PLUS
«Καλώς τον. Έλα εδώ, ρε. Κάτσε να πιούμε ένα ποτηράκι να τα πούμε. Ο άλλος είναι ξενέρωτος…» (σ.σ.: ο γιος του ο Παύλος, που βέβαια υπεραγαπούσε). Δέκα η ώρα το πρωί, ανεβαίνω για το ραντεβού μου με τον Παύλο για το τρίτο μου tattoo. Ο Τζίμης εκεί. Είχε ξυπνήσει και είχε πάει την καθιερωμένη βόλτα του στο στούντιο της οδού Αδριανού.
Του ΣΤΑΥΡΟΥ ΖΑΓΚΑΝΑ
Ο κορυφαίος και πρωτοπόρος της τέχνης του στη χώρα μας, Δημήτρης Μαματσής, ταξίδεψε για το τελευταίο του… μπάρκο στα λιμάνια του ουρανού!
Το ποτηράκι που μου προσέφερε να πιούμε μαζί ήταν ουίσκι. Του άρεσε πολύ. Όπως και το τσιγάρο. «Κάνω πέντε πακέτα την ημέρα. Πώς θα ζήσω χωρίς τσιγάρο, ρε;». Αυτός ήταν ο Δημήτρης Μαματσής. Κατά κόσμον Τζίμης. Ο Μυτιληνιός πρωτοπόρος της δερματοστιξίας στην Ελλάδα ξεκίνησε να «χτυπά» τατουάζ επίσημα το 1978, ανεπίσημα από το 1971. Αφορμή στάθηκε η δεύτερη δουλειά του στην Ελλάδα, όταν δηλαδή επέστρεψε από τα καράβια και τα ταξίδια του στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, που ήταν το ταξί (αρχικά εργάστηκε ως οδηγός στη Γαλλική Πρεσβεία, αλλά για μικρό χρονικό διάστημα αφού δεν του άρεσε). Με το μισό ταξί, που του είχε δώσει λόγω της οικογενειακής του κατάστασης ο Γιώργος Παπαδόπουλος, μετέφερε κυρίως Αμερικανούς ναυτικούς από το Φάληρο στον Πειραιά και εκείνοι τον ρωτούσαν πού μπορούν να κάνουν τατουάζ στην Αθήνα. Έχοντας εμπειρία από το ταξίδι του στην Αμερική και στον Καναδά, και παράλληλα και το μικρόβιο, αφού κάτω από το σπίτι του στο Τορόντο υπήρχε ένα μικρό στούντιο για τατουάζ όπου έκανε δειλά δειλά τα πρώτα του βήματα, τους έπαιρνε και τους «χτύπαγε» σχέδια εκείνος.
Στον Καναδά
Στα τέλη του 1971 πήγε ξανά στον Καναδά, όπου και έμεινε για έναν μήνα, έκανε ένα σεμινάριο, έχοντας βέβαια και τη μικρή εμπειρία από το τατουατζίδικο κάτω από το σπίτι του, αφού όσο έμενε εκεί ζωγράφιζε. Έφερε από τον Καναδά στην Ελλάδα τα πρώτα εργαλεία του και κάπως έτσι ξεκίνησαν όλα. Έβαλε τη σφραγίδα του στον χώρο της δερματοστιξίας και στην «κουλτούρα του δρόμου» της πρωτεύουσας. Ήταν ο κορυφαίος και πρωτοπόρος tattooartist στη χώρα μας…
Ο Τζίμης γεννήθηκε στη Μυτιλήνη πριν από 89 χρόνια (ίσως και 87, αφού όπως έλεγε ο ίδιος δεν γνώριζε την ακριβή ημερομηνία γέννησής του λόγω μπερδέματος από τον ληξίαρχο) και από μικρός το όνειρό του ήταν να μπαρκάρει. Του άρεσε πολύ η θάλασσα. Το έλεγε παντού και πάντα. Κατάφερε να κάνει πραγματικότητα το όνειρό του και με τη μεγάλη του αγάπη, τα καράβια, ταξίδεψε παντού. Πήγε στην Αμερική και στον Καναδά, όπου και έζησε για μικρό χρονικό διάστημα. Του άρεσε πολύ το Τορόντο και αποφάσισε να περάσει χρόνο εκεί, κάνοντας διάφορες δουλειές αλλά και πολλούς φίλους. Κάποιοι από αυτούς μάλιστα του κόλλησαν και το μικρόβιο για τα τατουάζ.
«Μου άρεσε πολύ να ζωγραφίζω», έλεγε με νοσταλγία. «Όταν ήμουν στα καράβια, αφού τελειώναμε τη δουλειά, πήγαινα με την μπουκάλα το ουίσκι και άραζα. Είχα μαζί χαρτί και μολύβι, έπινα και σχεδίαζα. Διαβόλους, τριβόλους και ό,τι έβλεπα στα ταξίδια μου».
Το καλύτερό του σχέδιο; Αφοπλιστικός! «Η Ελένη. Μια γυναίκα αγάπησα και αυτή την έχω κάνει και τατουάζ. Τη γνώρισα όταν ήταν 14 και είχα τη φωτογραφία της μαζί μου. Την έχω κάνει και τατουάζ στο στήθος μου».
Η επιστροφή του στην Ελλάδα χρονολογείται περί τα μέσα του 1970, όπου έπιασε δουλειά ως οδηγός στη Γαλλική Πρεσβεία. Δεν του πολυάρεσε αυτή η δουλειά, εξ ου και η παραμονή του εκεί ήταν πολύ μικρή χρονικά. Στη συνέχεια, κατάφερε να πάρει μισή άδεια ταξί και έτσι ξεκίνησαν όλα. Ήταν μια δουλειά που του άρεσε περισσότερο, αφού γούσταρε πολύ την επικοινωνία με τον κόσμο. Τη δουλειά του ταξιτζή την έκανε για μία επταετία περίπου, μέσα στην οποία ξεκίνησε να κάνει τατουάζ.
