Ανατρέχοντας στην εποχή του Ψυχρού Πολέμου, τότε που πολλά απ’ όσα σήμερα θεωρούνται δεδομένα (ή τουλάχιστον έτσι τα εκλαμβάναμε μέχρι την εισβολή του Πούτιν στην Ουκρανία) αποτελούσαν αγωνιώδη ζητούμενα για ολόκληρη την ανθρωπότητα, θυμόμαστε τον Μάρτιο του 1983 όταν ο Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, Ρόναλντ Ρέιγκαν, ανακοίνωνε επίσημα το μεγαλεπήβολο σχέδιο που θα μείνει στην Ιστορία ως «Πόλεμος των Άστρων».
Του ΝΙΚΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗ
Σύμφωνα με το τηλεοπτικό διάγγελμα του Ρέιγκαν προς τον αμερικανικό λαό, το σχέδιο αφορούσε μια «σειρά μακρόχρονων προγραμμάτων έρευνας και ανάπτυξης οπλικών συστημάτων, με τελικό στόχο την εξάλειψη της απειλής να δεχθούν οι ΗΠΑ πλήγματα από στρατηγικούς πυρηνικούς πυραύλους».
Βγαλμένο από σενάρια επιστημονικής φαντασίας, το σχέδιο των Αμερικανών στηρίχτηκε στην εγκατάσταση ενός γιγαντιαίου δικτύου επιφανειακών και διαστημικών σταθμών, εφοδιασμένων με όπλα ακτινών λέιζερ που θα μπορούσαν, θεωρητικά τουλάχιστον, να καταστρέφουν στο Διάστημα τους πυρηνικούς πυραύλους του αντιπάλου προτού αυτοί πλήξουν το αμερικανικό έδαφος. Επρόκειτο στην ουσία για ένα σχέδιο που με την ολοκλήρωσή του θα έδινε στις ΗΠΑ τη δυνατότητα να προχωρήσουν στο «πρώτο χτύπημα» κατά της τότε Σοβιετικής Ένωσης, χωρίς να κινδυνεύουν από αντίποινα. Ήταν μέρος του γενικότερου σχεδίου για την «εξαφάνιση της αυτοκρατορίας του κακού», όπως χαρακτήριζαν τη Σοβιετική Ένωση οι ΗΠΑ.
Η ανακοίνωση του σχεδίου για τον «Πόλεμο των Άστρων» προκάλεσε έντονη αντίδραση σε όλο τον κόσμο, με πολλούς επιφανείς επιστήμονες να ζητούν να σταματήσει η στρατιωτικοποίηση του Διαστήματος. Μεταξύ αυτών και ο διάσημος αστρονόμος Καρλ Σαγκάν και οι βραβευμένοι με Νόμπελ, Χανς Μπέτε και Ίσιντορ Ράμπι.
Από τη στιγμή που ο Ρέιγκαν ανακοίνωσε το δόγμα του για τον «Πόλεμο των Άστρων», την ανάπτυξη του διαστημικού οπλοστασίου των ΗΠΑ (το οποίο δεν ολοκληρώθηκε ποτέ), η ΕΣΣΔ βρέθηκε σε πλήρη αδυναμία να παρακολουθήσει το εγχείρημα. Ίσως όχι τεχνολογικά, αλλά σίγουρα οικονομικά. Αυτή ήταν και η αρχή του τέλους της, καθώς από εκεί ξεκίνησε η σταδιακή οικονομική κατάρρευση ενός συστήματος που έχασε την ισορροπία του και σταδιακά συμπαρασύρθηκε στην πτώση.
Λίγα χρόνια μετά έπεσε το Τείχος του Βερολίνου στα τέλη του 1989, η Γερμανία επανενώθηκε λιγότερο από έναν χρόνο αργότερα, τον Οκτώβριο του 1990, και η πάλαι ποτέ ΕΣΣΔ έχανε τον Ψυχρό Πόλεμο.
