PLUS
Το «κύμα» καταγγελιών για σεξουαλική κακοποίηση γυναικών και ανδρών που ξεκίνησε από την «εξομολόγηση» της Σοφίας Μπεκατώρου, έχει λάβει πλέον πελώριες διαστάσεις, «καταπλακώνοντας» τους φερόμενους ως θύτες των απεχθών αυτών πράξεων.
Του ΣΤΑΘΗ ΜΠΑΛΤΑ
Η απίστευτη ιστορία βιασμού ανήλικου αγοριού (30 χρονών σήμερα) η οποία ήρθε στο φως στις δικαστικές αίθουσες. Κακοποιούνταν σεξουαλικά από 50χρονο οικογενειακό φίλο
Προτού, όμως, σηκωθεί αυτό το «τσουνάμι» καταγγελιών που φέρει την ταμπέλα #metoo, υπήρξαν άνθρωποι που έκαναν αυτή τη δύσκολη αποκάλυψη όταν ακόμα τα… νερά ήταν «ήρεμα».
Ένας από αυτούς τους ανθρώπους, είναι και ο πρωταγωνιστής της παρούσας ιστορίας. Μιας υπόθεσης η οποία πήρε τοn δρόμο της ∆ικαιοσύνης και λύτρωσε το θύμα που αποκάλυψε ότι είχε κακοποιηθεί σεξουαλικά κατ’ εξακολούθηση από οικογενειακό φίλο, όταν ακόμα ήταν μόλις 13 ετών!
Αποκάλυψη
Όλα ξεκίνησαν το 2013, όταν το θύμα βρισκόταν απολογούμενο σε ποινικό δικαστήριο, στο πλαίσιο άσχετης υπόθεσης με τη δική του τραυματική εμπειρία. Μέσα σε όλα όσα ανέφερε στην κατάθεσή του, μίλησε για πρώτη φορά σε κάποιον, πέρα από την οικογένειά του, για την τεράστια ψυχική βλάβη που του προξενήθηκε, όταν σε ηλικία 13 ετών, το 2003, είχε κακοποιηθεί σεξουαλικά από 50χρονο!
Οι παρευρισκόμενοι τον άκουγαν σοκαρισμένοι να διηγείται το πώς ο 50χρονος, φίλος της οικογένειας, εκμεταλλευόμενος την εμπιστοσύνη των γονιών προς το πρόσωπό του, προσέγγισε τον τότε 13χρονο και προέβη σε αυτή την απεχθή πράξη. Μάλιστα, ήταν κάτι που συνέβαινε συστηματικά, με τον άνδρα να «ποντάρει» στο ότι μπορούσε να επιβληθεί και να «χειριστεί» το αγόρι, εκβιάζοντάς τον προκειμένου να μη μιλήσει!
«Ο θύτης “πλησίασε” την οικογένεια. Από τη στιγμή που φρόντισε να γνωρίσει κι εμάς, το παιδί δεχόταν συχνά απειλές. Του έλεγε: αν γίνει κάτι, θα κάνω το ίδιο στη μητέρα σου και την αδελφή σου», εξομολογείται στη «ΜΠΑΜ στο Ρεπορτάζ» η μητέρα του θύματος.
Μετά από αυτή την αποκάλυψη, ο εισαγγελέας της έδρας πήρε την πρωτοβουλία και έστειλε αντίγραφο των πρακτικών της δίκης στον αρμόδιο εισαγγελέα, προκειμένου να ασκηθεί ποινική δίωξη στον άνθρωπο που κατονομάστηκε από τον νεαρό ως θύτης.
Σκόπελοι
Από εκείνη τη μέρα, ξεκίνησε ένας μακρύς δικαστικός αγώνας που παρουσίαζε πολλαπλά εμπόδια για την πλευρά του τότε ανηλίκου. Εκτός από τις αντικειμενικές δυσκολίες που υφίστανται σε κάθε καταγγελία για σεξουαλική κακοποίηση, υπήρχαν πρόσθετοι παράγοντες που δυσχέραιναν το έργο της υπεράσπισης του θύματος.
Αρχικά, το γεγονός ότι η αποκάλυψη έγινε 10 ολόκληρα χρόνια μετά από την τέλεση της κακουργηματικής πράξης και έφτασε να εξετάζεται από τον ανακριτή 14 χρόνια μετά, στερούσε από τo θύμα σημαντικά αποδεικτικά στοιχεία, όπως αυτό της ιατροδικαστικής εξέτασης του τότε ανηλίκου.
