PLUS
Θυμάμαι σαν τώρα εκείνες τις στιγμές της 13ης Νοεμβρίου του 2015, όταν συνολικά εννέα τζιχαντιστές τρομοκράτες αιματοκύλησαν το Παρίσι, εξαπολύοντας φονικές επιθέσεις σε επτά διαφορετικά σημεία της γαλλικής πρωτεύουσας, με αποκορύφωμα την αίθουσα συναυλιών Μπατακλάν (Bataclan). Δεν συγκλονίστηκε μόνον η Γαλλλία. Συγκλονίστηκε ο κόσμος όλος.
Ήταν οι στιγμές που έπιασα να γράφω, μεσάνυχτα και κάτι, δεν είχε ακόμα κατακάτσει η σκόνη από την φρίκη, από αυτό το μεγάλο φονικό, που δημιούργησαν οι ύαινες του ακραίου ισλαμισμού.
Νίκος Βασιλειάδης
Ήξερα πολύ καλά και συνεχίζω να πιστεύω μετά τα πρόσφατα τωρινά γεγονότα στην Γαλλία και στην Βιέννη, πως εκείνο το μπαράζ επιθέσεων δεν έπεσε σαν κεραυνός εν αιθρία.
Είναι ήταν το επιστέγασμα μιας φονικής αλυσίδας που ξεκίνησε στις αρχές του εκείνου χρόνου με τις φονικές επιθέσεις στο Σαρλί Εμπντό και στο εβραϊκό σουπερμάρκετ -και όπως ξέρουμε οι δράστες εκείνων των επιθέσεων δεν είχαν έρθει απέξω. Δεν ήταν μετανάστες και πρόσφυγες οι τρελαμένοι τζιχαντιστές, ήταν Γάλλοι πολίτες, κλεισμένοι πίσω από τα αόρατα τείχη του κοινωνικού αποκλεισμού και τυφλωμένοι από τα λόγια του μίσους ενός αδιανόητου θρησκευτικού φονταμενταλισμού.
Ήξερα και ξέρουμε όλοι πια πως η πυρκαγιά της Συρίας, για την οποία δεν είναι άμοιρη ευθυνών η Ευρώπη, άναψε το φιτίλι και τα πράγματα ολοένα και θα γίνονται χειρότερα.
Όχι δεν έγινε τυχαία, η επίθεση στο αγαπημένο Παρίσι. Δεν σκοτείνιασε τυχαία η πόλη του φωτός.
Σήμερα πέντε χρόνια μετά και με την τρομοκρατία πάλι να φουντώνει θα θυμηθώ τον Λαπαθιώτη πριν από 100 χρόνια, «Γαλλία Γαλλία, χαρά της οικουμένης» και θα σας θυμίσω τις τρεις λέξεις που μας χάρισε η Γαλλία: Ελευθερία, Ισότητα, Αδελφοσύνη – Liberté, égalité, fraternité. Εύχομαι στη Γαλλία, στο Παρίσι αλλά και στην Ευρώπη κουράγιο, και ελπίζω να κρατήσουμε όλοι την ψυχραιμία μας και να μην αφήσουμε την καρδιά μας να πλημμυρίσουν με φόβο και μίσος με την ευχή να μην ζήσουμε ξανά ποτέ στην Ευρώπη αντίστοιχο αιματοκύλισμα.
