PLUS
Φανερά ενοχλημένος με τη διεθνοποίηση εκ μέρους της Ελλάδας των τουρκικών απειλών εμφανίζεται πια ο Ταγίπ Ερντογάν χαρακτηρίζοντας την «πρόσφατη στάση της Ελλάδας απέναντι στην Τουρκία ανεξήγητη», κατά την επιστροφή από τη Βοσνία-Ερζεγοβίνη.
Του Νίκου Βασιλειάδη
Συνεχίζοντας στο ίδιο σενάριο που ακολουθεί για μέρες εναντίον της Ελλάδας ισχυρίστηκε πως «από τη μία πλευρά υπάρχουν παραβιάσεις που οι Έλληνες έχουν διαπράξει στο Αιγαίο, υπάρχουν παρενοχλήσεις κατά των τουρκικών αεροσκαφών, μερικά από τα οποία εκτελούν αποστολές του ΝΑΤΟ, υπάρχουν παρεμβατικές ενέργειες», επαναλαμβάνοντας τον ισχυρισμό για κλείδωμα ραντάρ με πυραύλους S-300.
Ο Ερντογάν εδώ και καιρό μιλά για «μαξιμαλιστικές» θέσεις της Ελλάδας για το Αιγαίο και την Αν. Μεσόγειο, προσθέτοντας -και εδώ φαίνεται ο εκνευρισμός του, καθώς δεν βρίσκει πια ανταπόκριση στο εξωτερικό- πως: «Αντί να μιλούν απευθείας με την Τουρκία, χρησιμοποιούν σχεδόν μηχανισμούς απειλής, διαμαρτυρόμενοι συνεχώς για εμάς στα Ηνωμένα Έθνη, στις ΗΠΑ, στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ακόμη και στο ΝΑΤΟ, του οποίου είμαστε ένα από τα ισχυρότερα μέλη. Φυσικά, αυτό δεν μπορεί να γίνει αποδεκτό. Όποια γλώσσα και αν καταλαβαίνουν, ανοίγουμε παρένθεση και μιλάμε σε αυτή τη γλώσσα. Καταλαβαίνω ό,τι καταλαβαίνουν και αυτοί», προσθέτει με το γνώριμο προκλητικό του ύφος, καταλήγοντας στο μεγάλο θέμα των εξοπλισμών που τον απασχολεί επισημαίνοντας πως η Τουρκία δεν σκοπεύει να περιμένει αν οι ΗΠΑ δεν της δώσουν τα F-16: «Ελπίζω ότι οι ΗΠΑ δεν θα μας σπρώξουν προς άλλες οδούς. Θέλω να πω μ’ αυτό πως οι ΗΠΑ δεν είναι οι μόνες στον κόσμο που πωλούν μαχητικά αεροπλάνα. Η Αγγλία, η Γαλλία, η Ρωσία πωλούν επίσης. Είναι δυνατό να τα προμηθευτούμε παντού».
Απειλές
Οι νέες αυτές επιθετικές δηλώσεις του Τούρκου προέδρου δεν είναι κάτι καινούργιο. Έρχονται λίγες μέρες έπειτα από ευθείες απειλές για εισβολή στην Ελλάδα, ύστερα από ένα «κρεσέντο» εμπρηστικών δηλώσεων με αναφορές στη Μικρασιατική Καταστροφή και στην ήττα των ελληνικών στρατευμάτων το 1922.
Είναι ολοφάνερο πια πως ο πρόεδρος της Τουρκίας, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, βρίσκεται αντιμέτωπος με πολλές δυσκολίες, με φόντο τις επερχόμενες εκλογές. Η οικονομία της χώρας βρίσκεται υπό κατάρρευση, η κεντρική τράπεζα σχεδόν χωρίς συνάλλαγμα και ο πληθωρισμός «τρέχει» περίπου στο 80% ετησίως. Τοιουτοτρόπως, καθώς ο κύριος στόχος του Ερντογάν είναι η επανεκλογή του, δεν θα σταματήσει να αναζητά βοήθεια τόσο για την οικονομία όσο και για την προσπάθειά του να πολεμήσει, όπως θεωρεί, την κουρδική τρομοκρατία στη Συρία και στο εσωτερικό, ενώ παράλληλα για το εσωτερικό του εκλογικό κοινό δυναμώνει την ένταση με την Ελλάδα προσβλέποντας να ανυψώσει το εθνικό συναίσθημα ενός καταρρακωμένου λαού που καθημερινά αναζητά τρόπους για να μπορέσει να εξασφαλίσει τα απολύτως αναγκαία προκειμένου να ζήσει, μαστιζόμενος από φτώχεια και ανέχεια, με ελλιπέστατη πρόσβαση σε αντικειμενική και καθολική ενημέρωση και εκπαίδευση, και με την επικαιρότητα να βρίθει περιπτώσεων καταστρατήγησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Τρωτά σημεία
Ο Ερντογάν τα πάει άσχημα στις δημοσκοπήσεις, με τις εκλογές να αναμένονται τον Ιούνιο του επόμενου έτους. Τα μεγάλα του τρωτά σημεία πηγάζουν από την καταστροφική οικονομία και από τη λαϊκή εξάντληση και δυσαρέσκεια με τα εκατομμύρια των προσφύγων που φιλοξενεί.
