Ο παρατεταμένος καύσωνας έχει δημιουργήσει πολλά προβλήματα στην τσιμεντένια Αθήνα και στην περιφέρεια, με τους επιβάτες του ηλεκτρικού σιδηροδρόμου στο Λεκανοπέδιο Αττικής να βιώνουν τριτοκοσμικές καταστάσεις και να αγανακτούν!
Της ΑΛΕΞΙΑΣ ΣΒΩΛΟΥ
«Σκάσαμε από τη ζέστη» διαμαρτύρεται ο αγανακτισμένος κόσμος μέσα από βαγόνια-φούρνους!
«Σκάσαμε από τη ζέστη. Είναι ντροπή να στοιβάζονται οι άνθρωποι σε βαγόνια-φούρνους που ζεματάνε, χωρίς κλιματισμό! Ταλαιπωρούμαστε αφάνταστα για να πάμε και να γυρίσουμε από τις δουλειές μας. Εδώ μέσα η θερμοκρασία ξεπερνά τους 41 βαθμούς Κελσίου και υπάρχουν εργαζόμενοι, ηλικιωμένοι, μητέρες με μικρά παιδιά. Το βαγόνι βράζει, οι λαμαρίνες καίνε», λέει στην «ΜΠΑΜ στο Ρεπορτάζ» η Μέλπω, μια επιβάτις του συρμού, την ώρα που το βαγόνι κατευθύνεται προς τον σταθμό του Ν. Ηρακλείου, ανεβαίνοντας για τον τερματικό σταθμό της Κηφισιάς. Η Μέλπω είναι υπεύθυνη καταστήματος ένδυσης στην Κηφισιά και πηγαίνει για την απογευματινή βάρδια.
Λίβας
Η κατάσταση με τον υδράργυρο να φλερτάρει με τους 40 βαθμούς Κελσίου είναι αφόρητη μέσα στο βαγόνι. Είναι τρεις το μεσημέρι και πολύς κόσμος επιστρέφει σπίτι του ή πηγαίνει εκείνη την ώρα στη δουλειά. Έξω ακούγονται τα τζιτζίκια και ο συριστικός ήχος που κάνει το βαγόνι καθώς κινείται στις ράγες. Από τα ανοιχτά παράθυρα ένας λίβας μπαίνει στο εσωτερικό και οι επιβάτες κρατούν σχεδόν όλοι από μια βεντάλια προσπαθώντας να δροσιστούν, ενώ αρκετοί κρατούν σαν κρύες «κομπρέσες» στο μέτωπο και στον λαιμό τους ένα μπουκαλάκι νερό. Δύσκολο βέβαια να δροσιστούν! Κλιματισμός δεν υπάρχει και το βαγόνι είναι γεμάτο, όπως φαίνεται και στις φωτογραφίες που όλοι οι επιβάτες συναίνεσαν για να δημοσιοποιηθούν. Μεγαλύτερη είναι η ταλαιπωρία για τους μικρότερους και τους πιο ηλικιωμένους, ειδικά για όσους πάσχουν από χρόνια νοσήματα, οπότε σε αυτές τις δύσκολες συνθήκες επιβαρύνονται ακόμη περισσότερο το αναπνευστικό σύστημα και η καρδιά τους.
Αυτές τις ημέρες στους συρμούς του ηλεκτρικού σιδηροδρόμου δεν συναντάς ανθρώπους που βγήκαν για βόλτα στην πύρινη Αθήνα. Βρίσκεις εργαζομένους και ταξιδιώτες που επιβιβάζονται στον σταθμό του Πειραιά έχοντας μόλις βγει από το πλοίο ή κάνουν το αντίθετο δρομολόγιο για να κατέβουν στο λιμάνι.
Μια παρέα από εργαζόμενες γυναίκες που κάνουν ακατάπαυστα αέρα με τις βεντάλιες τους μουρμουρίζουν ή μία στην άλλη πως το τρένο έχει αφεθεί στη μοίρα του. Άλλη η εικόνα βέβαια στο μετρό, όπου εκεί φεύγουμε από τις τριτοκοσμικές συνθήκες και προσγειωνόμαστε σε μια πολύ πιο υποφερτή πραγματικότητα. Οι επιβάτες, ωστόσο, που χρησιμοποιούν και τα δύο μέσα σταθερής τροχιάς νιώθουν πως είναι παιδιά ενός… κατώτερου Θεού όταν διαβαίνουν τις συρόμενες πόρτες του ηλεκτρικού σιδηροδρόμου.
Στο μεταξύ, οι επιδημιολόγοι και οι μηχανικοί-περιβαλλοντολόγοι της πατρίδας μας εδώ και τρία χρόνια φωνάζουν για την ανάγκη τοποθέτησης φίλτρων καθαρισμού αέρα σε όλα τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς και στους κοινόχρηστους χώρους (εστίασης κ.τ.λ.) ως βασικό μέτρο πρόληψης της διασποράς του κορωνοϊού, αλλά και των νέων επικίνδυνων παθογόνων. Πριν όμως τοποθετήσουμε φίλτρα αέρα, δεν θα πρέπει να εξασφαλίσουμε τον… αέρα;
Τίποτα δεν μάθαμε από την πανδημία COVID-19. Γιατί, αν είχαμε μάθει, θα είχαμε πάρει τα μέτρα μας. Και τώρα η κλιματική αλλαγή, τα ακραία καιρικά φαινόμενα, η αφόρητη ζέστη, οι αποπνικτικές συνθήκες και η ανάδυση νέων επικίνδυνων παθογόνων -φαινόμενο που διευκολύνεται από την κλιματική κρίση-βρίσκονται μπροστά μας, κι εμείς το μόνο που μπορούμε να κάνουμε για να… ξορκίσουμε τους κινδύνους είναι να κουνάμε (απεγνωσμένα) μια βεντάλια.
Παθογένειες
Είναι πλέον ξεκάθαρο πως οι παθογένειες των σιδηροδρόμων στην πατρίδα μας δεν εξαντλούνται στην τραγωδία των Τεμπών, ούτε βέβαια στα συχνά-πυκνά δυστυχήματα των τελευταίων ημερών, με δικυκλιστές κυρίως που παραβιάζουν τις προστατευτικές μπάρες σε σιδηροδρομικές διαβάσεις στην Αττική ή στην περιφέρεια και συγκρούονται με συρμούς, με συνέπεια να τραυματίζονται βαριά ή να σκοτώνονται. Ηλεκτρικού
Το πρόβλημα είναι βαθύτερο, είναι πολυπαραγοντικό και απαιτεί ολιστική προσέγγιση για να αποκτήσουμε τα μέσα σταθερής τροχιάς που μας αξίζουν.