PLUS
Νευροεπιστήμονες κατέγραψαν τη δραστηριότητα ανθρώπινου εγκεφάλου κατά τη διαδικασία θανάτου και ανακάλυψαν ρυθμικά μοτίβα εγκεφαλικών κυμάτων την ώρα του θανάτου, που είναι παρόμοια με αυτά που συμβαίνουν κατά τη διάρκεια των ονείρων, της ανάκλησης αναμνήσεων και του διαλογισμού.
Έρευνα που δημοσιεύτηκε στο Frontiers in Aging Neuroscience, φέρνει νέα στοιχεία για πιθανό οργανωτικό ρόλο του εγκεφάλου κατά τη διαδικασία θανάτου και υποδεικνύει μια εξήγηση για τις ζωηρές αναμνήσεις που ανακαλούνται σε επιθανάτιες εμπειρίες.
Φανταστείτε ότι αναβιώνετε τη ζωή σας σε διάστημα δευτερολέπτων. Σαν αστραπή, είστε έξω από το σώμα σας βλέποντας αναμνήσεις που ζήσατε- διαδικασία γνωστή ως ‘’ανάμνηση ζωής’’ και που μπορεί να είναι παρόμοια με αυτή που έχει κάποιος με επιθανάτια εμπειρία. Αυτό που συμβαίνει στον εγκέφαλο κατά τη διάρκεια αυτών των εμπειριών και μετά θάνατον είναι ερωτήματα που έχουν προβληματίσει νευροεπιστήμονες για αιώνες.
Η νέα έρευνα υποδεικνύει ότι ο εγκέφαλος ενδεχομένως μπορεί να παραμένει ενεργός και συντονισμένος κατά τη διάρκεια, ακόμα και μετά τη μετάβαση στο θάνατο, και ενδεχομένως μπορεί ακόμα και να προγραμματίζεται να ενορχηστρώσει τη δοκιμασία.
Όταν ένας 87χρονος ασθενής εμφάνισε επιληψία, ο Dr. Raul Vicente του University of Tartu, στην Εσθονία και η ομάδα του, χρησιμοποίησαν ηλεκτροεγκεφαλογράφημα για να εντοπίσουν τους σπασμούς και να φροντίσουν τον ασθενή. Κατά τη διάρκεια αυτών των καταγραφών, ο ασθενής υπέστη έμφραγμα και απεβίωσε. Αυτό το μη αναμενόμενο γεγονός, επέτρεψε στους επιστήμονες να καταγράψουν τη δραστηριότητα του ανθρώπινου εγκεφάλου την ώρα του θανάτου, για πρώτη φορά.
900 δευτερόλεπτα
Ο νευροχειρουργός στο University of Louisville Dr. Ajmal Zemmar, που πραγματοποίησε την έρευνα, δήλωσε ότι μέτρησε 900 δευτερόλεπτα εγκεφαλικής δραστηριότητας γύρω από την ώρα του θανάτου και εστίασε σε αυτό που συμβαίνει στα 30 δευτερόλεπτα πριν και μετά το σταμάτημα των χτύπων της καρδιάς.
Μόλις πριν και μετά το σταμάτημα της λειτουργίας της καρδιάς, η ομάδα παρατήρησε αλλαγές σε συγκεκριμένη ζώνη των γάμμα κυμάτων αλλά και σε άλλα όπως δέλτα, ήτα, άλφα και βήτα.
Τα εγκεφαλικά κύματα είναι μοτίβα ρυθμικής εγκεφαλικής δραστηριότητας που φυσιολογικά είναι παρόντα στον ζώντα ανθρώπινο εγκέφαλο. Τα διάφορα είδη κυμάτων, όπως γάμμα, εμπλέκονται σε ανώτερης αντίληψης λειτουργίες, όπως συγκέντρωση, ονειροπόληση, διαλογισμό, ανάκληση αναμνήσεων, επεξεργασία πληροφοριών και αντίληψη, όπως αυτές που συνδέονται με τα flashbacks.
Ο Zemmar εικάζει ότι μέσω των κυμάτων που εμπλέκονται στην ανάκληση αναμνήσεων, ο εγκέφαλος ενδεχομένως θυμάται για τελευταία φορά σημαντικά γεγονότα ακριβώς πριν τον θάνατο, παρόμοια με αυτά που έχουν αναφερθεί σε επιθανάτιες εμπειρίες. Πρόσθεσε, ότι τα ευρήματα ΄΄προκαλούν΄΄ την κατανόηση του πότε ακριβώς τελειώνει η ζωή και εγείρουν ερωτήσεις όπως αυτές που συνδέονται με το χρόνο δωρεάς οργάνων.
Πηγή ελπίδας
Ενώ η έρευνα είναι η πρώτη του είδους της που μετρά τη δραστηριότητα ζώντος εγκεφάλου κατά τη διαδικασία θανάτου στους ανθρώπους, παρόμοιες αλλαγές στα κύματα γάμμα έχουν προηγουμένως παρατηρηθεί σε ποντικούς που βρίσκονταν σε ελεγχόμενο περιβάλλον. Αυτό σημαίνει ότι είναι πιθανό κατά τη διάρκεια της διαδικασίας θανάτου, ο εγκέφαλος να οργανώνει και να εκτελεί μια βιολογική απόκριση που θα μπορούσε να διατηρείται στα διάφορα είδη.
Αυτές οι μετρήσεις όμως, προέρχονται από ένα μόνο περιστατικό και από τον εγκέφαλο ασθενούς που είχε υποστεί τραυματισμό, επιληπτικές κρίσεις και οίδημα- κάτι που περιπλέκει την ερμηνεία των στοιχείων. Παρόλα αυτά, ο νευροχειρουργός σχεδιάζει να εξετάσει περισσότερα περιστατικά και βλέπει τα αποτελέσματα ως πηγή ελπίδας.
Ο ερευνητής δήλωσε ότι ως νευροχειρουργός, αντιμετωπίζει την απώλεια, ορισμένες φορές. Είναι απερίγραπτα δύσκολο να μεταφέρει την είδηση του θανάτου στα μέλη μιας οικογένειας που αγωνιούν. Κάτι που μπορεί ίσως να μάθουμε από αυτή την έρευνα, σημείωσε, είναι ότι αν και οι αγαπημένοι μας έχουν τα μάτια κλειστά και είναι έτοιμοι να μας αφήσουν, ο εγκέφαλός τους μπορεί ενδεχομένως να ‘’ξαναπαίξει’’ ορισμένες από τις πιο όμορφες στιγμές που έζησαν.
Πηγές: Frontiers in Aging Neuroscience, iatronet