Σαν να μην έφτανε αυτό, η ψυχική ασθένεια που του είχε προκληθεί μετά τις τραυματικές αυτές εμπειρίες, καθώς και η πρότερη παραβατική συμπεριφορά που είχε αναπτύξει ως άμεσο αποτέλεσμα αυτής, «υποβάθμιζαν» το επίπεδο της αξιοπιστίας των ισχυρισμών του.
Φυσικά, όλα αυτά ήταν «βούτυρο στο ψωμί» της αντίπαλης υπερασπιστικής γραμμής, η οποία στηρίχθηκε στη διπολική διαταραχή και στην απουσία του τεκμηρίου του έντιμου σύννομου βίου, προκειμένου να αποφύγει ο βιαστής τον πέλεκυ της ∆ικαιοσύνης.
«Αυτό που έγινε του διέλυε την ψυχολογία όλα αυτά τα χρόνια. Το παιδί μου ήταν μόνο του και περνούσε εφιαλτικές στιγμές στα χέρια αυτού του “ανθρώπου”. Όταν μου εξομολογήθηκε για πρώτη φορά τι συνέβαινε πίσω από την πλάτη μας, έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου», ανέφερε στη «ΜΠΑΜ» η μητέρα του θύματος.
Μετά την προκαταρκτική εξέταση, το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών Αγρινίου έθεσε την υπόθεση στο αρχείο, κρίνοντας ότι δεν υπήρχαν επαρκείς ενδείξεις για να στηριχθεί η παραπομπή στο ακροατήριο. Την ίδια άποψη είχε και ο εισαγγελέας εφετών Αγρινίου, ο οποίος απέρριψε τότε την αίτηση του θύματος για άσκηση εφέσεως κατά του απαλλακτικού για το θύτη βουλεύματος.
Αντεπίθεση
Το θύμα δια του συνηγόρου του, Κωνσταντίνου Καπελλάκη, κατέφυγε στην εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, υποβάλλοντας αίτηση για την αναίρεση του βουλεύματος. Η αίτηση έγινε δεκτή και η υπόθεση παραπέμφθηκε ξανά στο Συμβούλιο Πλημμελειοδικών Αγρινίου. Ο παιδεραστής παραπέμφθηκε στο ακροατήριο με «σφραγίδα» Αρείου Πάγου, οπότε το θύμα διεκδικούσε τη δικαίωσή του με ευμενέστερους όρους.
Τον Απρίλιο του 2018 η υπόθεση εκδικάστηκε στο Μικτό Ορκωτό ∆ικαστήριο Λευκάδας, το οποίο παρά την απαλλακτική πρόταση της εισαγγελέως, καταδίκασε τον θύτη σε ποινή φυλάκισης πέντε ετών. Η υπεράσπιση τού κατηγορουμένου έπαιξε… τα ρέστα της ασκώντας έφεση, όμως ο δρόμος προς τη λύτρωση ενός ανθρώπου του οποίου ολόκληρη η ζωή στιγματίστηκε από τις άρρωστες ορέξεις ενός παιδεραστή είχε πια χαραχτεί.
Έτσι, το Μικτό Ορκωτό Εφετείο Αγρινίου, που δίκασε την έφεσή του το 2019, έκρινε επίσης ένοχο τον κατηγορούμενο και τον καταδίκασε στην ίδια ποινή και μετά την απαγγελία της απόφασης ο άνδρας οδηγήθηκε στις φυλακές όπου κρατείται ως σήμερα. Κι όμως, όλη αυτή η ιστορία έχει αφήσει ανεξίτηλα σημάδια σε έναν άνθρωπο ο οποίος σε μικρή ηλικία βίωνε αυτή την τραυματική εμπειρία.
Όπως αναφέρει η μητέρα του: «Αν και ο γιος μου είναι καλύτερα τώρα που όλα τελείωσαν, έχει φτάσει 30 χρονών και δεν έχει ξεπεράσει τους φόβους του. Φοβάται ότι όταν αυτός ο “άνθρωπος” βγει από τη φυλακή θα απειλείται η ζωή του».
Τον επίλογο στην υπόθεση έγραψε πρόσφατα ο Άρειος Πάγος με απόφαση που δημοσίευσε στα τέλη ∆εκεμβρίου του 2020, με την οποία απέρριψε την αίτηση αναίρεσης την οποία είχε ασκήσει ο καταδικασθείς.
Η καταδίκη του θύτη είναι οριστική και η δικαίωση ενός ανθρώπου που σε τρυφερή ηλικία έπεσε κατ’ εξακολούθηση θύμα των ανώμαλων ορέξεων ενός βιαστή είναι αμετάκλητη.
