PLUS
Υπάρχουν πολλές διατάξεις για τις οποίες με τεκμηριωμένο τρόπο εκφράζουμε τις αντιρρήσεις μας στο νέο εργασιακό νομοσχέδιο. Εγώ θα περιοριστώ σε τρεις. Διατάξεις, όπως αυτές της διευθέτησης του χρόνου εργασίας με ατομική συμφωνία, διευκόλυνσης των απολύσεων με ενίσχυση του διευθυντικού δικαιώματος αλλά και η μετατροπή του ΣΕΠΕ σε Ανεξάρτητη Αρχή δεν αδικούν μόνο τον κόσμο της εργασίας αλλά και την εικόνα της ίδιας της χώρας, η οποία δείχνει να μη σέβεται διεθνείς συμβάσεις που για δεκαετίες έχει αποδεχθεί και κυρώσει.
Συγκεκριμένα, για τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας που κανονικά σχετίζεται με τις τακτικές ή έκτακτες ανάγκες των επιχειρήσεων, και η οποία μέχρι σήμερα εφαρμοζόταν με συλλογική συμφωνία, το νομοσχέδιο εντάσσει επιπρόσθετα την ατομική διευθέτηση που ουδόλως σχετίζεται με αυτή τη διαδικασία. Οι εργαζόμενοι χωρίς την κάλυψη της συλλογικής εκπροσώπησης σε καμία περίπτωση δεν είναι ισότιμοι διαπραγματευτικά με τον εργοδότη.
Επιπλέον, εισάγονται διατάξεις που απελευθερώνουν ουσιαστικά τις απολύσεις και στερούν κάθε προστασία στους εργαζόμενους. Διατάξεις με τις οποίες γίνεται επίδειξη ασέβειας προς την Ελληνική Δικαιοσύνη, αφού απομειώνεται η συνταγματικά κατοχυρωμένη ισχύς της δικαστικής εξουσίας και αναιρείται η υποχρέωση επαναπασχόλησης του εργαζομένου, ως συνέπεια της ακυρότητας της καταγγελίας της σύμβασης εργασίας του και της υπερημερίας του εργοδότη.
Άλλη μια παρέμβαση που μας εκπλήσσει αρνητικά είναι η μετατροπή του ΣΕΠΕ σε ανεξάρτητη αρχή. Αντί να αποτελεί στενή επιτελική δομή του Υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων, αντί να εμπλουτιστεί και να θωρακιστεί ώστε να είναι ένα αποτελεσματικό εργαλείο επιβολής του νόμου απέναντι στην παραβατικότητα και τα φαινόμενα αθέμιτου ανταγωνισμού, μέσω της καταστρατήγησης της εργατικής νομοθεσίας, η Κυβέρνηση απεκδύεται της πολιτικής ευθύνης ελέγχου των εργοδοτικών παραβάσεων.
Κάτω από το πέπλο ορισμένων θετικών ρυθμίσεων «κρύβονται» αντεργατικά μέτρα, τα οποία, επιπρόσθετα των μνημονιακών μέτρων που ψήφισαν όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις, θα λειτουργήσουν σε βάρος των δικαιωμάτων των εργαζομένων. Ακόμα και η «καινοτομία» της ψηφιακής κάρτας (σ.σ. αποτελεί ήδη νόμο του κράτους από το 2011 και ποτέ δεν εφαρμόστηκε) θα ισχύσει από 1.1.2022 και μόνο στις μεγάλες επιχειρήσεις που αποτελούν μόλις το 2-3% της οικονομικής δραστηριότητας της χώρας. Εκεί δηλαδή που η παραβατικότητα και η αυθαιρεσία οργιάζει, στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, χρονοδιάγραμμα εφαρμογής της ψηφιακής κάρτας δεν υπάρχει. Οδεύουμε ξανά σε άλλη μια χαμένη δεκαετία «πιλοτικής» εφαρμογής της.
*Ο Δημήτρης Καραγεωργόπουλος είναι Γραμματέας Τύπου ΓΣΕΕ – Πρόεδρος Ιδιωτικών Υπαλλήλων
Όπως δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «ΜΠΑΜ» που κυκλοφορεί
