PLUS
Εν όψει της επικείμενης συνάντησης του Πρωθυπουργού, Κυριάκου Μητσοτάκη και του Τούρκου προέδρου, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν στις Βρυξέλλες, η τουρκική πλευρά χρησιμοποιεί τη φιλοκυβερνητική εφημερίδα Sabah για να προωθήσει για ακόμα μια φορά τις θέσεις της Τουρκίας, μέσω ενός άρθρου με τίτλο: “Ποιο είναι το μεγαλύτερο εμπόδιο στις σχέσεις Τουρκίας-Ελλάδας”.
Παρουσιάζοντας ως κάτι το φυσιολογικό την επίσκεψη του Τούρκου υπουργού Εξωτερικών στην “τουρκική μειονότητα” στη Θράκη, το άρθρο επισημαίνει ότι τα παρά το ότι τα ελληνικά ΜΜΕ δημιούργησαν περίσσιο θόρυβο, το κλίμα των συνομιλιών ήταν καλό και οι συζητήσεις υπήρξαν καρποφόρες.
“Οι κρίσιμες συζητήσεις θα συνεχίσουν να αποτελούν πηγή πιθανών εντάσεων μεταξύ των δύο γειτόνων. Για παράδειγμα η ελληνική πλευρά δεν έχει υποχωρήσει από τους ισχυρισμούς της σχετικά με την επέκταση των χωρικών της υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια. Η απόφαση για αύξηση των χωρικών υδάτων της Ελλάδας στα 12 ναυτικά μίλια στο Αιγαίο θεωρείται ακόμη ως “casus belli”. Η Ελλάδα δεν δείχνει καμία πρόθεση να σταματήσει να στρατιωτικοποιεί τα ελληνικά νησιά του Αιγαίου, κατά παράβαση της Συνθήκης της Λοζάνης του 1923. Η ελληνική πλευρά εξακολουθεί να έχει μαξιμαλιστικούς ισχυρισμούς στην Ανατολική Μεσόγειο. Παράλληλα, με τον “χάρτη της Σεβίλλης”, ο οποίος ισχυρίζεται ότι οριοθετεί τα θαλάσσια σύνορα στην Ανατολική Μεσόγειο και δεν είναι πλέον δημοφιλής ακόμη και μεταξύ των πιο ένθερμων συμμάχων της Ελλάδας, η ελληνική πλευρά προσπαθεί τώρα να διαμορφώσει μια νέα θέση σε συνεργασία με τους Ελληνοκύπριους. Μετά από χρόνια άκαρπων διαπραγματεύσεων, οι λύσεις που βασίζονται σε μια ομοσπονδιακή Κύπρο είναι εκτός συνομιλίας. Οι Ελληνοκύπριοι και η ελληνική πλευρά επιμένουν σε αυτόν τον τύπο, αλλά δεν είναι πλέον ρεαλιστικό υπό τις τρέχουσες συνθήκες”, γράφεται στο άρθρο.
Στη συνέχεια το άρθρο αγνοεί τις συνεννοήσεις μεταξύ των κρατών της Μεσογείου και προσπαθεί να αποδείξει ότι πίσω από τη συνεργασία Ελλάδας, Αιγύπτου, Ισραήλ, Κύπρου και ΗΑΕ, ενορχηστρώθηκε από τις ΗΠΑ, ενώ κάνει λόγο για ακόμα μια φορά για “μαξιμαλιστικές βλέψεις” της Αθήνας.
“Αυτό που είναι προβληματικό στις τουρκο-ελληνικές σχέσεις είναι ότι οι εξωτερικοί παράγοντες διαμορφώνουν τη συμφωνία μεταξύ των δύο γειτόνων… Η Ουάσιγκτον προσπαθεί να ισορροπήσει μεταξύ της Τουρκίας και της Αιγύπτου, τις δύο χώρες που έχουν τη μεγαλύτερη ακτή προς την Ανατολική Μεσόγειο. Η υποστήριξη μιας συμμαχίας μεταξύ της Ελλάδας, του Ισραήλ και των Ελληνοκυπρίων, ενώ η ενσωμάτωση των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων (ΗΑΕ) και της Σαουδικής Αραβίας στον ελληνο-ισραηλινό άξονα είναι ένας τύπος που σχεδιάστηκε από την Ουάσινγκτον. Η Ουάσιγκτον ενδυναμώνει και ενθαρρύνει την Αθήνα αυξάνοντας τη στρατιωτική της υποδομή και παρέχοντας νέα όπλα. Η Ουάσιγκτον υποστηρίζει επίσης άλλους παράγοντες, όπως την Αίγυπτο, την Ιορδανία και τα ΗΑΕ, να ευθυγραμμιστούν περαιτέρω με την Ελλάδα”
Το άρθρο σημειώνει ότι από τη μία πλευρά οι χώρες αυτές ενοχλούνται από τις βλέψεις της Ελλάδας και από την άλλη αυτή η τακτική εγκλωβίζει τη χώρα μας. Παράλληλα προσπαθεί να αποσπάσει από τον άξονα της ανατολικής Μεσογείου την Αίγυπτο, προωθώντας έμμεσα τη ρητορική Ερντογάν πως από όλους όσοι συνεργάζονται με την Τουρκία, η Αίγυπτος δεν θα έπρεπε να το κάνει γιατί έχει πολλά κοινά με τους Τούρκους. Παράλληλα τονίζει ότι η Ελλάδα είναι αυτή που πρέπει να κερδίσει την εμπιστοσύνη της Τουρκίας.