Οι ναύτες
Οι συναναστροφές του με τους ναύτες εξ Αμερικής μεταξύ 1973-78, όπου τους «χτύπαγε» τατουάζ σε πριβέ σκηνικό, τον έκαναν να πάρει την απόφαση να ανοίξει το εργαστήριο στην Πλάκα. Ήταν το 1978, όταν άνοιξαν οι πύλες του Jimmy’sTattooStudio στην Πανδρόσου.
Αυτό, βέβαια, δεν ήταν καθόλου εύκολο. Το κυνήγι και ο πόλεμος που δέχτηκε ήταν ανελέητος. Η Αστυνομία, το υπουργείο Εσωτερικών, το Εξωτερικών, ο Δήμος, το Υγειονομικό, όλοι. Άδεια άσκησης του συγκεκριμένου επαγγέλματος δεν υπήρχε από το κράτος, συνεπώς δεν θεωρούσε τον εαυτό του παράνομο. Δεν υπήρχε νομοθετικό πλαίσιο και τρεις φορές έφτασε μέχρι τα δικαστήρια, όπου και αθωώθηκε. Αυτό βέβαια, όπως έλεγε ο ίδιος, δεν τους εμπόδισε να τον ενοχλούν. Ήταν τόσο ξεροκέφαλος όμως ο Τζίμης (καλά έκανε στη συγκεκριμένη περίπτωση βέβαια) που δεν θα άφηνε να τους περάσει. Είχε αποφασίσει ότι το μαγαζί θα λειτουργούσε.
Όπως ανέφερε με παράπονο όποτε ανοίγαμε αυτήν την κουβέντα, του έλεγαν συνεχώς «δεν επιτρέπονται τέτοια μαγαζιά στην Ελλάδα». Η απάντηση του ίδιου; «Εδώ υπάρχουν καταστήματα στην Αμερική, στην Ευρώπη που κάνουν τατουάζ». Η απάντησή του κράτους; «Εδώ είναι Ελλάδα. Τέτοια μαγαζιά τα κάνουν οι χασικλήδες, οι πρεζάκηδες και οι φυλακόβιοι». Κι εκείνος απαντούσε «είμαι ναυτικός, ούτε πρεζάκιας, ούτε φυλακόβιος, μπίρα πίνω και κανένα ουίσκι. Θέλω να κάνω τη δουλειά μου και να ζήσω την οικογένειά μου». «Δεν δίνουμε άδεια γι’ αυτά», του είπαν. «Ξέρεις τι τράβηξα; Με θεούς και δαίμονες τα έβαλα. Τι έκανα; Έκλεβα; Τη δουλειά μου έκανα. Την τελευταία φορά η πρόεδρος του δικαστηρίου, καλή γυναίκα, θα έχει πεθάνει μάλλον, τους λέει: “Εργάζεται ο άνθρωπος για να ζήσει την οικογένειά του” και γυρνάει και μου λέει συνωμοτικά: “Την άλλη φορά να τους δείρεις”».
Ποιος τον βοήθησε ουσιαστικά και ψυχολογικά; Και όμως, δεν θα το πιστέψετε! «Ο ένας και μοναδικός, κύριος, ντόμπρος, ήταν ο ΝίκωνΑρκουδέας, ο διοικητής της Αστυνομίας. Με επισκέφθηκε στο μαγαζί, μπήκε μέσα, κοίταξε καλά καλά, χαμογέλασε, είπε ένα “καλές δουλειές” κι έφυγε. Ούτε που κατάλαβα τι ήταν αυτός. Δεν φόραγε στολή. Πήγα μετά να κάνω μια δουλειά στο τμήμα και τον είδα μέσα. Δεν με ξαναενόχλησαν».
Το πρώτο τατουατζίδικο στην Ελλάδα και τη Μεσόγειο
Το στούντιο του Τζίμη ήταν από τα παλαιότερα στούντιο της Ευρώπης και το πρώτο στη Μεσόγειο. Το Jimmy’sTattooStudio ήταν το πρώτο τατουατζίδικο στην Ελλάδα. Το δεύτερο το άνοιξε στο Άμστερνταμ και μετά επεκτάθηκε σε Αμβούργο, Κοπεγχάγη και Μεγάλη Βρετανία.
Από την Πανδρόσου (κυρίως) πέρασαν πολλοί γνωστοί της εγχώριας showbiz. Ντέμης Νικολαΐδης, Πέτρος Φιλιππίδης, Βάνα Μπάρμπα, Ελένη Πετρουλάκη, Νίκος Οικονόμου, αλλά και ο περίφημος tattooartist Ντον ΕντΧάρντι, που όποτε ήθελε να χτυπήσει tattoo στην Ελλάδα πήγαινε στον Τζίμη, ήταν μερικοί από αυτούς.
Πάντα (και σήμερα) τα τατουάζ γίνονταν σε απόλυτα ασφαλείς και υγειονομικά ελεγχόμενες συνθήκες, αφού ο Τζίμης είχε τρέλα με την καθαριότητα. «Μικρόβιο» που κόλλησαν τόσο ο Παύλος όσο και η Άννα, τα παιδιά του Τζίμη, που συνεχίζουν και σήμερα να γράφουν ιστορία στο στούντιο της οδού Αδριανού.