Έτσι αυξάνει τη ρητορική του απέναντι στην Ελλάδα με ένα μπαράζ εξαιρετικά προκλητικών δηλώσεων και ενεργειών, τόσο σε πολιτικό και διπλωματικό επίπεδο όσο και στο πεδίο με συνεχείς παραβιάσεις, υπερπτήσεις, παράνομες Navtex και πολλές άλλες ενέργειες.
Όλα αυτά, όμως, είναι γνωστά. Η Τουρκία για να εξυπηρετήσει τους σκοπούς της πάντα χρησιμοποιεί ως πάγιες τακτικές της την παρερμηνεία κατά το δοκούν διεθνών συνθηκών, τις προβοκάτσιες, τη δημιουργία ψευδών ειδήσεων, τον εκφοβισμό με την απειλή πολέμου (casus belli), καθώς και απόπειρες γκριζαρίσματος ζωνών με πλήθος παράνομων και παράλογων διεκδικήσεων, προσπαθώντας να δημιουργήσει τετελεσμένα και να σύρει την Ελλάδα σε διαπραγματεύσεις υπό διαστρεβλωμένη βάση, με μαξιμαλιστικές απαιτήσεις.
Συμφέροντα
Πώς μπορεί και τα κάνει; Mπορεί γιατί τόσο η ΕΕ όσο και το ΝΑΤΟ δεν επιθυμούν επ’ ουδενί την απομόνωση της Τουρκίας, καθώς υπάρχει πλήθος συμφερόντων. Ας μην ξεχνάμε ότι η Τουρκία είναι μία εκ των σημαντικότερων πελατών σε εξοπλιστικά, όπως για παράδειγμα της Ισπανίας και της Γερμανίας, ενώ εξακολουθεί να είναι σημαντικός παράγοντας για τη διαχείριση των μεταναστευτικών ροών εξ ανατολάς, με την ίδια να το γνωρίζει πολύ καλά και να το εκμεταλλεύεται στο έπακρον, εργαλειοποιώντας ουκ ολίγες φορές τη δυστυχία και τον πόνο μεταναστών χρησιμοποιώντας τους ως μοχλό πίεσης για τις διεκδικήσεις της.
Περαιτέρω, τόσο η Ευρωπαϊκή Ένωση όσο και το ΝΑΤΟ, ιδιαίτερα και μετά τις εξελίξεις με τον πόλεμο στην Ουκρανία, το τελευταίο που θέλουν είναι μια Τουρκία να στρέφεται αποκλειστικά προς ανατολάς, για λόγους τόσο γεωστρατηγικούς όσο και ενεργειακούς, καθώς ο πόλεμος Ρωσίας – Ουκρανίας κατέστησε την Τουρκία βασικό κόμβο μετακομιδής φυσικού αερίου, προσφάτως και σιτηρών.
Παράλληλα όμως είναι πια σε όλους σαφές πως ένα θερμό επεισόδιο στο Αιγαίο δεν θα ήταν προς το συμφέρον ούτε της ΕΕ, ούτε του ΝΑΤΟ, αλλά ούτε και της Τουρκίας. Γι’ αυτό και η διεθνής διπλωματία ακούει μεν, αλλά συνεχίζει να νουθετεί αποτρεπτικά τον Ερντογάν προσδοκώντας από την Τουρκία να εργαστεί σοβαρά για την αποκλιμάκωση των εντάσεων με βιώσιμο τρόπο προς το συμφέρον της περιφερειακής σταθερότητας στην Ανατολική Μεσόγειο και να σεβαστεί πλήρως την κυριαρχία και την εδαφική ακεραιότητα όλων των κρατών-μελών της ΕΕ. Και ακριβώς αυτή η στάση τόσο της Ευρώπης όσο και των ΗΠΑ είναι αποτέλεσμα μιας αξιοπρεπούς και καλά οργανωμένης ελληνικής διπλωματίας που λειτουργεί ακριβώς τη στιγμή που τη χρειαζόμαστε.
Όπως δημοσιεύθηκε στην “ΜΠΑΜ στο ρεπορτάζ” που κυκλοφορεί
Διαβάστε επίσης
Ο Στόλτενμπεργκ κάνει ό,τι βοηθάει τα σχέδια Ερντογάν
