζόμενος και «Εθνάρχης», μάλιστα, είχε τιμήσει τον Θεοδωρίδη με τον Χρυσό Σταυρό του Φοίνικα για την απόδοσή του στην Εθνική Ενόπλων. Από την τελευταία απέκτησε και τον μοναδικό φόβο του, τα αεροπλάνα. Αν και ταξίδευε από μικρός, μία αναγκαστική προσγείωση στη Σικελία κατά τη διάρκεια πτήσης προς την Αλγερία γέννησε τον φόβο. Αλλά πάντα είχε στη αριστερή τσέπη του σακακιού του μία εικονίτσα του Αρχάγγελου Μιχαήλ από τον Πανορμίτη της Σύμης. Η καταγωγή του ήταν από τα Δωδεκάνησα. Ο πατέρας του από τη Χάλκη και η μητέρα από τη Σύμη. Σε αυτά τα δύο νησιά και τη Μύκονο μοίραζε τα καλοκαίρια του. Πάντα με συζητήσεις για τον Ολυμπιακό.

Όταν ο πρωτότοκος γιος του, Θόδωρος βάπτισε το εγγόνι του Σάββα, ο τελευταίος γκρίνιαζε επειδή είχε αδικηθεί ο Ολυμπιακός σε ματς της Ευρώπης. Ο νούμερο 2 της ΟΥΕΦΑ ήταν το απόσταγμα του έρωτά του με την Αρετή. Ήταν 28 χρονών ο Σάββας όταν παντρεύτηκε για πρώτη φορά. Εκείνα τα χρόνια υπήρχαν δημοσιεύματα που έγραφαν ότι «ο γόης του Κολωνακίου κατέκτησε τον Πειραιά». Μετά από το διαζύγιό του ο Θεοδωρίδης παντρεύτηκε την Ελένη Φαρμάκη, πιο γνωστή στις μέρες μας ως κυρία Κόκκαλη. Είναι η μητέρα του Δημήτρη Θεοδωρίδη, δεύτερου γιου του Σάββα και πεθερά της Δούκισσας Νομικού. Και σύζυγος, πλέον, του Σωκράτη Κόκκαλη.

Ο Σάββας έζησε τη ζωή του όπως ακριβώς την ονειρεύτηκε. Με τον Ολυμπιακό στο επίκεντρο της καθημερινότητας του. Γι’ αυτό και ζήτησε κατ’ επανάληψη να τον σκεπάσουν με την ερυθρόλευκη σημαία όταν φύγει για το μεγάλο ταξίδι. Εκεί στις αιώνιες θάλασσες, που του θα ψάχνει τον Θανάση Μπέμπη, τον κορυφαίο κατά την άποψή του ποδοσφαιριστή που φόρεσε τη φανέλα του Ολυμπιακού. Και μαζί θα ακούνε την ιαχή «Ολυμπιακός, Ολυμπιακός» όπως κάθε φορά που έβγαιναν στο γήπεδο. Και θα χαμογελούν. Διότι οι Θρύλοι δεν πεθαίνουν. Και ο Σάββας ήταν ένας θρύλος. Απόδειξη και τα λόγια όλων των αντιπάλων του. Όλων των ομάδων. Όταν ο Δημήτρης Μελισσανίδης κάνει λόγο για «μία από τις πλέον εμβληματικότερες μορφές του ελληνικού ποδοσφαίρου», ο καθένας αντιλαμβάνεται τι στίγμα έχει αφήσει ο Σάββας στο λαοφιλέστερο άθλημα. Όπως άλλωστε τον προσφώνησαν και οι άνθρωποι της Μίλαν το 2018 «υποδεχόμαστε τον θρύλο του ελληνικού ποδοσφαίρου». Ε, λοιπόν, οι θρύλοι δεν πεθαίνουν!