Τώρα, 41 χρόνια μετά, η αναφορά περί ανάπτυξης πυρηνικών στο Διάστημα από τη Ρωσία του Πούτιν, η οποία μπορεί να στοχεύει στην καταστροφή του δικτύου δορυφόρων που ελέγχει την παροχή πληροφοριών, όπως επίσης και τον εντοπισμό στόχων πάνω στη Γη, δημιουργεί τον κίνδυνο ενός καταστροφικού πολέμου που ξαναγυρνά πιο εφιαλτικός, καθώς τα διαστημικά απορρίμματα τα οποία θα δημιουργηθούν έπειτα από μια πιθανή καταστροφή δορυφόρου μπορούν να αχρηστεύσουν το σύστημα μεταβίβασης και παροχής πληροφοριών, το λεγόμενο «Kessler effect», καθιστώντας το Διάστημα μη λειτουργικό από τη διασπορά τέτοιων αποβλήτων.
Ο κύριος φόβος των Αμερικανών, που μιλούν για μια «σοβαρή απειλή εθνικής ασφάλειας», έχει να κάνει με την εξουδετέρωση της δυνατότητάς τους να εντοπίζουν ακριβώς ποιοι είναι οι στόχοι του αντιπάλου και να κατευθύνουν αντίστοιχα τα δικά τους πλήγματα, και φυσικά αυτό δεν είναι παρά μια επίδειξη δύναμης του Πούτιν προς την Αμερική και τους συμμάχους της για να σταματήσει η συνεχόμενη υποστήριξή τους στην υπόθεση του πολέμου στην Ουκρανία.
Φυσικά η Ρωσία δεν αποδέχεται την κατηγορία για την ανάπτυξη αυτών των οπλικών συστημάτων στο Διάστημα και μιλάει για σκευωρία, με τον εκπρόσωπο του Κρεμλίνου, Ντμίτρι Πεσκόφ, να δηλώνει πως δεν θα σχολιάσει την ουσία των αναφορών, θεωρώντας πως η ανησυχία και η προειδοποίηση της Ουάσιγκτον είναι σαφώς μια προσπάθεια του Μπάιντεν και του επιτελείου του ώστε το Κογκρέσο να εγκρίνει περισσότερα χρήματα για την Ουκρανία.
Αλήθεια ή ψέματα, αυτό που παραμένει μια ζοφερή πραγματικότητα είναι ένας νέος Ψυχρός Πόλεμος, ο οποίος μεταφέρεται μάλιστα στο Διάστημα, με τις δύο υπερδυνάμεις να κατέχουν το 90% των πυρηνικών όπλων σε όλο τον κόσμο και να έχουν αμφότερες προηγμένους στρατιωτικούς δορυφόρους σε τροχιά γύρω από τη Γη. Με τόσα όπλα καταστροφής, με τη Ρωσία να έχει αναστείλει τη συμμετοχή της στη συνθήκη ελέγχου πυρηνικών όπλων με τις ΗΠΑ, τη Βόρεια Κορέα να εκτοξεύει επιδεικτικά πυραύλους, τις Ηνωμένες Πολιτείες να εκσυγχρονίζουν τα πυρηνικά όπλα τους και την Κίνα να χτίζει το δικό της ατομικό οπλοστάσιο, το ερώτημα δεν είναι ποιος θα πατήσει πρώτος το κουμπί, αλλά τι μπορούν να κάνουν οι λαοί για να αποφύγουν έναν σχεδόν σίγουρο Αρμαγεδδώνα.
Όπως δημοσιεύθηκε στην “ΜΠΑΜ στο ρεπορτάζ” που κυκλοφορεί
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Ευρωεκλογές 2024: Ο πρώην επικεφαλής του FRONTEX υποψήφιος με το κόμμα της Λεπέν
Γάζα: Άμεση κατάπαυση πυρός ζήτησε ο Παλαιστίνιος πρωθυπουργός