PLUS
Είναι άνθρωποι που την κακήν ώρα την έχουν μέσα τους.
Κώστας Καρυωτάκης
Κάθε φορά που ένας άντρας βιάζει ή δολοφονεί βίαια μια γυναίκα, με αποτέλεσμα να γίνεται εξώφυλλο και πρώτο θέμα στα δελτία ειδήσεων, ο πιο συνήθης χαρακτηρισμός που θα ακουστεί είναι «ψυχασθενής», «ψυχικά διαταραγμένος» ή «ψυχοπαθής». Αυτοί είναι όροι που επικαλούνται κάποιοι οι οποίοι προσπαθούν να εκφράσουν την αγανάκτησή τους για το έγκλημα χωρίς να καταδικάσουν τον εγκληματία. Μόνο που η απόδοση τέτοιων εγκλημάτων στην ψυχική κατάσταση του δράστη συσκοτίζει τις ρίζες της έμφυλης βίας και εντέλει καταλήγει να την κανονικοποιεί.
Αν οι άντρες σκοτώνουν τις συντρόφους τους, ή βιάζουν γυναίκες, επειδή είναι «τρελοί», θα πρέπει να μας εξηγήσει κάποιος γιατί οι «προβληματικές» γυναίκες δεν κάνουν το ίδιο. Αν οι τραυματικές εμπειρίες και τα σύνδρομα εγκατάλειψης ενός άντρα λόγω της μητέρας του τον οδηγούν στον φόνο -σύμφωνα με ένα δημοφιλές ψυχολογικού τύπου σενάριο-, γιατί οι γυναίκες που έχουν εγκαταλειφθεί από τη μητέρα τους ή τον πατέρα τους (που έχουν «daddy issues»)ν δε σκοτώνουν εξίσου συχνά άντρες.
Στην ουσία, σε μια κοινωνία που παρουσιάζει τις γυναίκες ως σεξουαλικά αντικείμενα και κτήματα των αντρών, οι βιασμοί και οι γυναικοκτονίες δεν είναι πράξεις «παράλογες». Αντιθέτως, ακολουθούν κυριολεκτικά την πατριαρχική λογική. Μια λογική που τους κάνει να θεωρούν την πράξη τους τόσο δικαιολογημένη που μπορεί να αναμένουν να μείνει ατιμώρητη.
Στην πραγματικότητα οι γυναικοκτόνοι και οι βιαστές ξέρουν πολύ καλά τι κάνουν. Σκοτώνουν γυναίκες πάνω στις οποίες η πατριαρχία τούς καλλιεργεί την αντίληψη ότι έχουν δικαιώματα -συζύγους, κόρες, γυναίκες που βγήκαν μαζί τους ραντεβού θεωρώντας ότι τους χρωστούν σεξ-, ή γυναίκες που ανήκουν σε ευάλωτες ομάδες και άρα κανείς δεν θα ασχοληθεί πραγματικά μαζί τους.
Όχι, δεν θα το αποδεχτούμε αυτό ως φυσιολογικό. Δεν θα το δικαιολογήσουμε, δεν θα το συγχωρήσουμε.
Όχι, δεν είναι έτσι οι άντρες. Οι άντρες είναι πολύ καλύτεροι από αυτό.
Όπως δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «ΜΠΑΜ» που κυκλοφορεί