Η πορεία και η κατάληξη της συγκεκριμένης δικαστικής περιπέτειας έχει μεγάλη βαρύτητα στη σύγχρονη ιστορία της ελληνικής ∆ικαιοσύνης. Όχι μόνο το θύμα δεν έκανε το ίδιο καταγγελία για τα τραυματικά βιώματά του, αλλά ξεκίνησε από εντελώς διαφορετική αφετηρία σε σχέση με όσους καταγγέλλουν ανάλογα περιστατικά. Όχι μόνο κλήθηκε να αντιμετωπίσει στα ίσια τον άνθρωπο που του κατέστρεψε τη ζωή όταν ήταν 13 ετών χωρίς να έχει στη διάθεσή του βασικά αποδεικτικά στοιχεία που «έσβησαν» με την πάροδο των χρόνων, αλλά έπρεπε να αντιπαλέψει τους «δαίμονες» της ψυχικής του ασθένειας και τη μειωμένη αξιοπιστία που προκαλούσε το γεγονός ότι παλιότερα ήταν κατηγορούμενος σε ποινικό δικαστήριο. Κι όμως, τα κατάφερε. ∆ικαιώθηκε ο ίδιος και η οικογένειά του. Το επίτευγμα αυτό πρέπει να αποτελέσει σηματοδότη για κάθε θύμα σεξουαλικής κακοποίησης που φοβάται να μιλήσει.
«Αφού τα κατάφερε αυτός, όλοι μπορούν»
«Ο Άρειος Πάγος, με το βούλευμα του οποίου άνοιξε ο δρόμος για την παραπομπή του δράστη, έγραψε και τον επίλογο της υπόθεσης αυτής, απορρίπτοντας την αίτηση αναιρέσεως και επισφραγίζοντας την καταδικαστική απόφαση εις βάρος του αγρινιώτη, ο οποίος το 2003 αποπλάνησε τον ανήλικο τότε, εντολέα μου. Αρκετοί γνώριζαν για τις ανώμαλες ορέξεις του ανθρώπου αυτού, αλλά κανείς δεν βρέθηκε να μιλήσει την κρίσιμη στιγμή που έβλεπαν μαζί του τον ανήλικο, ούτε την κρίσιμη στιγμή που η αυθόρμητη αναφορά του ανηλίκου για τα δεινά που πέρασε στα χέρια του γνωστού αγρινιώτη, εξετάζονταν από την ανακριτική αρχή. Η υπόθεση ήταν δύσκολο να αποδειχθεί καθώς όταν άρχισε να ερευνάται από ανακριτή είχαν ήδη μεσολαβήσει 14 χρόνια από την τέλεση των πράξεων και τα αποδεικτικά στοιχεία ήταν σχεδόν ανύπαρκτα. Όμως, η επιμονή της οικογένειας και η ευαισθησία της εισαγγελέως και των δικαστών του Αρείου Πάγου, οδήγησαν τον δράστη τελικά στην αίθουσα του ΜΟΔ Λευκάδας, προκειμένου να λογοδοτήσει για τις πράξεις του.
Κατηγορίες
Η κακοποίηση που υπέστη ο ανήλικος, του είχε προκαλέσει ψυχιατρικής φύσεως πρόβλημα (διπολική διαταραχή), που καθιστούσε τις Αρχές ιδιαιτέρως δύσπιστες απέναντί του, περαιτέρω, εξ αιτίας της κλονισμένης ψυχικής του υγείας προέβη σε πράξεις, για τις οποίες αντιμετώπιζε σοβαρές κατηγορίες, κάτι που έκανε τις αρχές ακόμη πιο επιφυλακτικές απέναντί του. Παρ’ όλες τις δυσκολίες και τις αντιξοότητες, καταφέραμε να αποδείξουμε τις φρικαλεότητες που υπέστη ο ανήλικος στα χέρια του αδίστακτου παιδεραστή. Τα θύματα σεξουαλικής κακοποίησης πρέπει να βρίσκουν τη ψυχική δύναμη να καταγγέλλουν τους δράστες. Η περίπτωση του ανηλίκου από το Αγρίνιο αποτελεί ένα λαμπρό παράδειγμα για όλα τα θύματα. Αφού τα κατάφερε αυτός, όλοι μπορούν!
Κωνσταντίνος Καπελλάκης, συνήγορος του θύματος».
Όπως δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «ΜΠΑΜ» που κυκλοφορεί
