PLUS
Καθόλου παράξενα τα όσα βγήκαν στη φορά εις βάρος συμπαρουσιαστή του «Ράδιο Αρβύλα» (η εκπομπή με σήμα τη «χίπικη» αρβύλα). Από μια εκπομπή που χαρακτηρίζεται από τον γνωστό (αν και παρωχημένο) χαζοχαβαλέ και την ελευθεριότητα, με πρόσχημα τον δήθεν παρεμβατικό και καταγγελτικό λόγο σε ό,τι αφορά τη δύσμοιρη πολιτική και κοινωνική μας επικαιρότητα, μπορείς να τα περιμένεις όλα.
Δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι οι υπόλοιποι αγνοούσαν επί 15 χρόνια το ποιόν του συνεργάτη τους, αλλά στο τέλος όμως δεν έχει σημασία. Κάποιος θα την πληρώσει, αφού το είδος του γλοιώδη πέφτουλα που παρενοχλεί γυναίκες ευδοκιμεί στη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας και όλα θα συνεχιστούν σαν να μην έγινε και κάτι σοβαρό…
Το ερώτημα δεν είναι αν θα σταματήσουν να υπάρχουν «τύποι» που ασεβούν στην ανθρώπινη προσωπικότητα – είπαμε ότι το είδος ευδοκιμεί παντού και όχι μόνον εδώ. Το ερώτημα είναι αν οι απανταχού ξερόλες που έχουν βήμα και προβολή πήραν το μήνυμα πως είναι άλλο να λες αλήθειες και άλλο να χρησιμοποιείς το βήμα που σου δίνεται για να γκρεμίζεις και να αμαυρώνεις προσωπικότητες επειδή έτσι γίνεσαι «αρεστός». Γιατί κάποια στιγμή, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, κρίνεσαι.
Όταν ένα αστείο, μια πλάκα έχει αυθεντικότητα είναι αποδεκτό. Η σάτιρα όμως είναι κάτι εντελώς διαφορετικό. Πρέπει να έχει αρχές και κανόνες. Σαν δύο τύπους που βρίσκονται στον δρόμο και πειράζουν ο ένας τον άλλον. Αυτό είναι χιούμορ, έστω πλάκα. Αποδεκτό. Αν όμως ο ένας βγει δημόσια στο γυαλί κι αρχίσει να λέει τα ίδια πράγματα για τον άλλον, αυτό είναι κράξιμο. Και το κράξιμο δεν είναι πολιτισμός. Αυτό καλό είναι να το γνωρίζουν οι περισσότεροι κωμικοί με ταλέντο που… καβαλούν το κύμα του λαϊκισμού επιδιώκοντας να «σοκάρουν» το κοινό τους με -εντελώς- λάθος τρόπο.
