Και το ερώτημα που προβάλλει στη ζωή μας είναι αν θα γίνουν απολύσεις σε αρνητές εμβολιασμού ή όχι, με την καταταλαιπωρημένη έννοια της ατομικής ευθύνης πάλι στο προσκήνιο ως η πασπαρτού αιτία για ό,τι δεν πήγε ή δεν πάει καλά με τη διαχείριση της πανδημίας.
H απουσία της ατομικής ευθύνης ως αποτέλεσμα δεκαετιών κακής, ανεύθυνης διαπαιδαγώγησης, στην οποία εμπλέκονται πρακτικά όλοι οι βασικοί θεσμοί της κοινωνίας. Συγκλονιστική ανακάλυψη, λες κι αυτό δεν ίσχυε από την ημέρα που ξεκινούσε η πανδημία, λες κι αυτό δεν έπρεπε να είναι ή δεν ήταν δεδομένο για όποιον είχε την ευθύνη να χαράξει τις πολιτικές αντιμετώπισής της.
Η έλλειψη «παιδείας», αλλά από την ανάποδη – ως αιτία των δεινών μας και όχι ως λύση.
Ποια είναι όμως η απάντηση;
Οι άνθρωποι αλλάζουν απόψεις, καθώς συσσωρεύουν γνώσεις, εμπειρικές και θεωρητικές, και αποκτούν νέες πληροφορίες. Αυτό είναι και εύλογη και ευπρόσδεκτη συμπεριφορά.
Το είπε πολύ ωραία ο Τζον Μέιναρντ Κέινς, όταν κάποιος τον κριτίκαρε ότι άλλαξε τη θέση του για τη νομισματική πολιτική: «Όταν οι πληροφορίες μου αλλάζουν, μεταβάλλω τα συμπεράσματά μου. Εσείς τι κάνετε, κύριε;».
Όπως δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΜΠΑΜ που κυκλοφορεί