“Ακόμη και αυτοί οι παράγοντες ενοχλούνται από τις μαξιμαλιστικές τάσεις της Ελλάδας. Η Ουάσιγκτον παρέχει πολιτική και στρατιωτική υποστήριξη στον ελληνο-ισραηλινό άξονα για την εξισορρόπηση απέναντι στην Τουρκία και την Αίγυπτο. Ωστόσο, μια πιθανή προσέγγιση και ακόμη και η στρατηγική συνεργασία μεταξύ της Τουρκίας και της Αιγύπτου είναι ένα εφιαλτικό σενάριο για τους σημερινούς ηγέτες της στρατηγικής της Ανατολικής Μεσογείου από την Ουάσιγκτον. Αυτές οι προσπάθειες, που καταβάλλονται από τις χώρες μέλη της ΕΕ και τις ΗΠΑ, αποθαρρύνουν την Ελλάδα από το να συμμετέχει σε πραγματικές διπλωματικές ανταλλαγές στρατηγικών φακέλων. Η ανάκτηση της εμπιστοσύνης της Τουρκίας και η υποστήριξη της ιδέας της τουρκο-ελληνικής και τουρκο-ισραηλινής προσέγγισης θα ήταν μια πολύ πιο αποτελεσματική στρατηγική, αντί να διαμορφώσουμε ασταθείς συμμαχίες και άξονες στην Ανατολική Μεσόγειο. Ορισμένες χώρες της ΕΕ, ειδικά η Γαλλία και η Αυστρία, προσπαθούν επίσης να στηρίξουν την Ελλάδα και τους Ελληνοκύπριους στο πλαίσιο της πολιτικής τους να περιορίσουν τις ενέργειες της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο, τη Βόρεια Αφρική και τα Βαλκάνια. Η Ελλάδα και οι Ελληνοκύπριοι συμβάλλουν στις στρατηγικές προτεραιότητες άλλων χωρών μελών της ΕΕ. Η Ιταλία και η Γαλλία προσπαθούν επίσης να περιορίσουν την επιρροή της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο, ειδικά στη Λιβύη”.
“Η Ελλάδα φαίνεται να ταιριάζει σε όλα τα στρατηγικά σχέδια που προσπαθούν να εξισορροπήσουν και να περιορίσουν την Τουρκία. Δυστυχώς, όλες οι προαναφερθείσες προσπάθειες δεν εξυπηρετούν ούτε τα συμφέροντα της Τουρκίας ούτε της Ελλάδας. Τα τρίτα μέρη διαδραματίζουν αρνητικό ρόλο στη διαμόρφωση των σχέσεων μεταξύ των δύο γειτόνων. Η ενίσχυση των δεσμών, η ανοικοδόμηση της εμπιστοσύνης και η επέκταση της συνεργασίας με το ΝΑΤΟ και την ΕΕ θα εξυπηρετούσαν τα μακροπρόθεσμα συμφέροντα και των δύο μερών. Η Ελλάδα μπορεί να επανεξετάσει τη συμμετοχή της σε σχέδια που υλοποιούνται μόνο προς όφελος των τρίτων. Κανείς δεν αναμένει μια διπλωματική ανακάλυψη που θα επιλύσει βραχυπρόθεσμα όλα τα προβλήματα μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας. Ωστόσο, μια διαδικασία διαρκούς διαλόγου και οικοδόμησης εμπιστοσύνης μπορεί να συμβάλει στη δημιουργία μιας νέας ατμόσφαιρας για πιο πραγματικές διπλωματικές προσπάθειες. Η πραγματοποίηση στρατηγικών υπολογισμών σαν διπλωμάτης του 19ου αιώνα σε μεγάλη δύναμη δεν θα είναι χρήσιμη για την Ελλάδα ή την Τουρκία. Νέες ευκαιρίες θα προκύψουν για την Τουρκία και την Ελλάδα εάν μπορούσαν να επιλύσουν διπλωματικά τα προβλήματά τους. Ωστόσο, και οι δύο πλευρές, ειδικά οι Έλληνες και οι Ελληνοκύπριοι, ήταν υποχρεωμένοι να τηρούν στάση αντιπαράθεσης στη συζήτηση τους με την Τουρκία. Υπάρχουν ακόμη πολλά που πρέπει να επιτευχθούν και στο δημοφιλές επίπεδο”.
Πηγή: Capital.gr
